Της Ελευθερίας Κωνστάντιου,
Ο Σεπτέμβριος έχει μπει για τα καλά πια, με τα πρωτοβρόχια του να παραλύουν τη Θεσσαλονίκη και τα παιδιά να ετοιμάζονται για την επιστροφή τους στο σχολείο. Μία επιστροφή ολωσδιόλου δύσκολη, αφού κάθε αρχή είναι από τη φύση της απαιτητική. Το αμέσως προηγούμενο διάστημα ανακοινώθηκαν οι προσλήψεις των αναπληρωτών, οι οποίες έφτασαν τις 31.846, ενώ πριν λίγους μήνες έγιναν γνωστές και οι μεταθέσεις. Σαφέστατα, για άλλη μια χρονιά δύσκολα θα έχουν καλυφθεί τα κενά και, σίγουρα, τις επόμενες μέρες θα βλέπουμε μαθητές να προχωρούν σε καταλήψεις, ως μοχλό πίεσης για την έλευση καθηγητών. Δυστυχώς, όλα αυτά αποτελούν μια πραγματικότητα. Ωστόσο, το θέμα αυτού του άρθρου δεν έχει να κάνει μονάχα με τη δύσκολη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Το θέμα, λοιπόν, έγκειται στο πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν οι καθηγητές –και όχι μόνο– κατά την τοποθέτησή τους, κυρίως σε τουριστικούς προορισμούς.
Οι τοποθετήσεις, λοιπόν, των καθηγητών και των δασκάλων άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για το πρόβλημα στέγασης που αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στα δημοφιλή νησιά της χώρας μας. Μύκονος, Σαντορίνη και πολλά νησιά ακόμα υποδέχονται τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς ανακοινώνοντας πως είτε δεν υπάρχουν διαθέσιμα προς ενοικίαση σπίτια είτε αυτά που υπάρχουν έχουν απαγορευτικό ενοίκιο για κάποιον που λαμβάνει τον πενιχρό μισθό του αναπληρωτή. Πρόκειται, επομένως, για ένα σοβαρό θέμα, που αναγκάζει δεκάδες εκπαιδευτικούς είτε να πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε ξενοδοχεία μέχρι να τελειώσει η τουριστική σεζόν και τα σπίτια να καταστούν διαθέσιμα μέχρι τον επόμενο Ιούνιο είτε σε πολλές περιπτώσεις να καταλύουν σε sleeping bag και αυτοκίνητα, αφού οι δομές που προσφέρει η τοπική αυτοδιοίκηση είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Παράλληλα, δεν είναι λίγες και οι φορές που έχουμε δει καθηγητές και δασκάλους να παραιτούνται για τον λόγο αυτό. Έτσι, ένα βασικό και χρόνιο πρόβλημα της Ελληνικής Παιδείας, όπως αυτό των κενών, παραμένει και κάθε χρόνο να γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν ισχύουν μόνο για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και για μια πλειάδα επαγγελματιών όπως οι γιατροί και οι στρατιωτικοί, που με τη σειρά τους βρίσκονται αντιμέτωποι με το ζήτημα της στέγασης. Γίνεται, έτσι, προφανές ότι με κάποιον τρόπο θα πρέπει και η κεντρική εξουσία να συμβάλει στην εκτόνωση της όλης κατάστασης. Ο ένας τρόπος είναι, σε συνεργασία πάντοτε με την εκάστοτε δημοτική αρχή, να προχωρήσει σε συμφωνία με ιδιώτες για την ενοικίαση σπιτιών σε τοποθετημένους στην περιοχή, διασφαλίζοντας την πληθώρα προσφορών και επισπεύδοντας την όλη διαδικασία της μετακόμισης. Παράλληλα, μια ακόμα ασφαλής λύση ίσως θα ήταν η ίδρυση δημοτικών κοιτώνων, ώστε να διαμένουν οι δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι να τακτοποιηθούν πλήρως. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως μέχρι πρότινος οι Δήμοι μπορούσαν να στηρίζουν τους τοποθετημένους στην περιοχή παρέχοντάς τους είτε ένα μέρος για να διαμείνουν είτε δίνοντάς τους κάποιο χρηματικό ποσό για να καλύψουν κάποια μικρά προσωπικά έξοδα, όπως το φαγητό. Δυστυχώς, πλέον, με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, η παροχή χρημάτων έχει διακοπεί, αφήνοντας την τοπική αυτοδιοίκηση να μπορεί να συνδράμει μονάχα σε είδος.
Ο σοφός λαός λέει πως «κάθε πέρσι και καλύτερα» και βλέπουμε πως ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οι νησιωτικές περιοχές με τους λίγους κατοίκους και τους ελάχιστους μόνιμους δημόσιους λειτουργούς στηρίζονται πλήρως σε αυτούς που τοποθετούνται για ορισμένο χρονικό διάστημα στα σχολεία και τις υπηρεσίες της περιοχής. Έτσι, είναι επιτακτική ανάγκη όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βάζουν το λειτούργημά τους πάνω από την προσωπική τους ζωή να στηρίζονται από την κεντρική πολιτική σκηνή και την τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς να λογίζονται μόνο ως «λεφτά» από την τοπική κοινωνία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γιατί είναι όλα *τόσο* δύσκολα για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς;, mikropragmata.lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Εκπαιδευτικοί: Μετά τη χαρά του διορισμού/πρόσληψης η απόγνωση για τη στέγαση και την αντιμετώπιση των εξόδων, alfavita.gr, διαθέσιμο εδώ
