Του Παναγιώτη Κανδρή,
«Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε…», έγραψε ο μεγάλος ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Χρόνης Μίσσιος, γεννημένος στην Καβάλα το 1930, γιός καπνεργατών. Από μικρός είχε μια ρομαντική άποψη για τη ζωή, λάτρης της ελευθερίας και της ισότητας, βρέθηκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης Μεταξά και, όπως πολλοί άλλοι ομοϊδεάτες του κομμουνιστές, φυλακίστηκε.
Λόγω της συμμετοχής του στο ΕΑΜ και στο ΔΣ πόλεων, καταδικάστηκε σε θάνατο μόλις στα 17 του χρόνια. Για αρκετά χρόνια έζησε στον Άη Στράτη και στη Μακρόνησο μέσα στις κακουχίες και τα βασανιστήρια, χωρίς ποτέ να αποκηρύξει την ιδεολογία που τόσο λάτρεψε σαν θεό. Αποφυλακίστηκε το 1962 και διετέλεσε επαγγελματικό στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, γνωρίζοντας, ταυτόχρονα, και τον έρωτα της ζωής του, την Ειρήνη Παπατσαρούχα, την αγαπημένη Ρηνιώ του, όπως την αποκαλούσε.
Με τη δικτατορία των συνταγματαρχών φυλακίστηκε ξανά το 1967 έως το 1973 στις φυλακές Αβέρωφ, του Κορυδαλλού και της Κέρκυρας. Εκεί θα μάθει ανάγνωση και γραφή που θα στιγματίσουν το υπόλοιπο της ζωής του. Στη μεταπολίτευση εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού και στην ΕΡΕ, ανέπτυξε έντονη περιβαλλοντική δράση, έχοντας μέχρι και εκπομπή στην ΕΡΤ 1994–1996 με θέμα την προστασία της πανίδας. Αυτό, όμως, που χαρακτήρισε τον Χρόνη Μίσσιο είναι η συγγραφή των βιβλίων του Καλά εσύ σκοτώθηκε νωρίς και Χαμογέλα ρε…τι σου ζητάνε;, τα οποία είναι χωρίς καμία αμφιβολία δυο ίσως από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα των τελευταίων 50 ετών!
Τα δύο αυτά βιβλία περιγράφουν τη ζωή του νεαρού Μίσσιου στη φυλακή, το πολιτικό κλίμα και τα συναισθήματα ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος ζει τα καλύτερα χρόνια της ζωής του στη φυλακή, αμετανόητος για τις ιδέες του. Είναι άξιο θαυμασμού ότι ένας 17χρονος να περιμένει με αγωνία κάθε μέρα να μάθει αν είναι η τελευταία του από το να υπογράψει μια δήλωση μετάνοιας. Ακόμα, στα βιβλία του περιγράφονται τα συναισθήματα ενός επαναστάτη, ο οποίος φοβάται, πονά και αγωνιά, χωρίς, όμως, αυτό να το εξωτερικεύει και να δίνει δικαιώματα στον εχθρό!
Ο Χρόνης Μίσσιος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Καπανδρίτι με την αγαπημένη του Ρηνιώ και τα σκυλιά τους. Ήταν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του πιστός στις ιδέες του και λάτρης του ρομαντισμού. Η προτροπή του στους νέους να ερωτευθούν, να ζήσουν και να αγωνιστούν είναι χαρακτηριστική! Ένα ακόμα προσόν του τεράστιου αυτού άνδρα ήταν η ανεξαρτησία του από τις ιδέες του κόμματος, παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ ήταν και είναι ένα κόμμα με σκληρή κοινή γραμμή. Ο ίδιος είχε προσωπικές απόψεις που δεν φοβόταν να εκφράσει!
Είναι γεγονός ότι ο Μίσσιος αποτέλεσε ίσως τον τελευταίο ρομαντικό αγωνιστή με αγνές καταβολές, έναν άνθρωπο ο οποίος έδειξε τον δρόμο της ανεξαρτησίας και της απο–μαζικοποίησης, της ελεύθερης βούλησης και φυσικά της συνεχούς μόρφωσης. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι έγραψε πέντε υπέροχα βιβλία, έχοντας μάθει ανάγνωση κοντά στα 35 του χρόνια! Τέτοιες αγνές ψυχές γεμάτες επαναστατικότητα, κυρίως για τη ζωή, πρέπει να μένουν στον χρόνο ως πρότυπα για τις επόμενες γενιές που έρχονται! «Έφυγε» το 2012 σε ηλικία 82 ετών.
«Κάθε βράδυ που πέφτει λέμε αχ Παναγία μου πάει και αυτή η μέρα, χωρίς να καταλάβουμε ότι κάθε μέρα που περνά χωρίς να ερωτευόμαστε και να γελάμε είναι μια χαμένη μέρα και πρέπει να κλαίμε. Κάθε μέρα που περνά είναι ένα ακόμα βήμα προς το θάνατο!»
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Σαν Σήμερα, Χρόνης Μίσσιος, Διαθέσιμο εδώ
- News 24/7, Ο Χρόνης Μίσσιος σού κάνει ένα μάθημα ζωής – Θα είναι τρία λεπτά που δε θα ξεχάσεις ποτέ, Διαθέσιμο εδώ
