Της Δήμητρας Ροδοβήτου,
«Ε, και τι έγινε. Παιδιά είναι». Με τούτη τη φράση που με εξόργισε περισσότερο και από το ίδιο το συμβάν, θα δώσω το έναυσμα για το σημερινό άρθρο.
Πριν από λίγες ημέρες, έπειτα από καταγγελία του www.zoo.sos, έρχεται στη δημοσιότητα η υπόθεση δύο ανηλίκων, που κακοποίησαν βάναυσα με κλωτσιές τυφλή γάτα, στη Χώρα της Φολεγάνδρου. Το περιστατικό εκτυλίχθηκε την Τρίτη, 15 Οκτωβρίου, στον προαύλιο χώρο ενός κλειστού, λόγω εποχής, ξενοδοχείου και οι δοθείσες πληροφορίες προέρχονται από όσα κατέγραψε η κάμερα του ιδίου. Οι δύο ανήλικοι φαίνεται να καταδιώκουν το τρομαγμένο ζώο, το οποίο εγκλωβίζεται εν τέλει εντός της άδειας πισίνας. Η συνέχεια; Ο ένας εκ των δύο το κλωτσάει ασυστόλως, έως ότου αυτό χάσει τις αισθήσεις του. Οι δύο νέοι, με αναπτερωμένο το ηθικό ύστερα από τέτοιο «κατόρθωμα», αποχωρούν πανηγυρίζοντας.
Κι ερχόμαστε στο τώρα. Η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Νάξου, εξέδωσε εντολή, εκτός από την κατεπείγουσα προανάκριση, να βεβαιωθεί και διοικητικό πρόστιμο 30.000 ευρώ σε βάρος των γονέων του αγοριού που κλωτσάει τη γάτα. Σε βάρος των ανηλίκων θα ασκηθεί δίωξη για την κακοποίηση της γάτας, ενώ στους γονείς τους θα ασκηθεί δίωξη για παραμέληση ανηλίκου.
Η ιδιοκτήτρια του Ξενοδοχείου, η οποία φρόντιζε το ίδιο το ζώο, όταν ζήτησε εξηγήσεις από τον πατέρα του ανήλικου δράστη, εξέλαβε την εξής απάντηση: «Παιδιά είναι». Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, έγκειται ο ρόλος της παιδείας. Μέσα σε ένα καζάνι που φλέγεται, σιγοβράζει ένα παιδί με εμφανέστατα ψυχολογικά προβλήματα και επιθετικές τάσεις κι ένας πα-τέρας που χαίρει άκρας ακαταλληλότητας να αποκαλείται… πατέρας. Ένα παιδί σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία, όσο αυτή της προ-εφηβίας, υιοθετεί και αναπαράγει, σε μεγάλο βαθμό, τις καταστάσεις που βιώνει. Ένα ακατάλληλο περιβάλλον γεννά ακατάλληλες συμπεριφορές.
Το θλιβερό συμπέρασμα του συμβάντος αυτού είναι ένα. Σήμερα ήταν μια απλή γάτα, αύριο θα είναι μπούλινγκ σε έναν συμμαθητή και μεθαύριο, μια εν ψυχρώ δολοφονία.
Αδημονώ να πέσει στα χέρια του πατέρα το άρθρο αυτό. Ξέρετε γιατί; Διότι..
«Κύριε, Γιώργο, Μπάμπη, Κώστα, ή όπως αλλιώς ονομάζεστε, έχουμε υπάρξει όλοι παιδιά. Έκλεβα κι εγώ μαστίχες από το περίπτερο επειδή «ήμουν παιδί». Κρεμούσα κι εγώ κλωστές από το μπαλκόνι ώστε να βρίσκουν οι περαστικοί στο κρεμασμένο καρούλι επειδή «ήμουν παιδί». Έκανα κι εγώ τηλεφωνικές φάρσες ως παιδί. Δεν πείραξα, όμως, ποτέ ζωντανό πλάσμα. Ξέρετε γιατί; Διότι ήμουν παιδί, και όχι τέρας. Ένα τέρας, όπως αυτό που εσείς αναθρέψατε».
Δυστυχώς, τα περιστατικά κακοποίησης ζώων στον ευρύτερο χώρο, κλιμακώνονται συνεχώς, με απίστευτη ταχύτητα. Μεγάλο ποσοστό εξ’ αυτών έχουν ως δράστες άτομα νεαρής ηλικίας.
Μέσα σε όλη αυτή τη σκοτοδίνη, όμως, αναδύονται στο φως σταλαγματιές ελπίδας.
Σε αντίθεση με τις πρώτες πληροφορίες που ήθελαν το άτυχο ζώο να έχει υποκύψει στα τραύματά του, εκείνο αποδείχθηκε εφτάψυχο και μεταφέρθηκε σε κτηνιατρείο της Σαντορίνης. Όπως αποκαλύπτει η ιδιοκτήτρια, είχε χάσει τις αισθήσεις του για ώρες, με αποτέλεσμα να διαδοθεί εσφαλμένως πως είναι νεκρό. Παρά την εξέλιξη αυτή, τόσο οι διώξεις σε βάρος των δύο παιδιών βάσει της δικογραφίας που έχει σχηματιστεί, όσο και το πρόστιμο των 30.000 ευρώ στους γονείς τους παραμένουν, καθώς προβλέπονται οι ίδιες διώξεις είτε για κακοποίηση, είτε για δολοφονία ζώου.
Κι ένα μήνυμα, πριν κλείσω.
Όλοι εμείς οι φιλόζωοι, δεν απαιτήσαμε ποτέ τη φροντίδα ενός αδέσποτου, ενός ανυπεράσπιστου πλάσματος. Αντιθέτως, είμαστε εμείς εκεί όταν μας χρειαστούν. Αν δεν μπορείς να το αγαπήσεις, τουλάχιστον μην του κάνεις κακό. Αδιαφόρησε, άλλαξε πεζοδρόμιο. Μην του πετάς το μπολάκι με το φαγητό, μην το χτυπάς, μη, μη, μη. Διότι όταν το κάνεις, δεν έχεις λόγο να λέγεσαι άνθρωπος.
Καληνύχτα Ελλάδα.
Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 2000. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Tμήματος Iστορίας & Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται χρόνια ερασιτεχνικά με την αρθρογραφία ενώ, για το OffLine Post, τα άρθρα της φιλοξενούνται στην κατηγορία των Kοινωνικών.
