Του Ανδρέα Παρασκευόπουλου,
Η ώρα των εκλογών πλησιάζει. Τα κόμματα έχουν προετοιμαστεί καταλλήλως για την προεκλογική περίοδο, οι δημοσκοπήσεις και οι πολιτικές αναλύσεις αυτών αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Από τη μία, όλοι προσπαθούν να «μαντέψουν» το νικητή ή έστω αυτούς που θα συμμετάσχουν σε κάποιον κυβερνητικό συνασπισμό. Από την άλλη, όλοι προσπαθούν να «προβλέψουν» ποια κόμματα θα εισέλθουν και ποια όχι στο Κοινοβούλιο. Και ενώ η τελευταία πρόβλεψη θεωρείται δύσκολη, ακόμη δυσκολότερη –πιστεύω– είναι η πρόβλεψη για την αποχή. Είναι γεγονός ότι από την εκλογική αναμέτρηση του 2007 και έπειτα, οι ψηφοφόροι που προσέρχονται στην κάλπη μειώνονται σταδιακά. Πού οφείλεται, όμως, το συγκεκριμένο γεγονός; Και κατά πόσο μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα;
Ένας λόγος της μαζικής αποχής την τελευταία δεκαετία έγκειται στην πλήρη απαξίωση των ψηφοφόρων για την πολιτική επικαιρότητα. Οι πολίτες, λόγω της απογοήτευσης, που προκλήθηκε από την εφαρμογή των μνημονίων, αποφάσισαν να «τιμωρήσουν» τα δύο μεγάλα κόμματα μέσω της αποχής. Στη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012 η αποχή έφθασε κοντά στο 35%. Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αρκετά τρομακτικό, διότι σχεδόν μόλις έξι στους δέκα πολίτες ψήφισαν. Τρία χρόνια νωρίτερα, στις εκλογές του 2009, το ποσοστό συμμετοχής άγγιζε το 71%. Γιατί το αναφέρω; Προκειμένου, να γίνει σαφές ότι όσοι πολίτες εμπιστεύτηκαν ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή Ν.Δ «μαύρισαν» το παλιό τους κόμμα, οδηγώντας το σε καθίζηση σε σύγκριση με παλιότερες εποχές. Μία νέα εποχή ξεκινούσε, καθώς οι παλιές πολιτικές ζυμώσεις των πολιτών στα «πράσινα» ή «μπλε» καφενεία της δεκαετία του ’80 και του ’90 μειώθηκαν σημαντικά. Για να υπενθυμίσω και στους νεότερους, τα δύο μεγάλα κόμματα από το 1981 έως και το 2004 καταλάμβαναν –περίπου– το 75-80% του συνολικού ποσοστού, γεγονός που μεταφράζεται σε εκλογική συμμετοχή τουλάχιστον 80%! Τέλος, ας μην λησμονηθεί ότι και η μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό περίπου πεντακοσίων χιλιάδων συμπολιτών μας, κατά τη διάρκεια της εξεταζόμενης περιόδου, ενήργησε υπέρ της αποχής.
Ας επανέλθουμε, όμως, στο σήμερα. Υπολογίζεται ότι από τις εκλογές του 2007 έως του 2019 χάθηκαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο ψηφοφόροι. Το νούμερο είναι τεράστιο! Τι σημαίνει αυτό για τις επόμενες εκλογές; Ότι όλα τα κόμματα θα προσπαθήσουν να προσελκύσουν τους ψηφοφόρους, για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ιδιαίτερο βάρος πέφτει στην ψήφο των νέων, η οποία για πολλούς αναλυτές θεωρείται «χαλαρή». Παραδοσιακά, οι νέοι στρέφονται προς τα αριστερά κόμματα, γεγονός που εξηγεί τη «μανία» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για το δικαίωμα ψήφου από τα 17. Πού αλλού, όμως, θα στραφούν τα βλέμματα, προκειμένου να μη χαθεί καμία ψήφος; Σίγουρα στους ψηφοφόρους του κέντρου. Η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΚΙΝΑΛ θα επιδιώξουν να αντλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους. Επίσης, και τα τρία κόμματα θα στοχεύσουν και στα «μεσαία» στρώματα, τα οποία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α είχε χάσει το 2019, λόγω της υψηλής φορολογίας που είχε επιβάλει.
Η αποχή μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, καθώς η απλή αναλογική θα οδηγήσει σε συνασπισμό ορισμένων κομμάτων. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι η ύπαρξη μιας μεγάλης αποχής ευνοεί τα ακροδεξιά κόμματα, που επιδιώκουν να επιστρέψουν στο προσκήνιο. Και πέραν αυτού, πιστεύω, ότι όλοι μας έχουμε την υποχρέωση να συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογικές διαδικασίες. Αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας και αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης, που μας αναλογεί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Αναζητώντας 1,5 εκατ. ψηφοφόρους, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
