Του Αλέξανδρου Βωβίδη,
Υπάρχουν λίγα πράγματα πιο εθιστικά από ένα καλό μυστήριο. Ειδικά τα podcasts για δολοφονίες φαίνεται να έχουν τεράστια απήχηση και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτή η ιδέα ακόμη πιο συναρπαστική είναι να δημιουργήσετε μια τηλεοπτική εκπομπή για podcasters που εμπλέκονται στο δικό τους μυστήριο δολοφονίας. Η πρώτη σεζόν του Only Murders in the Building έδειξε πόσο διασκεδαστική θα μπορούσε να είναι, και ενώ ορισμένες εκπομπές δυσκολεύονται να ανακτήσουν τον ενθουσιασμό και την ενέργεια του πώς ξεκίνησαν όταν επέστρεψαν για τους επόμενους γύρους, αυτή είναι εξίσου καταπληκτική στη δεύτερη έξοδό της.
Ενώ η κεντρική υπόθεση της πρώτης σεζόν έχει πλέον λυθεί, υπάρχουν ακόμα πολλά που συμβαίνουν μέσα στους τοίχους του πολυτελούς κτιρίου Arconia στη Νέα Υόρκη. Ο Charles–Haden Savage (Steve Martin), ο Oliver Putnam (Martin Short) και η Mabel Mora (Selena Gomez) είναι πλέον άτομα που εμπλέκονται στον θάνατο του Bunny Folger (Jayne Houdyshell), και παρά την προειδοποίηση να μην συνεχίσουν το podcasting και να μείνουν όπως λέμε “out of it”, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αρχίσουν να ηχογραφούν ξανά και να μεταδίδουν τις θεωρίες τους σχετικά με το ποιος άλλος στο κτίριο θα μπορούσε να είχε το ίδιο κίνητρο με εκείνους για να σκοτώσει τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου.
Μέρος αυτού που έκανε το Only Murders in the Building τόσο φανταστικό και εμφανές στην πρώτη σεζόν ήταν ότι παρουσίαζε ταυτόχρονα ένα συναρπαστικό μυστήριο δολοφονίας και μια ξεκαρδιστική παρωδία. Οι τρεις πρωταγωνιστές του έχουν εμμονή με τα podcasts για αληθινά εγκλήματα και τι τύχη να ζούνε επίσης σε ένα. Η πρόκληση να να περάσουν κάτι, όπως ένα έγκλημα που θα μπορούσε να χλευαστεί την ίδια στιγμή, πέτυχε πλήρως, με μια κατάλληλη έγχυση χιούμορ που μετριάστηκε από την απολύτως υπέροχη μουσική παρτιτούρα του Siddhartha Khosla, η οποία χρησιμεύει ως μια συνεχής υπενθύμιση ότι μπορεί να παραμονεύει κίνδυνος σε κάθε γωνιά.
Όσοι απόλαυσαν τον ρυθμό και τη φύση της πρώτης σεζόν θα πρέπει να είναι πλήρως ικανοποιημένοι με το πώς η δεύτερη σεζόν απλώς το ενισχύει. Σε μια σκηνή όπου οι τρεις βασικοί χαρακτήρες μοιράζονται ένα ασανσέρ, ο Oliver κάνει ένα σχόλιο για τα ακουστικά της Mabel επισημαίνοντας ότι είναι μια επιστροφή κλήσης σε μια πρώιμη σκηνή, παρόλο που δεν φοράει ακουστικά εκείνη τη στιγμή. Επίσης, εξακολουθεί να έχει εμμονή με την ηχογράφηση αυθόρμητων ατακών που θα είναι τέλειες για χρήση στο podcast, και τόσο η Mabel όσο και ο Charles κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεισφέρουν στην αφήγηση μιας συναρπαστικής ιστορίας με δυναμικό και δελεαστικό τρόπο.
Εάν αυτή η σειρά προβαλλόταν για πολλές ακόμη σεζόν, ο τίτλος ίσως χρειαστεί να αλλάξει για να επεκταθεί σε εγκλήματα που συμβαίνουν έξω από αυτό το κτίριο. Όμως, προς το παρόν, φαίνεται να υπάρχει περισσότερο από αρκετό υλικό που μπορεί να καλυφθεί από τους πολύχρωμους χαρακτήρες που ζουν στην Αρκονία. Η μορφή μισής ώρας λειτουργεί πολύ καλά καθώς κάθε επεισόδιο παρουσιάζει ακριβώς τη σωστή ποσότητα ίντριγκας για να εξασφαλίσει ότι οι θεατές θα συντονιστούν για την επόμενη δόση. Το να απορρίπτετε μόνο ένα επεισόδιο κάθε εβδομάδα είναι μια στρατηγική που είναι εξίσου λαμπρή και εκνευριστική καθώς αυτό είναι το είδος της σειράς που το κοινό σίγουρα θα θέλει να τρέξει όσο πιο γρήγορα γίνεται.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ONLY MURDERS IN THE BUILDING, rottentomatoes.com, διαθέσιμο εδώ.
- Only Murders in the Building, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
