Της Μυρτούς Μανωλούδη,
«Και αν δεν είναι ένας θάνατος; Και αν η ζωή απλώς… αρχίζει ξανά;»
Η χρονιά είναι 1717. Ο Στιντ Μπόνετ (Stede Bonnet), ένας πλούσιος αριστοκράτης, εγκαταλείπει τη, γεμάτη προνόμια, ζωή του για να γίνει πειρατής. Υιοθετεί το ψευδώνυμο «Τζέντλεμαν-Πειρατής» και, γεμάτος χάρη, φέρνει το πλήρωμά του σε επαφή με τις πιο εκλεπτυσμένες πτυχές της ζωής, ενώ παράλληλα κάνει την πειρατεία πιο ανοιχτή και φιλική σε όσους ασκούν το επάγγελμα. Η προσέγγιση του Στιντ σε μια καριέρα που μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και αλληγορία της τοξικής αρρενωπότητας, ιντριγκάρει και συναρπάζει τον διαβόητο πειρατή Μαυρογένη ή αλλιώς Έντουαρντ “Εντ” Τιτς (Edward “Ed” Teach). Οι δυο τους αποφασίζουν να ταξιδέψουν μαζί, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα. Ο δεσμός, όμως, που θα δημιουργηθεί μεταξύ τους, πρόκειται να προκαλέσει το απόλυτο χάος.
Η σειρά αυτή εξερευνά με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο θέματα, όπως το φύλο, η σεξουαλικότητα και οι κοινωνικές προσδοκίες. Ταυτόχρονα, γίνονται νύξεις σε ζητήματα σχετικά με τις νέες αρχές, την ανασφάλεια και τη σημασία της αυτοεπίγνωσης. Όλα αυτά τα στοιχεία την κάνουν πραγματικά αναζωογονητική και ο θεατής, τελείως απροσδόκητα, καταλήγει να ταυτίζεται με τα προβλήματα και τους φόβους των χαρακτήρων, παρά το γεγονός ότι έζησαν πριν περίπου τρεις αιώνες.
Το ρομάντζο είναι το κεντρικό κομμάτι της ιστορίας, πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό. Δύο συναισθηματικά καταπιεσμένοι άνθρωποι, που δεν γνώριζαν τι είναι η ρομαντική αγάπη έρχονται κοντά, παρ’ όλο που είχαν ζήσει διαφορετικές ζωές μέχρι τότε και είχαν συναναστραφεί με διαφορετικά άτομα. Οι αντιλήψεις τους για τον πόνο και την αγάπη, ειδικά για τον Εντ, είναι συνυφασμένες και μπερδεμένες. Ξεπερνώντας τα αντικειμενικά εμπόδια, καταφέρνουν να συναντηθούν κάπου στη μέση. Ναι, ο πυρήνας της ιστορίας είναι ρομαντικός. Αυτό είναι το νόημα και το μόνο πράγμα που έχει σημασία. Είναι όχι μόνο καταπληκτικό, αλλά αστείο και συγκινητικό.
Μάλιστα, υπάρχουν ξεκάθαροι συμβολισμοί στην όλη πλοκή. Οι δύο κύριοι χαρακτήρες έχουν ο καθένας το δικό του αντιπροσωπευτικό στοιχείο. Ο ευγενικός Στιντ παρουσιάζεται ως «φάρος»· οι φάροι λειτουργούν ως οδηγοί, υποδεικνύοντας στους ναύτες τους κινδύνους της ξηράς (βράχια, βραχονησίδες, κλπ.), έτσι ώστε να τους αποφύγουν. Αντίθετα, ο χαρισματικός Εντ παρουσιάζεται ως κράκεν. Στην εικονογραφία, το κράκεν χρησιμοποιείται περίπου για τον ίδιο σκοπό με τον φάρο. Ένα κράκεν στον χάρτη υποδηλώνει επικίνδυνα νερά (γεωγραφικά ή χωρικά), τα οποία οι ναύτες πρέπει να αποφύγουν, εκτός και αν είναι διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ των δύο συμβόλων είναι πως το κράκεν φαντάζει πιο απειλητικό, ενώ ο φάρος παρουσιάζεται ως άκακος και αθώος, τουλάχιστον μέχρι κάποιος να χτυπήσει στα βράχια κατά λάθος.
Σε αυτό το σημείο ο θεατής μπορεί να αναρωτηθεί εκτός των άλλων: Πώς μετακινούνται τόσο γρήγορα οι δύο ήρωες; Γιατί ο Εντ φοράει σχεδόν αποκλειστικά δερμάτινα ρούχα μέσα στην αποπνικτική ζέστη; Ποιος, όμως νοιάζεται πραγματικά για την απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Αυτή είναι μια κωμωδία. Μερικά από τα γεγονότα που συμβαίνουν δεν είναι λογικά και δεν χρειάζεται να είναι. Μερικές φορές άνθρωποι αγαπούν άλλους ανθρώπους και ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- “Our Flag Means Death”(2022-), imbd.com, διαθέσιμο εδώ
- 10 Best Quotes From “Our Flag Means Death”, cbr.com, διαθέσιμο εδώ
