Της Χάρις Λιάτσου,
Η κλιματική αλλαγή αποτελεί ένα από τα πλέον μείζονα προβλήματα της σημερινής εποχής, καθώς ακόμη και η εξελιγμένη τεχνολογία που έχει αναπτύξει ο άνθρωπος δεν φαίνεται να βρίσκεται σε θέση να την αντιμετωπίσει ολοκληρωτικά. Κάποια από τα πιο προφανή στοιχεία που πιστοποιούν την ύπαρξη του προβλήματος είναι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική (σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής Copernicus, τα τελευταία 7 χρόνια ήταν και τα 7 πιο θερμά που έχουν καταγραφεί ποτέ) και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως έντονη βροχόπτωση σε σημείο πλημμύρας, τυφώνες και πυρκαγιές. Φυσικά, αυτή η κλιματική αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα και μια ενεργειακή κρίση καθώς και μια γενικότερη οικολογική κρίση.
Αυτή την στιγμή δύο από τους κυριότερους στόχους τόσο της Ε.Ε. όσο και των Ηνωμένων Εθνών είναι η μείωση εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου και η μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Μάλιστα, η πιο ιδανική συνθήκη θεωρείται η επιστροφή της θερμοκρασίας 1,5 με 2 βαθμούς Κελσίου πάνω ή κάτω από τη μέση θερμοκρασία, κατά την προ-βιομηχανική περίοδο. Ένα κίνημα, υποστηριζόμενο από επιστήμονες, που έχει αυτό τον στόχο, είναι το go net zero. Το go net zero αναφέρεται σε ένα σημείο ισορροπίας, σε μια κατάσταση που οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αποφεύγονται, ενώ αυτές που ήδη συμβαίνουν εξισορροπούνται με αποβολές αερίων από την ατμόσφαιρα.
Αδιαμφησβήτητα, η διαδικασία της ενεργειακής μετάβασης είναι αρκετά δύσκολη και απαιτεί αλλαγές στη διαχείριση όλων των πηγών ενέργειας. Παρόλα αυτά, είναι απαραίτητη, αν η ανθρωπότητα επιθυμεί την επιβίωσή της μακροχρόνια. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο απαιτητικά στάδια είναι η αντιμετώπιση του πετρελαίου, το οποίο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή εμπορικά προϊόντα. Αυτό συμβαίνει γιατί το πετρέλαιο χρησιμοποιείται κυρίως στη μεταφορά, που δεν υπάρχουν ακόμη αρκετά εναλλακτικά καύσιμα, αντί για άνθρακα. Μια πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος που ικανοποιεί έμμεσα τις προϋποθέσεις του σχεδίου go net zero είναι η πολιτική επιβολής φόρων επί των ρύπων. Αυτό το είδος φορολογίας παρακινεί τις επιχειρήσεις να λειτουργούν πιο συνειδητά, όσον αφορά στην εκπομπή ρύπων, και συγκεκριμένα την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα.
Αν η Ευρώπη καταφέρει να φτάσει σε αυτό το σημείο ισορροπίας διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050, τότε θα χαρακτηριστεί αρχηγός του κινήματος αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα, η Σουηδία, Φιλανδία και Δανία έχουν ήδη προσπαθήσει να εντάξουν εναλλακτικές πηγές ενέργειας στην καθημερινότητά τους.
Εδώ, αξίζει να αναφερθούμε στη Συμφωνία του Παρισιού, που υπογράφηκε στις 22 Απριλίου 2016 και επικυρώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 4 Οκτώβριου 2016 . Η συμφωνία τέθηκε σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2016 και από τότε αποτελεί σημαντικό κίνητρο για τη συμμετοχή πολλών χωρών στη βιώσιμη ανάπτυξη. Κάποιες από τις φιλοδοξίες των μελών είναι η ανάπτυξη ικανότητας προσαρμογής στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και τη μείωση φυσικά της εκπομπής των αερίων του θερμοκηπίου, μέσω εθνικών προγραμμάτων. Η ξεχωριστή πορεία της κάθε χώρας ελέγχεται μια φορά τον χρόνο, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Συμβαλλόμενων μερών, όπου λαμβάνονται σημαντικές αποφάσεις σχετικά με την εφαρμογή και την εξέλιξη της Συμφωνίας.
Ένα ακόμη βήμα της Ευρώπης προς ένα καλύτερο περιβάλλον είναι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Με την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεσμεύονται να μετατρέψουν την Ευρώπη σε μια ουδέτερη ήπειρο μέχρι το 2050. Κάποιες από τις πολιτικές της είναι η καθαρή ενέργεια, η βιώσιμη βιομηχανία, το σχέδιο που ονομάζεται «από το αγρόκτημα στο πιρούνι», η βιώσιμη κινητικότητα και η βιοποικιλία. Μάλιστα, ακόμη και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula Von Der Leyen, δήλωσε ότι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία θα είναι η «στιγμή της Σελήνης» της Ευρώπης, ένα δηλαδή κομβικό σημείο για την ύπαρξη της Ευρώπης.
Αν και η κλιματική διπλωματία της Ευρώπης έχει αναμφίβολα λάβει αρκετά σημαντικές και επωφελείς αποφάσεις, όσον αφορά στην αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, η μετάβαση στο πράσινο απαιτεί περισσότερη δράση. Υπάρχει ανάγκη προσαρμογής στις νέες συνθήκες που εμφανίσθηκαν με την κλιματική αλλαγή. Έτσι, είναι απαραίτητο όλες οι χώρες της Ευρώπης να αρχίσουν να αξιοποιούν στο έπακρο τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειάς τους, με στόχο πάντα την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Φυσικά, είναι χρήσιμο να τίθενται στόχοι, όμως αυτοί πρέπει να είναι ρεαλιστικοί και επιτεύξιμοι.
ENΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- What is net zero?, Net Zero Climate, διαθέσιμο εδώ
- Μια Ευρωπαϊκή Πράσινη συμφωνία. Ευρωπαϊκή Επιτροπή – European Commission, διαθέσιμο εδώ
