Του Θεοχάρη Χατζημανώλη,
Σα σήμερα το 1819 πεθαίνει ο Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ, σημαντικός Πρώσος στρατάρχης του ιππικού. Είχε λάβει μέρος στις μεγαλύτερες συγκρούσεις της εποχής του, τον επταετή πόλεμο και τους ναπολεόντειους πολέμους, στους οποίους οφείλει τη φήμη του.
Ο Μπλύχερ γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1742 στο λιμάνι του Ρόστοκ, στην Πομερανία, η οποία βρισκόταν τότε υπό σουηδική κυριαρχία. Η οικογένειά του, με παράδοση στο στρατιωτικό τομέα, κατείχε εδάφη στην περιοχή, ήδη από τον 13ο αιώνα. Στον επταετή πόλεμο συμμετείχε στο μέρος της ηττημένης Σουηδίας ως Ουσάρος, έως το 1770 οπότε και αιχμαλωτίστηκε από τους Πρώσους, οι οποίοι τον αξιοποίησαν. Ο Μπλύχερ απέκτησε εμπειρία υπηρετώντας ως αξιωματικός το πρωσικό ιππικό. Ήταν τίμιος και διέθετε στρατιωτική δεξιότητα, αλλά υστερούσε σε ζητήματα, όπως η πειθαρχία και η κατανόηση. Τρία χρόνια αργότερα παραιτήθηκε από τον στρατό και μετακόμισε στη Σιλεσία, όπου πλούτισε ως αγρότης για τα επόμενα 15 χρόνια. Με το θάνατο του Φρειδερίκου του Β’ (του Μέγα), το 1786, επέστρεψε στο στρατό και ανέλαβε ταγματάρχης. Ακολούθησε ανοδική πορεία συμμετέχοντας σε μία εκστρατεία εναντίον της Ολλανδίας και αργότερα εναντίον της Γαλλικής Δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, φτάνοντας σταδιακά έως το 1801 στο βαθμό του αντιστράτηγου.
Το Σεπτέμβριο 1806 ο Μπλύχερ ως στρατηγός του ιππικού πλέον, συμμετείχε στις 14 Οκτωβρίου στη διπλή μάχη της Ιένας-Άουερστεντ, κοντά στις ομώνυμες πόλεις. Ο Μπλύχερ πολέμησε κοντά στο Άουερστεντ, όπου ένα τμήμα του πρωσικού στρατού κατανικήθηκε από τις υποδεέστερες αριθμητικά δυνάμεις του στρατάρχη Λουί Νταβού. Ο Μπλύχερ ηγήθηκε της οπισθοφυλακής των πρωσικών στρατευμάτων, η πλειονότητα των οποίων παραδόθηκε στο Πρέντσλαου. Οδήγησε τα απομεινάρια των Πρώσων προς το λιμάνι της Λυβέκης, όπου ηττήθηκε από γαλλικές δυνάμεις, και τελικά παραδόθηκε κοντά στην πόλη Ράτεκαου. Επέστρεψε στην Πρωσία ύστερα από ανταλλαγή με έναν Γάλλο στρατηγό. Μέχρι το τέλος του πολέμου, εξεστράτευσε στην Πομερανία, το Βερολίνο και το Κένιγκσμπεργκ.
Το 1812 Πρωσία και Ρωσία συμμάχησαν εναντίον του Ναπολέοντα στον Απελευθερωτικό Πόλεμο και με το ξέσπασμα της σύρραξης, ο Μπλύχερ τοποθετήθηκε ξανά στην υψηλή θέση που κατείχε, την οποία είχε χάσει λόγω της αντίδρασής του σε διπλωματικά θέματα της βραχείας συμμαχίας Γάλλων-Ρώσων. Ορίστηκε επικεφαλής των πρωσικών δυνάμεων που μαζί με τους Ρώσους συμμάχους τους, ηττήθηκαν το 1813 από τις γαλλικές δυνάμεις στις μάχες του Λούτζεν (2 Μαΐου) και του Μπάουτζεν (20-21 Μαΐου)
Το καλοκαίρι όμως νίκησε τον Ζακ Μακτόναλντ στη μάχη του Κάτσμπαχ (26 Αυγούστου), όπου το χάος που επικράτησε στις γραμμές του εχθρού, επέφερε πολλές απώλειες στο γαλλικό στρατό. Συμμετείχε το φθινόπωρο στην ένδοξη μάχη της Λειψίας, που αποτέλεσε μία σημαντικότατη ήττα για τον Ναπολέοντα. Με την επικράτηση επί του Ογκίστ Μαρμόν στο Μέκερν, προβιβάστηκε στη θέση του στρατάρχη. Τον Ιούνιο του 1814, ο Μπλύχερ ονομάστηκε «Πρίγκιπας του Βάλστατ», ενός χωριού στη Σιλεσία για τη νίκη στη μάχη του Κάτσμπαχ. Λίγο αργότερα, επισκέφτηκε μαζί με άλλες προσωπικότητες των συμμαχικών δυνάμεων την Αγγλία, όπου εορτάστηκε η νίκη κατά του Ναπολέοντα. Όπου κι αν πήγαν, ο Μπλύχερ εκλαμβάνονταν ως ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο.
Μετά την επάνοδο του Ναπολέοντα ο Μπλύχερ είχε τον τελικό λόγο στη μάχη του Βατερλώ το 1816, επιτιθέμενος από τη δεξιά πλευρά των γαλλικών δυνάμεων, τις οποίες διέσπασε και καταδίωξε. Πέθανε 77 ετών στο Κρομπιελοβίτσε με συμπτώματα ψυχωτικού μίσους για τους Γάλλους , που κατέληξαν σε αλκοολισμό και σχιζοφρένεια.
Γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1999. Είναι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον Οκτώβριο του 2017. Στα ενδιαφέροντα και τις δράσεις που αναπτύσσει συμπεριλαμβάνονται θεματικές ενότητες πολιτικής, ιστορίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, οικονομίας και κριτικής της τέχνης. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις, επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και ασχολείται από την παιδική του ηλικία με το θέατρο. Γνωρίζει αγγλικά και ιταλικά. Στο OffLine Post γράφει ιστορικά θέματα.
