Της Πένυς Πανούση,
Υπόθεση
Μία ιδιαίτερη ιστορία ξετυλίγεται στην επαρχία του Σκόνε (Skone) στη Σουηδία, όταν μία ανήλικη κοπέλα αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της. Ρίχνοντας γύρω από τον εαυτό της πετρέλαιο και στη συνέχεια ρίπτοντας ένα σπίρτο, κατακαίγεται ολόκληρη. Το σκηνικό έτυχε να το δει ένας αγρότης στην περιοχή, ο οποίος τρομερά φρικαρισμένος και έντρομος καλεί την αστυνομία, ώστε να διερευνήσει εξονυχιστικά την υπόθεση. Ο επιθεωρητής Κουρτ Βαλάντερ αναλαμβάνει να διαλευκάνει την περίπλοκη υπόθεση, η οποία θα τον φέρει στο παρασκήνιο κρυμμένων καλά μυστικών του παρελθόντος. Στην προσπάθειά του να ανακαλύψει την ταυτότητα της κοπέλας, ο επιθεωρητής βρίσκεται στο στόχαστρο ενός τρίτου ματιού, το οποίο γνωρίζει με ακριβή ενδελέχεια τις κινήσεις του επιθεωρητή και τη μεθοδικότητα που ακολουθεί, ώστε να ανακαλύψει την αλήθεια της υπόθεσης. Τα πράγματα, όμως, δε θα μείνουν εκεί. Ένα ανελέητο κυνηγητό ξεκινάει για τη σύλληψη του ατόμου που πράττει στοχευμένες δολοφονίες επιφανών και μη προσώπων υπό πλήρη μυστικότητα, σωστή και «ιδιαίτερη» στρατηγική, χωρίς να αφήνει στο πέρασμά του ουδέν στοιχείο που να οδηγεί στη σύλληψή του. Ο δολοφόνος είναι εκείνο το τρίτο μάτι. Η σκιά του επιθεωρητή Βαλάντερ. Η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται όταν, πλέον, οι δολοφονίες που διαπράττει ο δράστης, συσχετίζονται με την αυτοκτονία του ανήλικου κοριτσιού. Για την ακρίβεια, η αυτοκτονία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της συγκεκριμένης υπόθεσης. Τη λύση και την ηρεμία από τηνστυγνή εκμετάλλευση της κοινωνικοπολιτείας. Το τέλος είναι απρόοπτο.
Πώς σχετίζεται η αυτοκτονία μιας μικρής κοπέλας με έναν μανιακό δολοφόνο;
Ποιο είναι το κίνητρο του δολοφόνου, ποια η στρατηγική του, ποια η αιτία και ποιο το προφίλ του;
Μήπως εκείνα τα κρυμμένα καλά μυστικά του παρελθόντος, επηρεάζουν και θα συνεχίσουν να επηρεάζουν το μέλλον;
Και άραγε, η κοινωνία μπορεί να οδηγήσει έναν ανήλικο άνθρωπο στην αυτοχειρία, όταν ο κύριος συνεργός της είναι το στυγνό, απάνθρωπο και εκμεταλλευτικό πρόσωπο της πολιτείας;
Κριτική
Το αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα Χένινγκ Μάγκελ, «Εντολές Θανάτου», μου άρεσε πολύ. Το συγκεκριμένο βιβλίο, εμπεριέχει έντονα το στοιχείο της αστυνομικής πλοκής, του μυστηρίου και της περιπέτειας, που αυτομάτως το καθιστά πολύ παραστατικό ως προς την ανάγνωση και εξιτάρει το ενδιαφέρον και την περιέργεια του αναγνώστη, ο οποίος συνεχίζει να διαβάζει την εξέλιξη της ιστορίας, έως ότου να δει την πραγματική αλήθεια που κρύβεται πίσω απ’ όλο αυτό το μυστήριο. Ο τρόπος που εξελίσσεται η έκβαση της ιστορίας, οι νέες πληροφορίες και ενδείξεις που προκύπτουν συχνά εν ώρα ανάγνωσης, τα πρόσωπα που έχουν επιλεχθεί και συνάμα ο ρόλος που τους έχει δοθεί, η στρατηγική του δολοφόνου και η ωμότητα, σε συνδυασμό με την ψυχρότητα που έχει όταν δολοφονεί τα θύματά του, επιτείνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η σκηνοθεσία είναι ιδιαιτέρως γλαφυρή και ωραία δομημένη, αφήνοντας εύκολα τη φαντασία του ατόμου που διαβάζει το μυθιστόρημα να καλπάζει και να κάνει την εξέλιξη της πλοκής εικόνα.
Η αίσθηση του suspense γίνεται πιο έντονη όταν ανακαλύπτει ο αναγνώστης το βασικό κίνητρο και την αιτία που ένα άτομο καταφεύγει στο να δολοφονήσει συγκεκριμένα άτομα, τα οποία είχαν αλληλένδετη σχέση μεταξύ τους και ανάμειξη σε μια υπόθεση χρόνιων παρελθοντικών σκανδάλων, που είχαν μείνει καλά κρυμμένα απ’ το φως της δημοσιότητας. Κάποια από εκείνα τα άτομα που είχαν εμπλοκή σ’ αυτά τα σκάνδαλα, είναι επιφανή στην εξουσία της Σουηδίας, βάσει της πλοκής του μυθιστορήματος. Η αυτοχειρία μιας ανήλικης κοπέλας και η σειρά δολοφονιών, αποτελούν ξεχωριστά γεγονότα. Παρ’ όλα αυτά, η κίνηση του κοριτσιού αποτελεί το δυσάρεστο αποτέλεσμα σε μία θλιβερή κατάσταση με αισθήματα απόγνωσης και το κίνητρο του δολοφόνου, η ανάγκη για εύρεση σωτηρίας.
Το μυθιστόρημα σου αφήνει έντονα το συναίσθημα της ανατριχίλας και της συγκίνησης, και στην ανάγνωση αλλά και στο τέλος, το οποίο είναι κάθε άλλο αποκαλυπτικό και συνταρακτικό, καθώς ο αναγνώστης δεν περίμενε να συναντήσει μία τέτοια πλευρά της ιστορίας, διαφορετική από εκείνη που μέχρι πρότινος διάβαζε.
Το βαθύτερο νόημα της πλοκής -αν και είναι σε πολλά σημεία ωμή και στεγνή- είναι πολύ ευαίσθητο και θλιβερό, δημιουργώντας μια ωραία και έξυπνη αντίθεση, από μεριάς του συγγραφέα. Τα συναισθήματα που είχα αφότου τελείωσα με την ανάγνωση του αστυνομικού μυθιστορήματος, ήταν ιδιαίτερα έντονα και περίπλοκα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι όσα είχα διαβάσει και να νιώθω μια απέχθεια και μένος, ως προς ένα συγκεκριμένο είδος ειδεχθούς εγκλήματος.
Το σενάριο του μυθιστορήματος προσπαθεί να περάσει ένα διαχρονικό μήνυμα και να δείξει με λεπτομέρειες μια συνταρακτική όψη της ζωής, η οποία συγκαλύπτεται από φορείς της εξουσίας, οι οποίοι προσπαθούν να κρατήσουν μυστικές τις πομπές τους, που γίνονται εις βάρος ανυπεράσπιστων ατόμων που βρέθηκαν ανήμποροι, από δυσκολίες της ζωής. Η εκμετάλλευση που δέχονται ομάδες της κοινωνίας, έρχονται να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου σε φορείς υπεράσπισης πανανθρώπινων δικαιωμάτων. Η κατάσταση, όμως, θα παραμένει δυσεπίλυτη, όταν υπάρχουν συμφέροντα και τάσεις εκμετάλλευσης από κάποιους, πάνω σε κάποιους άλλους.
Ο συγγραφέας, όμως, θέλει να δείξει, μέσα απ’ το συγκεκριμένο βιβλίο, ότι ένα ωραίο παρουσιαστικό και μια γνωστή προσωπικότητα μπορεί να σταθούν πολύ πιο επικίνδυνα απ’ όσο πιστεύουμε. Ακόμα και οι πιο δημοκρατικές κοινωνίες, με έντονο το στοιχείο της υπακοής και της νομιμοφροσύνης, ξέρουν να κρύβουν καλά τα μυστικά τους.
Το μυθιστόρημα «Εντολές Θανάτου» το συστήνω ανεπιφύλακτα, όντας σίγουρη πως οποιοσδήποτε και αν το διαβάσει θα έρθει αντιμέτωπος με μια όψη ρεαλισμού, ο οποίος υπάρχει ανάμεσά μας και καλό θα ήταν να γνωρίζουμε περισσότερα για εκείνον και να είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι.
Γεννημένη στις 16 Ιουνίου του 2000 στην Αθήνα με καταγωγή απ’ την Αρκαδία. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στην Κόρινθο. Στα γενικά ενδιαφέροντά της, συγκαταλέγονται οι προσομοιώσεις συνεδρίων διεθνής κλίμακας, η μελέτη κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων, η ανάγνωση βιβλίων και η φιλοσοφία.
