Του Γιώργου Ναθαναήλ,
Η Ελένη Λεκαπηνή γεννήθηκε το 910 και ήταν κόρη του αυτοκράτορα Ρωμανού Α’ Λεκαπηνού. Πρόκειται για μια πανέξυπνη και πολύ όμορφη γυναίκα, της οποίας τα προτερήματα έγιναν γνωστά τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ο πατέρας της την πάντρεψε με το γιο του Λέοντα ΣΤ’, τον Κωνσταντίνο. Το 922 η μητέρα της, Θεοδώρα, απεβίωσε και έτσι αυτή πήρε τη θέση της ως αυτοκράτειρα. Το 944 ο πατέρας της εκθρονίστηκε και τον επόμενο χρόνο με τη βοήθειά της έμεινε μόνος στο θρόνο ο σύζυγός της, Κωνσταντίνος ως Κωνσταντίνος Ζ’ ο Πορφυρογέννητος.
Ο πατέρας της, Ρωμανός Λεκαπηνός, ήταν Αρμένιος από τον οίκο των Λεκαπηνών και αφού πρώτα διετέλεσε ναυτικός διοικητής, ανήλθε στο θρόνο της αυτοκρατορίας το 920 ως συναυτοκράτορας. Λίγο πιο πριν, το 919, είχε φτάσει με το στόλο στο βασικό λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και δήλωσε πίστη στον αυτοκράτορα. Μετά από λίγο του έδωσε την κόρη του. Η όλο και αυξανόμενη ισχύς του Ρωμανού προξένησε ανησυχία στους υπόλοιπους άρχοντες της Μακεδονικής δυναστείας. Έτσι λοιπόν, σχεδίασαν πραξικόπημα εναντίον του Κωνσταντίνου, το οποίο, όμως, αποκάλυψε ο Ρωμανός και συνέλαβε όλους τους συμμετέχοντες.
Το 944 εξορίστηκε στην Πρώτη των Πριγκιποννήσων, όπου έγινε μοναχός και πέθανε το 948. Ο Ρωμανός αντιμετώπισε με επιτυχία δια της διπλωματικής οδού την επιθετικότητα των Βουλγάρων και των Σλάβων. Αντιμετώπισε με πόλεμο τους Άραβες, οι οποίοι διενεργούσαν επιθέσεις από τη Μεσοποταμία και τη Συρία στα βυζαντινά εδάφη. Η αυτοκρατορία κατάφερε να υποτάξει τους Άραβες και να τους καταστήσει φόρου υποτελείς μετά από τις επιτυχίες του στρατηγού Ιωάννη Κουρκουά. Τέλος, απέκρουσε μια μεγάλη επίθεση των Ρως στο Βόσπορο με ηγέτη τον Ιγκόρ. Ο Ρωμανός νομοθέτησε υπέρ των κατώτερων τάξεων και προχώρησε σε ανοικοδόμηση κτηρίων ωφέλιμων για την κοινωνία, καθώς επίσης και για την άμυνα της Πόλης, αφού επισκεύασε τα τείχη της.
Το 959 ο Κωνσταντίνος Ζ’ πέθανε αφήνοντας μόνη στο θρόνο την Ελένη. Ανήλθε τότε στο θρόνο ο γιος της Ρωμανός Β’ και μετά το θάνατο της Ελένης στις 19 Σεπτεμβρίου 961, η σύζυγος του αυτοκράτορα, Θεοφανώ, έγινε αυτοκράτειρα. Ο Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος είναι μια προσωπικότητα, η οποία ξεχωρίζει για το συγγραφικό και πνευματικό έργο που κληροδότησε. Αρχικά, συνέγραψε το Βίο του Βασιλείου, μια βιογραφία δηλαδή του παππού του και έναν λόγο κατά την μετακομιδή των λειψάνων του Ιωάννη Χρυσοστόμου. Γράφτηκαν, επίσης, και έργα κατ’ εντολήν αυτού. Μερικά απ΄ αυτά είναι το Περί βασιλείου τάξεως, το Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν, πρόκειται για οδηγίες προς το γιο του για το πώς θα διοικήσει σωστά την αυτοκρατορία, το Περί θεμάτων, 57 Excerpta, από τα οποία σώζονται πλήρως τα 4 και 20 βιβλία με τον τίτλο Γεωπονικά.
