Της Ελένης Παπανικολάου,
Ο θεσμός της οικογένειας από την αρχαία Ελλάδα διασφάλιζε την προστασία των μελών και της πόλης, μέσα από τις βασικές διαδικασίες της κοινωνικής ζωής και αποτελούσε τη βασική μονάδα της πόλης, όντας το σύνολο των ανθρώπων, των ζώων και των κτημάτων. Ο θεσμός αυτός με την πάροδο των χρόνων, σε συνδυασμό με τις ιδεολογικές και κοινωνικές αλλαγές της σημερινής κοινωνίας, έχουν επιφέρει αλλαγές στον «πυρήνα» του ανθρώπου, όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς ειδικούς η οικογένεια. Οι καινούριες μορφές οικογένειας, που τελευταία ολοένα και πιο συχνά συναντούμε, μοιάζει να αποτελούν ένα πολυσύνθετο και πολυδιάστατο φαινόμενο, το οποίο προσαρμόζεται στη δυναμική ευρύτερων διεθνών και εγχώριων εξελίξεων, ενώ πορεύεται µε βάση μια πραγματικότητα που διαρκώς αλλάζει.
Μέσα σε αυτό το καινούριο σκηνικό, η φυσική και συναισθηματική επιβίωση της οικογένειας μέσα στις μεγαλουπόλεις ήρθε αντιμέτωπη µε την αποπροσωποποίηση των κοινωνικών σχέσεων, την αυτονόμηση του ατόμου από την ομάδα, την απώλεια της εξουσίας που είχε η οικογένεια πάνω στα µέλη της, την επικράτηση των υλιστικών αξιών, τον καταναλωτισμό, τον ανταγωνισμό, την εργασιομανία. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, που συντελεί στην αλλαγή της δομής της οικογένειας, είναι η πολύωρη απασχόληση των γονέων στον χώρο εργασίας τους, με στόχο την επαγγελματική τους εξέλιξη και τις οικονομικές απολαβές που τους προσφέρει.
Πάντως, έρευνες δείχνουν ότι σε οικογένειες που εργάζονται και οι δύο γονείς, όχι μόνο τα παιδιά αναπτύσσονται καλύτερα, αλλά και οι σύζυγοι λαμβάνουν περισσότερη ικανοποίηση τόσο από την εργασία όσο και από τη ζωή τους γενικότερα. Ειδικότερα, οι άνδρες νιώθουν λιγότερη πίεση για τα οικονομικά και συμμετέχουν περισσότερο στην οικογενειακή ζωή, ενώ οι γυναίκες είναι πιο ανεξάρτητες και έχουν ανεπτυγμένη αυτοεκτίμηση.
Παρά τον χρόνο που περνάμε, όμως, με την οικογένειά μας και το πόσο παρούσα είναι στις καθημερινές ανάγκες των μελών της, η αποξένωση με εκείνη είναι συχνό φαινόμενο και λόγω των καθημερινών απαιτήσεων, αλλά και, όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, εξαιτίας του φόρτου εργασίας, στον οποίο ο άνθρωπος στρέφει όλο του το ενδιαφέρον. Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως αναφέρουν έρευνες, η εργασία προσφέρει πολλά οφέλη στον άνθρωπο, όπως είναι η τροφή, η ένδυση, η κατοικία, αλλά και συντελεί στην πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Μάλιστα, μέσω της εργασίας διευρύνονται οι γνωστικοί ορίζοντες του ατόμου και οξύνεται η κριτική του ικανότητα, διότι αυτή ενθαρρύνει τον πνευματισμό και τον στοχασμό του.
Τέλος, εκτός από τα υλικά αγαθά που προσφέρει η εργασία στον άνθρωπο, υπάρχουν και άλλα οφέλη που του παρέχει η εργασία, όπως η αίσθηση της κατεύθυνσης και του σκοπού της ζωής του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η εργασία ορίζει πολλά από τα πιο σημαντικά και επιθυμητά μελλοντικά σχέδια ενός ατόμου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ενισχύεται η αίσθηση της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης, όταν κερδίζει κανείς τα δικά του χρήματα, και έτσι έχει τη δυνατότητα να συντηρεί τον εαυτό του, αλλά και αυτούς που αγαπάει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η οικογένεια μπροστά σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο: Μια διαδρομή γεμάτη μεταμορφώσεις και εκπλήξεις, psychotherapycenter.gr, διαθέσιμο εδώ
