Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Ο Αντρέι Μπολσόι ο δυνατός, σύμφωνα με το προσωνύμιο που του έχει δοθεί, ήταν ένας πρίγκιπας της Ρωσίας του 15ου αιώνα, η οποία δεν μοιάζει σε τίποτα με τη Ρωσία των επόμενων αιώνων. Η αχανής αυτή χώρα δεν είχε ενοποιηθεί ακόμη και σίγουρα βρισκόταν σε πρωιμότερα στάδια στον τομέα της κοινωνίας και της οικονομίας. Συνεπώς, δεν ήταν ακόμη σε θέση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις υποθέσεις της βόρειας και ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου.
Ο Αντρέι Μπολσόι είχε την πρωτεύουσά του στο Ζβενίγκοροντ και καταγόταν από τον οίκο των Ρουρκιδών, μια δυναστεία η οποία ιδρύθηκε περί τον 9ο αιώνα και κρατούσε την διακυβέρνηση της ευρύτερης περιοχής, που κατείχαν οι ανατολικοί Σλάβοι έως το 1598. Ο νεαρός πρίγκιπας μετέφερε την πρωτεύουσά του στο Ούγκλιτς, όπου γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1446. Ο πατέρας του ήταν ο Βασίλι Β’, πρίγκιπας της Μόσχας και η μητέρα του ήταν η Μαρία του Μπορόβσκ. Η θεία του Άννα ήταν σύζυγος του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου, αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το 1462 ο Βασίλι απεβίωσε και τα αδέρφια μεταξύ τους διατήρησαν καλές σχέσεις. Στο θρόνο της Μόσχας τον διαδέχθηκε ο Ιβάν Γ΄ Μέγας. Το 1472 απεβίωσε ο αδελφός τους, ο Γιούρι, ο οποίος ήταν πρίγκιπας του Ντμιτρόβ. Ο Ιβάν ,χωρίς να αποδώσει τίποτα στους αδελφούς του, προσάρτησε το πριγκιπάτο. Στη συνέχεια, βέβαια, έδωσε μερικές γαίες στα άδέλφια του, αλλά ο Αντρέι έμεινε με άδεια χέρια αφού ο Ιβάν δεν του έδωσε τίποτα. Αυτή η πρώτη προστριβή δεν οδήγησε σε σύγκρουση τα δύο αδέλφια. Όμως, η ένταση μεγάλωσε λίγα χρόνια αργότερα.
Υπήρχε η συνήθεια να επιτρέπεται στους βογιάρους να εγκαταλείπουν την αυλή κάποιου πρίγκιπα και να πηγαίνουν σε μια άλλη. Ωστόσο, ο Ιβάν επέτρεπε στους βογιάρους να φεύγουν μόνο αν ήταν να πάνε στη Μόσχα. Το 1479 ένας βογιάρος ονόματι Λίκο- Ομπολένσκι έφυγε από τον Ιβάν και πήγε στην αυλή του αδελφού του Ιβάν, Μπόρις. Ο τελευταίος αρνήθηκε να εκδώσει τον βογιάρο στον Ιβάν. Ο Ιβάν διέταξε να συλληφθεί ο βογιάρος. Ο Μπόρις προσβεβλημένος συνέταξε τον στρατό του και μαζί με τον στρατό του Αντρέι βρέθηκαν πρώτα κοντά στη Λιθουανία, για να ζητήσουν τη βοήθεια του Καζιμίρ Δ΄ της Πολωνίας. Ο τελευταίος αρνήθηκε να επέμβει. Τον επόμενο χρόνο εισέβαλε στο πριγκιπάτο της Μοσχοβίας ο χάνος των Μογγόλων, Ακμάτ.
Ο Ιβάν συμφιλιώθηκε με τα αδέλφια του. Σε αυτό έπαιξε ρόλο η μητέρα τους, καθώς και ο μητροπολίτης και πολλοί επίσκοποι. Αφού αντιμετώπισαν τον κοινό εχθρό με επιτυχία, ο Ιβάν έπρεπε να αποδώσει όλα όσα είχε υποσχεθεί στα αδέλφια του.
Το 1484 απεβίωσε η μητέρα τους και έτσι ο Αντρέι βρισκόταν σε επικίνδυνη κατάσταση. Έμαθε το 1488 πως ο Ιβάν είχε σκοπό να τον φυλακίσει. Εκείνος παραπονέθηκε, αλλά ο Ιβάν διαμαρτυρήθηκε πως ήταν αθώος. Το 1491 ο Αντρέι αρνήθηκε να βοηθήσει τον σύμμαχο του αδελφού του, Ιβάν, τον χάνο της Κριμάιας, Μενλί Α’. Το 1492 συνελήφθη στη Μόσχα και φυλακίστηκε. Εν τέλει στις 7 Νοεμβρίου 1493 πέθανε και το πριγκιπάτο του προσαρτήθηκε στη Μόσχα.
