Της Νικολίνας Μάνη,
Όσο μεγαλώνουμε, αρχίζουμε σταδιακά να συνειδητοποιούμε ότι οι γιορτές μας φέρνουν πια μια μελαγχολική διάθεση. Ο απολογισμός των όσων έχουμε κάνει εν έτει 2022, μας προκαλεί την ανάγκη για ένα ψυχολογικό ξέσπασμα. Η μουσική, κατά τη γνώμη μου, παρά την υποκειμενική της προσέγγιση, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη συναισθηματική αποφόρτιση μέσω κλάματος. Για αυτό ακολούθως θα προταθούν πέντε ενδεικτικά τραγούδια που ίσως βοηθήσουν όλους εμάς αυτές τις μέρες της περισυλλογής και προσωπικής αναζήτησης, μέσα από τα δάκρυα που τυχόν μας προκαλέσουν. Ας ξεκινήσουμε, επομένως, την αντίστροφη μέτρηση με ένα –όχι τόσο– γνώριμο κομμάτι στο κοινό.
5. «Πριν το καλοκαίρι»-Λάμδα
Ένα τραγούδι δίχως στίχους από το συγκρότημα Λάμδα με το άλμπουμ τους ΤΡΙΑ (2021). Πρόκειται απλώς για μια συνεχόμενη και αδιάκοπη για ενάμιση λεπτό μελωδία. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει στίχους, ηχεί σιωπηρά την εξής φράση: «Πριν το καλοκαίρι, πριν το καλοκαίρι ..το καλο-και-ρι». Αν και δεν μπορεί να ταυτιστεί κανείς με τους ανύπαρκτους ουσιαστικά στίχους, αποκλειστικά αυτή η μελωδία είναι ικανή να συγκινήσει και να γεμίσει έναν βούρκο με δάκρυα στα μάτια όποιου κι αν το ακούσει. Αξίζει να τονιστεί ότι η αποφόρτιση με το ανωτέρω τραγούδι, όπως και με τα περισσότερα εξάλλου, προϋποθέτει τη χρήση ακουστικών για μια εντονότερη, βαθύτερη και πιο ουσιαστική ψυχική αποσυμφόρηση. (Διαθέσιμο εδώ)
4. “Roslyn”- Bon Iver and St. Vincent (2009)
Ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι ένα soundtrack, πόσο μάλλον από τα Twilight series (χωρίς παρεξήγηση, είναι μια αισθηματική ταινία για βαμπίρ και λυκάνθρωπους), θα μου προκαλούσε τέτοια συγκίνηση. Ωστόσο, ο Bon Iver ήρθε να διαψεύσει τις προσδοκίες μας με τους γεμάτους νόημα στίχους που συνέθεσε. Η μελαγχολική μελωδία από κοινού με τους στίχους είναι η προσήκουσα επιλογή για την αποφόρτιση που χρειαζόμαστε από την καθημερινή ένταση που βιώνουμε. Ουσιαστικά, πραγματεύεται με ποιητικότητα (σπάνιο φαινόμενο για τους αγγλόφωνους μουσικούς) την πραγματικότητα όσον αφορά το πώς αντιλαμβανόμαστε την αγάπη, με έναν μοναχικό τρόπο, σαν να μας εκφοβίζει η ιδέα της. Τρομοκρατείται και αμφιβάλλει ο άνθρωπος, αν αναρωτηθεί τι ποθεί και επιθυμεί στον έρωτα, που από πλευράς του, είναι ένα αντιφατικό συναίσθημα.
Από τη μία, νιώθει κανείς ευάλωτος στο βίωμα του έρωτα. Από την άλλη, όμως, είναι τόσο διαβεβαιωμένος για την ύπαρξή του. Στην προσπάθειά μας να προστατευτούμε και να αποφύγουμε αυτό το τρομοκρατικό συναίσθημα, συχνά απογοητεύουμε και πληγώνουμε τους ανθρώπους μας. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα απίστευτα συγκινητικό κομμάτι κατευθυνόμενο από την ιδέα του έρωτα και το πώς αυτή μας κάνει να αμφισβητούμε την ανθρώπινη ύπαρξη. Η αμφιβολία αυτή ερμηνεύεται από κάποιους –εσφαλμένα– ότι προμηνύει μια αυτοκτονική διάθεση. Πιθανότατα εδώ ο καλλιτέχνης να εννοεί τη συναισθηματικού τύπου αυτοκτονία, αφού η εμπειρία του έρωτα σε κάνει πού και πού να αυτοπληγώνεσαι. Σε αυτό το σημείο, μην ξεχνάς ότι ύστερα από τη συναισθηματική αποφόρτιση, ακολουθεί μια ψυχολογική ανακούφιση. (Διαθέσιμο εδώ)
3. “All I want” – Kodaline (2013)
Αποτελεί το τραγούδι-κόλαφο του άλμπουμ In a perfect world, αλλά και γενικότερα τη μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος. Στο βίντεο κλιπ του παρουσιάζεται ένας τερατόμορφος άνδρας που ερωτεύεται μια γυναίκα συνάδελφο στη δουλειά του και τελικά δέχεται ανταπόκριση. Το μήνυμα που προσπαθεί να μεταδώσει είναι ότι η αγάπη δεν στέκεται στην ομορφιά που –άλλωστε– μόνο αντικειμενική δεν είναι. Αν κι όχι τόσο πρωτότυπο μήνυμα, το τραγούδι προσφέρει έναν έντονο συναισθηματισμό. Οι στίχοι του, αν και απλοί, έχουν μια βιωματική εμβάθυνση που σε συγκινεί στο πρώτο κιόλας λεπτό. Όσο περνάνε τα χρόνια, ακούω γενικά από τους ανθρώπους να μιλάνε περί αντικειμενικής ομορφιάς. Είναι σημαντικό να επισημανθεί, βέβαια, ότι ακόμα κι αυτή έχει υποκειμενική έκφανση. Για μένα μπορεί κάποιος να είναι «αντικειμενικά» όμορφος, ενώ για άλλον όχι. Επομένως, φαίνεται ότι ο έρωτας δεν κάνει διακρίσεις με βάση το κριτήριο της ομορφιάς. Αυτό το δίδαγμα, λοιπόν, που απορρέει από το τραγούδι, σε οδηγεί σε ξέσπασμα αφότου το συνειδητοποιήσεις. (Διαθέσιμο εδώ)
2. “Where’s my love” – SYML (2019)
Με αυτό το τραγούδι του ο indie καλλιτέχνης Brian Fennell επιχείρησε να διαπεράσει στο κοινό του το εξής νόημα: Η αγάπη έχει μέσα της ένα σκοτάδι, αφού και τα δύο μέρη μπορούν να στιγματιστούν από τη σχέση που έχουν διαπλάσει μεταξύ τους (“Oooh, does she know that we bleed the same?’’). Ο έρωτας πληγώνει εξίσου και τους δύο, είναι ένα σκοτεινό συναίσθημα. Είναι, λοιπόν, ανέφικτο και διόλου υγιές να κυλούν όλα ρόδινα σε μια σχέση. Για αυτό κάθε στροφή του τραγουδιού εκπέμπει ένα νέο συναίσθημα, το οποίο –τουλάχιστον σε μένα– προξενεί τεράστια συγκίνηση κάθε φορά που το ακούω. (Διαθέσιμο εδώ)
1. “The night we met” – Lord Huron (2015)
Από το άλμπουμ Strange trails, χρησιμοποιήθηκε στον επίλογο της επιτυχημένης σειράς ‘’13 Reasons why’’ και έκτοτε έχει γνωρίσει μεγάλη ανταπόκριση σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες. Συνιστά ένα άκρως συναισθηματικό φολκ ροκ κομμάτι, το οποίο νοηματοδοτεί σε στίχους τι εστί χαμένη αγάπη, την οποία, όμως, προσμένεις να γυρίσει πίσω. Το κομμάτι έχει αφηγηματικό ύφος, σαν ο τραγουδιστής να αφηγείται στη χαμένη του αγάπη, αναπολώντας όλες εκείνες τις χαρούμενες στιγμές που πέρασαν μαζί. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η επανασύνδεσή τους είναι ανέφικτη, εξαιτίας ενός τυχαίου δυσάρεστου γεγονότος που έκανε την αγάπη του να χαθεί μια για πάντα. Η μιζέρια και η θλίψη του αφηγητή οφείλεται στην απουσία Εκείνης. Αγανακτισμένος, της ζητά να επιστρέψουν μαζί στη νύχτα που γνωρίστηκαν (take me back to the night we met). Έτσι, από κοινού με τον στίχο ‘’haunted by the ghost of you’’, υποδηλώνεται το στοιχείο μετάνοιάς του. Έχει μετανιώσει για το πώς κατέληξε η μεταξύ τους σχέση και εύχεται να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο, με την ελπίδα ότι τώρα θα ήταν μαζί οι δυο τους. (Διαθέσιμο εδώ)
Συνοψίζοντας, φαίνεται ότι τα περισσότερα τραγούδια τα οποία επιλέγουμε να ακούσουμε, έτσι ώστε να ξεσπάσουμε και να κλάψουμε, αφορούν την αγάπη ή έστω τον έρωτα. Μήπως αυτή η τάση μας υποδηλώνει κάτι; Γιατί στην προσπάθειά μας να βρούμε κάτι μέσω του οποίου θα δακρύσουμε, σκεφτόμαστε πάντα τον έρωτα; Μήπως η ιδέα του μάς πληγώνει βαθύτερα από όσο νομίζαμε; Η ασυναίσθητη φυγή μας σε τραγούδια αγάπης για να κλάψουμε, ίσως να σημαίνει το πόσο πληγωνόμαστε πια από δαύτην. Από αυτό ακριβώς συμπεραίνει κανείς την προβληματικότητα της αγάπης ως προς τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις. Την ελαττωματικότητα αυτή έρχεται να τονίσει και να καταγγείλει ο χώρος της Τέχνης και ιδίως της μουσικής. Κατ’ εμέ, η μουσική θεωρείται ψυχοθεραπεία που μέσα από λίγα δάκρυα, προκαλεί την κατάσταση μιας εσωτερικής αναζήτησης, αυτογνωσίας ή και κατανόησης όσων συμβαίνουν γύρω μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τρία Λάμδα, ypogeio.gr, διαθέσιμο εδώ
- What is the song Roslyn by Bon Iver about?, quora.com, διαθέσιμο εδώ
