Της Ευανθίας Τσαγγάρη,
Θυμάμαι ακόμη το δέος που ένιωσα βλέποντας, καθηλωμένη, τη Monica Bellucci να τοποθετεί άκρως αισθησιακά το τσιγάρο ανάμεσα στα σαρκώδη χείλη της. Ήταν η «επανάσταση» της Malena, μία αντίδραση απέναντι στην πίεση της κοινωνίας, καθώς το φρεσκοβαμμένο κόκκινο μαλλί, σε συνδυασμό με την επίδειξη του τσιγάρου, έμελλε να αποτελέσει ένδειξη δυναμισμού. Και ποιος, βέβαια, δεν υποτάχθηκε στη θέα της καλλονής; Αφού δεκάδες άνδρες έτειναν να της ανάψουν το τσιγάρο, επικροτώντας την. Πολλές φορές αναρωτιέμαι ποια η σκοπιμότητα τέτοιου είδους σκηνών, που το τσιγάρο αποδίδει στον καπνίζοντα ένα ιδιαίτερο “sexiness” και έναν μυστηριώδη χαρακτήρα. Στην ανδρική εκδοχή, δε, η, για παράδειγμα, περίπτωση του καπνίζοντα Tomy Shelby αποτελεί την επιτομή του ανδρισμού και της σκληρότητας.
Το κάπνισμα, η «ιεροτελεστία» αυτού και ο τρόπος που κάποιος καπνίζει υποδηλώνουν πολλά, από ψυχολογικής φύσεως. Τόσο ως προς τα βαθύτερα κίνητρα που τον οδήγησαν στο να καπνίσει, όσο κι ως προς τον σκοπό και τους λόγους που τον έκαναν, εν τέλει, να το συνεχίσει. Ίσως, το κάπνισμα αποτελεί ένα είδος κοινωνικής επίδειξης, με τις γυναίκες να εκθέτουν, καπνίζοντας, τους καρπούς τους σαν ένδειξη θηλυκότητας και τους άντρες να «τσιμπάνε» το τσιγάρο, κρατώντας μια μυστικοπάθεια. Βλέπουμε, λοιπόν, πως ο καπνιστής, ανεξαρτήτως αν τελικά εθιστεί, εν πρώτοις έχει σκοπό να δημιουργήσει ορισμένες εντυπώσεις στους άλλους· κατ’ ουσία το να μυηθεί κάποιος στο κάπνισμα έχει να κάνει λιγότερο με τη νικοτίνη και περισσότερο με την ανάγκη του «ανήκειν» και της επιβεβαίωσης.
Ακριβώς επειδή το κάπνισμα αποτελεί ένα «όχημα» για την κάλυψη επιδιωκόμενων συναισθηματικών καταστάσεων, το κόψιμο αυτού δεν αποτελεί προβληματισμό των καπνιστών. Ο καπνιστής δε βλέπει το κάπνισμα σαν πρόβλημα, ενώ θα επιδιώξει να το κόψει μόνο αν δει απτά ότι αυτό βλάπτει την υγεία του ή τον βλάπτει αισθητά με τον οποιοδήποτε τρόπο. Έτσι και κάποιος αποφασίσει, όμως, να «απεξαρτηθεί», ο πειρασμός είναι αβάσταχτος και η διατήρηση του αυτοέλεγχου φαντάζει αδύνατη, καθώς η έλλειψη υπερτερεί του πείσματος και θολώνει την κρίση.
Εδώ θα βρεις κάποια ενδεικτικά Tips, που θα σε βοηθήσουν να κόψεις το κάπνισμα:
Βάλε εγωισμό
Φαντάζει γελοίος ο ισχυρισμός «δε μπορώ». Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Όσο επιτακτική κι αν είναι η ανάγκη που νιώθει το σώμα σου, είναι αδυναμία να μην θέτεις όρια στον εαυτό σου και να αρνείσαι να του επιβληθείς. Εξάλλου, ως έλλογα όντα έχουμε την κρίση, προκειμένου να χαλιναγωγούμε τα ένστικτα και κατ’ επέκταση τους εθισμούς μας. Πάρε το, λοιπόν, προσωπικά και πείσμωσε! Προσωπικά, δε μπορώ να δεχτώ την ιδέα ότι δε μπορώ να με ελέγξω σε τέτοιου είδους «υλικούς πειρασμούς».
Αντικατάστησέ το με μία πιο υγιεινή συνήθεια
Προσπάθησε να αποσπάσεις τον εαυτό σου και να κατευθύνεις τη σκέψη σου σε κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα το νερό. Κάθε φορά που θα νιώθεις την ανάγκη να καπνίσεις, πίνε νερό. Χρησιμοποίησε το νερό σαν μπάλα αντι-στρες. Ανάλογα, δεν είναι τυχαίο πως όποιος προσπαθεί να κόψει το τσιγάρο παχαίνει. Αυτό συμβαίνει, γιατί στρέφεται στο φαγητό για να «ξεχαστεί». Αντί να επικεντρωθείς στο φαγητό, υιοθέτησε πιο υγιεινές συνήθειες, όπως το νερό ή τη γυμναστική. Προσπάθησε συνάμα να βελτιώσεις κάθε πτυχή της ζωής σου.
Ζήτα υποστήριξη
Δε χρειάζεται να το αντιμετωπίσεις μόνος. Μπορείς να ανακοινώσεις την απόφασή σου στους φίλους και την οικογένειά σου, καθώς η παρότρυνση αυτών θα αποτελέσει ένα επιπρόσθετο κίνητρο για εσένα. Παράλληλα, κάθε φορά που νιώθεις ότι πρόκειται να υποκύψεις, μπορείς να τους το λες. Εκείνοι θα προσπαθούν άλλοτε συμπονετικά κι άλλοτε πιο αυστηρά να σε συνεφέρουν. Λίγο «κήρυγμα» δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Pease Allan, Pease Barbara, Το Απόλυτο Βιβλίο για τη Γλώσσα του Σώματος, Αθήνα, Ιβίσκος, 2017.
