Tου Γιώργου Ναθαναήλ,
Ο 2ος βασιλιάς του τρίτου βουλγαρικού κράτους (1878-1948), Φερδινάνδος, γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1861 στη Βιέννη και ήταν πρίγκιπας του οίκου της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα. Ο εν λόγω οίκος καταγόταν από την περιοχή της Άνω Ουγγαρίας και ήταν ιδιαίτερα πλούσιος. Έγινε ακόμα πλουσιότερος όταν προστέθηκε η μεγάλη περιουσία της Κλημεντίνης της Ορλεάνης. Το 1886 ο Αλέξανδρος του Μπάττενμπεργκ φεύγει από την εξουσία λόγω του φιλορωσικού πραξικοπήματος.
Στις 7 Ιουλίου 1887 ο Φερδινάνδος γίνεται πρίγκιπας της χώρας αλλά ο θρόνος είναι ακόμη άδειος. Προσφέρθηκε σε πολλούς αλλά κανείς δε δέχθηκε να τον αναλάβει. Η χώρα βρισκόταν υπό ισχυρή απειλή κατοχής από τη Ρωσία, αλλά εν τέλει ο Φερδινάνδος στέφθηκε βασιλιάς ως Φερδινάνδος Α’ της Βουλγαρίας. Βέβαια, δεν ήταν ευχάριστη η είδηση της ανάρρησής του στις υπόλοιπες αυλές της Ευρώπης. Παρά την αρχική δυσφορία ο Φερδινάνδος βασίλεψε με επιτυχία τις 2 πρώτες δεκαετίες και μετά την πολιτική και φυσική εξόντωση του Στέφαν Σταμπόλοφ, εχθρικά διακείμενος στη Ρωσία, προσέγγισε τη Ρωσία με τον προσηλυτισμό του πρίγκιπα Μπόρις από καθολικό σε ορθόδοξο το 1896.
Το 1908 διακήρυξε τη de jure ανεξαρτησία της Βουλγαρίας γεγονός που έγινε αποδεκτό από την Τουρκία στην Εκκλησία των Τεσσαράκοντα μαρτύρων στο Τίρνοβο. Το 1909 χάλασε τη σχέση του με τον αυτοκράτορα της Γερμανίας, Γουλιέλμο Β’, καθώς και με το διάδοχο του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, Φραγκίσκο Φερδινάνδο, το 1910. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων χαρακτήρισε ως «σταυροφορία» τον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που μετατρεπόταν σιγά σιγά σε Τουρκική δημοκρατία. Η Βουλγαρία, βλέποντας πως δεν είχε τα προσδοκώμενα οφέλη, επιτέθηκε στην Ελλάδα και τη Σερβία. Ωστόσο, δέχθηκε επιθέσεις τόσο από τη Ρουμανία όσο και από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Παρά την ήττα διατήρησε με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου ένα μέρος της Δυτικής Θράκης με πρόσβαση στο Αιγαίο.
Στις 11 Οκτωβρίου 1915 τα βουλγαρικά στρατεύματα επιτέθηκαν στη Σερβία και η χώρα συμμάχησε με τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία παρά το γεγονός ότι ο Φερδινάνδος δεν έτρεφε συμπάθεια, τόσο για τον Γερμανό αυτοκράτορα όσο και για τον Φραγκίσμο Ιωσήφ, αυτοκράτορα της Αυστροουγγαρίας. Συμμάχησε λόγω των εδαφικών οφελών που θα είχε σε περίπτωση νίκης του.
Πράγματι πέτυχε νίκες εναντίον των Σέρβων. Αναγκάστηκε να συμμαχήσει και με την Οθωμανική αυτοκρατορία πράγμα που περιόριζε τα εδαφικά οφέλη μόνο εντός της βαλκανικής χερσονήσου. Ο στρατός της χώρας έπρεπε να αποκρούσει επιθέσεις συμμαχικών στρατευμάτων από την Ελλάδα αλλά δεν τα κατάφερε και έτσι σιγά σιγά η μάχη στο μακεδονικό μέτωπο άρχισε να χάνεται για τη Βουλγαρία.
Στις 3 Οκτωβρίου 1918 ο Φερδινάνδος παραιτήθηκε από το θρόνο και ανήλθε ο γιος του Μπόρις, ως Μπόρις Γ’. Επέστρεψε στο Κόμπουρκ της Γερμανίας, το οποίο θα ήταν ο τόπος εξορίας του έως το τέλος της ζωής του στις 10 Σεπτεμβρίου 1948, αφού πρώτα είδε την κατάρρευση της χώρας στην οποία βασίλεψε για 31 χρόνια.
