Της Νεφέλης Τσιλοπούλου,
To Boiling Point –σε ελληνική απόδοση Σημείο Βρασμού– πρόκειται για μία ταινία που καταγράφει με ωμό ρεαλισμό την πραγματικότητα ενός εστιατορίου. Πέρα από την υπόθεση, το casting και όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος που είναι αρκετός για να δεις την ταινία, χωρίς να ξέρεις τίποτα άλλο γι’ αυτήν. Είναι γυρισμένη με την τεχνική του μονόπλανου, στα αγγλικά one take. Ουσιαστικά, η κάμερα ξεκίνησε να γράφει και δεν σταμάτησε ποτέ, παρά μόνο όταν τέλειωσε η ταινία. Δεν υπάρχει μοντάζ σκηνών, δεν διακόπηκε ποτέ η δράση των ηθοποιών, επί μία ώρα και τριάντα δύο λεπτά μία ολόκληρη παραγωγή κινηματογράφησε το σενάριο και τις σκηνές του χωρίς διακοπή.
Το μονόπλανο στο λεξικό του κινηματογράφου είναι μια τεχνική, κατά την οποία η λήψη των σκηνών έχει μεγαλύτερη διάρκεια από τον συμβατικό ρυθμό επεξεργασίας. Ουσιαστικά, αυτό που προσφέρει, πάρα τη δυσκολία του στο γύρισμα, είναι πως ο θεατής παρακολουθεί τη δράση της ταινίας σε πραγματικό χρόνο. Μία εξαιρετική απόπειρα μονοπλάνου, ελληνικής καταγωγής είναι το PVC-1 του Σπύρου Σταθόπουλου, παραγωγή του 2007. Έχει διάρκεια μία ώρα και είκοσι πέντε λεπτά χωρίς διακοπή.
Πίσω στο Σημείο Βρασμού, πέρα από την πρωτότυπη τεχνική και το άρτιο αποτέλεσμά της, η ταινία αποτελεί μία επιτυχία για το 2021 και για άλλους λόγους. Σε πρωταγωνιστικό ρόλο ο εξαιρετικός Stephen Graham υποδύεται έναν σεφ αγγλικού εστιατορίου. Ως επικεφαλής της κουζίνας έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα ζητήματα που μπορεί να προκύψουν σε μία βάρδια. Η ερμηνεία του αξίζει όλα τα εύσημα, καθώς καταφέρνει να αποτυπώσει χωρίς μεγαλεπήβολες δραματικότητες τον τοξικά στρεσογόνο χαρακτήρα αυτής της δουλειάς. O Andy Jones, λοιπόν, είναι ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στους εθισμούς του, τη δουλειά του, τη γονική του ανεπάρκεια και όλο αυτόν τον εσωτερικό πνιγμό που βιώνει προσπαθεί να τον κατευνάσει. Η πλοκή της ταινίας συνθέτει με λεπτομέρεια και απλότητα όλα αυτά τα στοιχεία και εμείς ως θεατές βιώνουμε με άκρα ρεαλισμό κοινά συναισθήματα μέχρι την κορύφωση της πτώσης.
To Boiling Point προβάλλει, με έναν τρόπο διακριτικό, υψηλά ανθρώπινα ζητήματα, όπως είναι η κοινωνική ανισότητα, η επαγγελματική πίεση πολλές φορές από ανθρώπους που οι ίδιοι δεν τα καταφέρνουν, φυλετικά στερεότυπα, αλλά και τις ψυχικές ανισορροπίες που είναι έντονο φαινόμενο των καιρών μας. Από την αρχή μέχρι το τέλος, διατηρεί το ενδιαφέρον αμείωτο και μεταφέρει ερεθίσματα τόσο εγκεφαλικά όσο και συναισθηματικά.
Τη σκηνοθεσία και το σενάριο έχει αναλάβει ο Philip Barantini μαζί με τον James Cummings. Ο πυρήνας της ιδέας προέρχεται από βιώματα του ίδιου του Philip που έχει εργαστεί ως σεφ και έχει γνωρίσει τη χρήση ουσιών και την προσπάθεια προς την απεξάρτηση. Ένα παράδοξο της ταινίας είναι πως είχαν προγραμματιστεί οκτώ λήψεις της, αλλά λόγω του Covid-19, το αποτέλεσμα που βλέπουμε εμείς είναι μόλις η τρίτη λήψη, πληροφορία που κάνει ακόμα πιο σπουδαίο το εγχείρημα. Όλη η ένταση, το άγχος και οι αντιδράσεις μεγιστοποιούνται με την τεχνική του μονόπλανου, καθώς εμείς ως θεατές βιώνουμε την ψευδαίσθηση πως όλα αυτά συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή μπροστά μας. Παύουμε να συνυπάρχουμε παθητικά με την ταινία και γινόμαστε κατά μία έννοια μέρος αυτής και της δράσης της.
Αξιοσημείωτο είναι πως το soundtrack της ταινίας έχει επιμεληθεί ο Sam Fender, βρετανός μουσικός, για τον οποίο ο Stephen Graham είχε υποδυθεί τον πατέρα του στο video clip για το τραγούδι “Spit of you”. Πρόκειται για ένα τραγούδι που είχε γράψει για την προβληματική σχέση με τον αληθινό του πατέρα. Για το Bowling Point ο Fender εμπνεύστηκε το “Poltergeist”. Το “Poltergeist” είναι ένας γερμανικός όρος που σημαίνει «θορυβώδες πνεύμα» και περιγράφει φυσικές διαταραχές, όπως χτυπήματα, θορύβους και αντικείμενα που καταστρέφονται ή μετακινούνται. Με τη στιχουργική του ικανότητα κατάφερε να στολίσει το Boiling Point και να το ολοκληρώσει:
I’m a waster darling, and I’ll tell it straight
Put all my failures on a plate
Shе picks at them and doesn’t chew
And spits thеm out for me to view
This place is full of poltergeists
And tonight, I’ll join them when I die
Είμαι ένας χαμένος αγάπη μου, και θα στο πω στα ίσα
Έβαλα όλες μου τις αποτυχίες σε ένα πιάτο
Τις διαλέγει αλλά δεν μασάει
Τις φτύνει για να τις δω
Αυτό το μέρος είναι γεμάτο από θορυβώδη πνεύματα
Και απόψε θα ενωθώ μαζί τους όταν πεθάνω.
Το Boling Point ξεχώρισε το 2021 και έλαβε εξαιρετικές κριτικές τόσο για την τεχνική του αρτιότητα όσο και για το cast που απογείωσε το αποτέλεσμα. Μία ταινία που συνθέτει λεπτομέρειες, όπως βλέμματα, μορφασμούς, βήματα και κινήσεις και καταφέρνει να αποδώσει με πλήρη πιστότητα τα ανθρώπινα όρια μέσα από τη ματιά της καθημερινότητας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
