Της Θεοδώρας Αγγελοπούλου,
Στο προσκήνιο επανέρχεται το θέμα της κατασκευής του φράχτη στα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα στον Έβρο, καθότι επιδίωξη της Ελληνικής Κυβέρνησης είναι αυτός να επεκταθεί περαιτέρω κατά 80 χιλιόμετρα, από τα 28 που έχουν ήδη ανεγερθεί. Το ζητούμενο, όμως, στη συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι η πολιτική της απόφασης, η οποία, κατά την έως τώρα κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας, έχει ενισχυθεί αξιοσημείωτα στα ζητήματα της εξωτερικής, της αμυντικής και της μεταναστευτικής πολιτικής συγκριτικά με την πολιτική της αδράνειας που είχε επιλεγεί από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το στοίχημα για τους εκτελεστικούς ιθύνοντες είναι οι πόροι υλοποίησης του εγχειρήματος, διότι ο φράχτης δεν αφορά στην ενίσχυση απλά των ελληνικών συνόρων προς αντιμετώπιση της προκλητικής και παράνομης, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τουρκικής πολιτικής. Πρόκειται για την πεμπτουσία της πολιτικής την οποία ακολουθεί η χώρα μας στο ενωσιακό επίπεδο, ώστε να εμπεδωθεί πρακτικά –όχι μόνο σε τυπικό και κανονιστικό επίπεδο– ότι τα ελληνικά σύνορα είναι ταυτοχρόνως και ευρωπαϊκά σύνορα, η γεωγραφική απόληξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ο ακριτικός φάρος του ενωσιακού κεκτημένου σε ένα δύσκολο γεωστρατηγικό περιβάλλον.
Για τον λόγο αυτό, η Ελληνική Κυβέρνηση, πέρα από την πρόταση που υπέβαλε εκ νέου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αιτήθηκε να εγκριθούν και τα απαραίτητα κονδύλια για τη χρηματοδότηση επέκτασης του φράχτη στο πλαίσιο του Προγράμματος της Διαχείριση Συνόρων και Πολιτικής Θεωρήσεων (Border Management and Visa Policy) της DG Home το οποίο συμμετέχει για την περίοδο 2021 – 2027. Κύριος εκπρόσωπος σε αυτήν την προσπάθεια είναι ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης. Ο τελευταίος τόνισε στο International Migration Review Forum ότι η Ελλάδα «φυλάει τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευθυγραμμιζόμενη με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο» με μία στρατηγική που σώζει σε καθημερινή βάση ανθρώπινες ζωές στο Αιγαίο και στον Έβρο ενάντια στην εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού ζητήματος από την Τουρκία με τα παράνομα δίκτυα προώθησης μεταναστευτικών ροών τα οποία υποθάλπτει, εξαπολύοντας υβριδικές απειλές και καταστρατηγώντας εμφανώς την κοινή δήλωση που συνομολόγησε το 2016 με την Ε.Ε..
Επιπλέον, τόνισε ότι η χώρα μας «έχει επωμιστεί δυσανάλογο μέρος του βάρους εδώ και πολλά χρόνια» για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού στην Ε.Ε. και αυτό ακριβώς το γεγονός είναι που δεν κάνει ανεκτές τόσο τις ψευδείς καταγγελίες για παράτυπες επαναπροωθήσεις από πλευράς μας στο τουρκικό έδαφος ως αποτέλεσμα της τουρκικής προπαγάνδας και παραπληροφόρησης για την επίτευξη των δικών της γεωπολιτικών στόχων όσο και την ισχνή στήριξη της Ε.Ε. σε κράτη-μέλη του Νότου, που διαχειρίζονται σε βάρος των δυνατοτήτων τους ένα πρόβλημα το οποίο αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Το κρίσιμο, λοιπόν, εδώ είναι το ότι η Ε.Ε. είναι διχασμένη στον τρόπο αντιμετώπισης του εν λόγω προβλήματος, κάτι το οποίο έχει εκτεταμένες κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις στην Ελλάδα που είναι οικονομικά εξουθενωμένη με παράλληλους κοινωνικούς διαξιφισμούς στο θέμα του μεταναστευτικού, αλλά και τη δημογραφική της κρίση.
Η υβριδοποίηση αυτού ως απειλή, ωστόσο, το καθιστά ζήτημα εθνικής ασφάλειας, και οτιδήποτε υπονομεύει την ασφάλεια ενός κράτους-μέλους, έχει σε συντριπτικό πιθανοτικό ποσοστό διασταλτικές προοπτικές για την εδραίωσή του ως ζήτημα ασφαλείας σε ενωσιακό επίπεδο, κάτι το οποίο αποδεικνύουν και οι κατά καιρούς τρομοκρατικές επιθέσεις σε Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία και Μ. Βρετανία, όσο αυτή αποτελούσε ακόμη μέρος του οικοδομήματος. Η Ελλάδα, λοιπόν, έχοντας ήδη εισηγηθεί από κοινού με άλλα 11 κράτη-μέλη από τον περασμένο Οκτώβριο μέσω επιστολής στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, να επιτρέψει τη χρήση ενωσιακών πόρων, για την ανέγερση τειχών και φραχτών για τη φύλαξη των συνόρων, βρίσκει η ίδια τείχος στην επιμονή της θέσης της ίδιας της Προέδρου της Κομισιόν ότι τέτοιου είδους έργα δεν είναι εφικτό να χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε., παρόλο που η τελευταία έγινε μάρτυρας κατά την επίσκεψή της στη Θράκη, τον Μάρτιο του 2020, της δραματικής κατάστασης που επικρατούσε τότε στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η υιοθέτηση της θέσης περί νομικού κωλύματος για παροχή κονδυλίων σε τέτοιου είδους έργα διαψεύδεται από τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ο οποίος διαφώνησε ανοιχτά μαζί της φανερώνοντας και σε θεσμικό πλέον επίπεδο τον διχασμό που έχει επέλθει εντός της Ένωσης στην αντίληψη της έννοιας «μαζί». Όσο μαίνεται η διαφωνία αυτή, η Ελλάδα συνεχίζει εντατικά σε όλα τα επίπεδα τις προσπάθειες για να δείξει το αυτονόητο σε μία συγκυρία, που ο αναθεωρητισμός έχει αναθερμανθεί προκαλώντας ήδη ανθρώπινες απώλειες και για να καταστήσει σαφές πως ένας φράχτης δεν εμποδίζει την πραγμάτωση των ευρωπαϊκών αξιών, αλλά αποσκοπεί επί της ουσίας στην προστασία τους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Φράχτης στον Έβρο: Η Αθήνα ζητεί κονδύλια από την Ε.Ε. για επέκτασή του, Γιάννης Παλαιολόγος, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
