Της Κατερίνας Μακράκη,
Συνηθισμένοι και άθελά μας «βολεμένοι» στη δυστυχία της εποχής, ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου μας του εαυτού. Πολλές φορές, όταν μας ρωτάνε αν νιώθουμε ευτυχισμένοι, μηχανικά απαντάμε όχι. Όχι, γιατί μπορεί να βρισκόμαστε σε μία περίοδο που κάτι μας πάει στραβά ή κάτι μας λείπει.
Γιατί, όμως, δεν προσμετράμε όλα τα υπόλοιπα που έχουμε; Ίσως γιατί τα έχουμε τόσο δεδομένα που νομίζουμε ότι το φυσιολογικό είναι να τα έχουμε για πάντα. Συχνά μπορεί να φαίνεται ότι η ευτυχία δεν είναι στο χέρι μας, ότι είναι κάτι που ορίζει ή φέρνει η τύχη, όμως θα άλλαζαν όλα αν το πιστεύαμε αληθινά ότι η ευτυχία κρύβεται μέσα μας. Εμείς είμαστε αυτοί που δίνουμε την ευτυχία στα πράγματα και για αυτό την παίρνουμε και πίσω. Αυτός είναι και ο λόγος που η ευτυχία δεν έχει έναν καθολικό ορισμό για το τι είναι. Ενδεχομένως να έχει τόσους ορισμούς, όσοι και οι άνθρωποι που κατοικούν στη γη.
Τώρα που όλα «χάνονται» στην εποχή που ζούμε και μαθαίνουμε με τον άσχημο τρόπο ότι τίποτα κεκτημένο δεν είναι και δεδομένο, αναρωτήθηκα για το πού βρίσκεται τελικά η ευτυχία. Προσπάθησα να σκεφτώ ποιες ήταν οι στιγμές που ένιωθα πραγματικά ευτυχισμένη, αλλά και που ένιωθα όμορφα ενόσω λυπόμουν για κάτι άλλο. Δεν είπε κανείς πως η ζωή μας θα περικλείεται μόνο από ευχάριστες στιγμές, είναι όμως σημαντικό όταν θα νιώθουμε λύπη, να είμαστε σε περιβάλλον που η λύπη και ο πόνος μπορούν να απαλύνουν. Συνειδητοποίησα ότι εκείνες οι στιγμές όχι μόνο δεν εμπεριείχαν υλικά αγαθά ή κάποια τοποθεσία, αλλά πρωταγωνιστές ήταν οι άνθρωποι, τα συναισθήματα και η φύση. Μήπως είμαστε ήδη ευτυχισμένοι αλλά δεν το ξέρουμε γιατί η ευτυχία μας δεν συμβαδίζει με τα πρότυπα της ευτυχίας που μας έχουν δοθεί;
Στην ευτυχία δεν χωράνε κουτάκια και πρότυπα, σωστά και λάθη. Οφείλουμε να απενοχοποιήσουμε την ευτυχία που προέρχεται από τα πιο απλά πράγματα, γιατί πολλοί ακόμα τείνουν να τη συνδέουν με τα υλικά αγαθά. Ας μην ντρεπόμαστε να είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί, όπως έλεγε και ο παππούς μου, όποιος ντρέπεται, κακά ζει. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι, όταν βρούμε την πηγή της δική μας ευτυχίας, να την κρατήσουμε κιόλας, γιατί δυστυχώς ζούμε σε έναν κόσμο που το σύνηθες είναι να νιώθουμε παράξενα όταν τα πράγματα πάνε καλά για 2 μέρες σερί. Λες: «Μα καλά τώρα αποκλείεται να πηγαίνουν όλα καλά, να δεις που αύριο θα γίνει η ζημιά». Είναι λες και έχουμε γεννηθεί με αυτό το σκεπτικό, είναι σαν τις ερωτήσεις Σωστού-Λάθους, που λες ότι μετά από δύο σωστά, ε το τρίτο θα είναι λάθος δεν γίνεται αλλιώς.
Την ευτυχία την βρίσκεις, μα πρέπει να είσαι έτοιμος να τη συναντήσεις και σε μέρη που ούτε καν το φανταζόσουν. Αν αργήσεις να τη συναντήσεις, ψάξε στο μέρος που δεν επισκέφτηκες ποτέ, και αυτό είναι ο εαυτός σου. Όταν την βρεις φρόντισε να την διαιρέσεις για να πολλαπλασιαστεί, γιατί υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα που έχουν μείνει στο στάδιο που εσύ προσπέρασες, και δεν μπόρεσαν να πιστέψουν για να φτάσουν παραπέρα. Σε πολλούς ανθρώπους παίρνει χρόνια μέχρι να μάθουν τι είναι ευτυχία, σε άλλους χρόνια να την εκτιμήσουν, ενώ άλλοι δεν μαθαίνουν ποτέ. Πάρε τον χρόνο σου, κοίτα τι έχεις γύρω σου, κράτα μόνο ότι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Δεν είσαι υποχρεωμένος να δίνεις σε κανέναν λογαριασμό για το τι θα κάνεις στη ζωή σου και για το πόσο χρόνο θα αφιερώνεις σε αυτά που κάνουν εσένα ευτυχισμένο.
