Του Στάθη Αποστόλου,
Η ευθύτητα και η ειλικρίνεια είναι δυο χαρακτηριστικά που μπορούν να χαρακτηρίσουν έναν άνθρωπο είτε θετικά είτε αρνητικά στην προσωπική και κοινωνική ζωή του. Η σημασία τους είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν το άτομο ασχολείται με τα κοινά. Η ευθύτητα και η ειλικρίνεια είναι δυο παράμετροι που θα έπρεπε να αποτελούν προϋπόθεση για την συμμετοχή ενός ανθρώπου στην πολιτική. Εντούτοις, στην Ελλάδα η Ιστορία έχει αποδείξει πως η διαστρέβλωση και η απόκρυψη της αλήθειας, η οποία στολίζεται, μάλιστα, με στομφώδεις δηλώσεις, αποτελούν την μόνη σίγουρη οδό για την πολιτική άνοδο και καταξίωση.
Αναμφίβολα, η πολιτική κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τον ελληνικό λαό, την δημοκρατία, αλλά και για την παράταξη που ίδρυσε και οδήγησε σε δυο νικηφόρες εκλογικές αναμετρήσεις το 1974 και το 1977, είναι η ανάγκη διατήρησης της ειλικρίνειας, της αλήθειας και της ευθύτητας προς τον ελληνικό λαό. Η επάνοδος του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993 στην εξουσία και η εξοστράκιση της Νέας δημοκρατίας απέδειξαν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου προσωπικά είχαν αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με την ελληνική κοινωνία, οι οποίοι δεν ήταν εύκολο να διαρραγούν. Η κρίση των Ιμίων και ο πατριωτικός λόγος του Μιλτιάδη Έβερτ δεν ήταν αρκετά να δώσουν στην Νέα Δημοκρατία ξανά τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας.
Στο βαθιά διχασμένο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το 1997, που ήδη είχε υποστεί δυο συντριπτικές ήττες (1993, 1996), εκλέγεται αρχηγός του ο 41 ετών βουλευτής Θεσσαλονίκης Κώστας Καραμανλής. Ο Καραμανλής από την πρώτη στιγμή της θητείας του προσπάθησε να ανασυντάξει την επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος και όπως αποδείχτηκε τα μετέπειτα σχεδόν 12 χρόνια το πέτυχε, κάνοντας στροφή στον ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, στην ευθύτητα, την αμεσότητα και την ειλικρίνεια. Στοιχεία τα οποία έχουν μεγάλο πολιτικό κέρδος, όταν είσαι αντιπολίτευση, ενώ αποτελούν βάρος όταν κυβερνάς.
Ο Κώστας Καραμανλής οδήγησε την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας σε 4 εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις εκ των οποίων τις δυο (2004, 2007) κέρδισε, και με αυτοδυναμία. Ο Καραμανλής απέδειξε από την αρχή πως μεριμνούσε για την ηρεμία και την σταθερότητα, τόσο εντός της παράταξής του όσο και κι στην χώρα που κλήθηκε να κυβερνήσει ως Πρωθυπουργός. Στα πέντε έτη (2004-2009) που ο Καραμανλής κράτησε το τιμόνι της Ελλάδας, κανείς ποτέ δεν τον άκουσε να εκστομίζει βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά δυστυχώς ούτε να σηκώνει το γάντι και να απαντά με τόλμη και παρρησία σε εκείνους που ενορχήστρωναν το σχέδιο αποσταθεροποίησης τόσο του ίδιου όσο και της χώρας.
Σε αυτά τα 5 χρόνια ως Πρωθυπουργός, ο Καραμανλής ανέλαβε, φανερά τουλάχιστον, τρεις φορές το πολιτικό κόστος. Πρώτα, για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, που ενέπλεκε και στελέχη προερχόμενα από το τότε κυβερνών κόμμα και έπειτα, τον Σεπτέμβριο του 2009, στην τελευταία του παρουσία στη ΔΕΘ ως πρωθυπουργός, όπου εξήγγειλε σωρεία αντιλαϊκών τότε, ήπιων σήμερα μέτρων για την αντιμετώπιση του κικεώνα που ερχόταν για την οικονομία και τη κοινωνία. Η τρίτη φορά ήταν η ανάληψη του πολιτικού βάρους για το εκλογικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2009, κάτι που οδήγησε και στην παραίτησή του από την ηγεσία της παράταξης μετά από 12 χρόνια στο τιμόνι της. Η πράξη της παραίτησης ήταν η πρώτη και ουσιαστική απόδειξη ανάληψης του πολιτικού κόστους, για το οποίο και ο ίδιος μιλούσε χρόνια πριν.
Περίπου 7 χρόνια μετά την παραίτηση Καραμανλή κι έχοντας μεσολαβήσει ένας εκλεγμένος πρόεδρος για πρώτη φορά από τα μέλη, την βάση της παράταξης, δυο μεταβατικοί πρόεδροι και τρία δανειακά προγράμματα στήριξης για την Ελλάδα εκλέγεται, αρχηγός της παράταξης ο τότε βουλευτής κι πρώην υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την πρώτη στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλά και δύσκολα προβλήματα. Ο δημοσκοπικός στραγγαλισμός της παράταξης, η ύπαρξη στελεχών που είχαν ηγετικές φιλοδοξίες και δεν πειθαρχούσαν στην νέα κομματική γραμμή, αλλά και το ενορχηστρωμένο όπως αποδείχτηκε σκάνδαλο της Novartis, το οποίο κάποιοι το αποκάλεσαν και ως σκάνδαλο του αιώνα, ήταν ανάμεσα σε εκείνα που κλήθηκε να διαχειριστεί από την πρώτη στιγμή ως νέος πρόεδρος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019 ο ελληνικός λαός έδωσε ισχυρή εντολή στην Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μετουσιώσει σε πράξη το σύνθημα «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα, την θέλουμε και μπορούμε να την έχουμε», αλλά κυρίως το σύνθημα «δεν είμαστε με τους πολλούς, ούτε με τους λίγους, αλλά είμαστε με όλους τους Έλληνες». Έξι και οκτώ μήνες αργότερα και η δική μας χώρα κλήθηκε να διαχειριστεί την πανδημία Covid-19 και το πρώτο lockdown αντίστοιχα. Η στάση που υιοθέτησε λέγοντας πως πάνω από την οικονομία και το οποίο πολιτικό κόστος είναι η υγεία, πέρασε στην Ιστορία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η πυγμή και η αυστηρότητα όμως κατέστησαν την Ελλάδα παράδειγμα προς μίμηση και παρά τους αρχικούς δισταγμούς, το σύνολο της κοινωνίας τάχθηκε στο πλευρό του με διθυραμβικά σχόλια. Τα δύσκολα, όμως, συνεχίστηκαν με τον covid-19 και το σχεδόν οκτάμηνο lockdown, με τις στιγμές ανεμελιάς του ίδιου του Πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών, την αέναη κρίση στα Ελληνοτουρκικά, τις πυρκαγιές το ντροπιαστικό από μέρους του κράτους σκηνικό χάους στην επέλαση του χιονιά, αλλά και το ζήτημα με τις υποκλοπές. Όλα αυτά, καθιστούν πλέον περίεργη την σχέση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ανάληψη του πολιτικού κόστους .
«Κανένας δεν κοκκινίζει, κανένας δεν παραιτείται». Η φράση του Κώστα Καραμανλή προς τον αρχιερέα της διαπλοκής, όπως αποκαλούσε τον Κώστα Σημίτη, είναι ίσως πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Πολλοί χρέωναν και χρεώνουν μέχρι και σήμερα στον Καραμανλή πως το πολιτικό βάρος το αναλαμβάνεις πάντα ή ποτέ και πως τα ημίμετρα δεν είναι ποτέ υπέρ σου, όπως κι αποδείχτηκε, αλλά οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ ξεχνούν πως με δυο καρατομήσεις και με μια προσπάθεια εκδήλωσης άγνοιας ή μετατόπισης των ευθυνών δεν δημιουργείται ένα κλίμα αλλαγής και επιστροφής σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό στην βάση της εμπιστοσύνης. Αντιθέτως, καλλιεργείται ένα κλίμα επιστροφής στο χθες, που πόνεσε και ντρόπιασε την Ελλάδα.
