Της Μαρίας Κελεπούρη,
Η Αλεξάνδρα Σουλαδάκη κυκλοφορεί την ποιητική της συλλογή Της χαράς, της λύπης, του έρωτα, του χωρισμού, από τις Εκδόσεις Επίκεντρο και ο τίτλος ανταποκρίνεται με μια δημιουργική συνέπεια στο περιεχόμενο του βιβλίου. Η Αλεξάνδρα Σουλαδάκη είναι μηχανικός έργων Πολιτικού Μηχανικού Αρχιτέκτονα της Σχολής Δοξιάδη. Η ενασχόληση με τη συγγραφή ποιημάτων είναι μόνο μία από τις καλλιτεχνικές της υποστάσεις, καθώς ανάμεσα σε άλλα μαγειρεύει και ζωγραφίζει. Ταυτόχρονα, είναι ενεργά παρούσα μέσω του γραπτού λόγου, καθώς αρθρογραφεί σε ποικίλες ιστοσελίδες, ενώ έχει εκδώσει άλλα δύο βιβλία μαγειρικής.
Τα ποιήματα είναι τοποθετημένα με τη σειρά που προαναγγέλλει και ο τίτλος. Όμως αυτό δεν εξυπηρετεί μόνο έναν τυπικό σκοπό, αλλά δημιουργεί ένα νοητό ταξίδι, γεμάτο από συναισθήματα. Με αυτόν τον τρόπο, διανύεται μια διαδρομή που στόχο έχει όχι απλώς να συμπεριλάβει τα συγγραφικά εγχειρήματα της δημιουργού, αντλημένα από δεκαετίες πριν, και συνάμα να παρακολουθήσει την ποιητική διαδρομή της, αλλά ακόμα και να εκφράσει τις σκέψεις των αναγνωστών ή να τους παρασύρει στο ασταμάτητο ξεφύλλισμα της συλλογής.
Τα χρώματα και η ένταση της φύσης συναντούν τον ανυπότακτο σε κανόνες ελεύθερο στίχο και φαίνεται πως αυτό το συνταίριασμα δημιουργεί ένα ιδανικό αποτέλεσμα. Το ατίθασο αυτής της στιχουργικής μορφής συμπορεύεται με το απρόσμενο της φύσης και την επιρροή της στον ψυχισμό του ποιητικού υποκειμένου. Είναι η ίδια η Σουλαδάκη που μιλά ή πλάθει στον νου της ένα άλλο πρόσωπο; Ίσως αυτό να μην έχει και πολλή σημασία, γιατί οι εικόνες που συνεχώς η ίδια «ζωγραφίζει», μέσα από τις ευφυείς και εύστοχες παρομοιώσεις της, χαρίζουν στους αναγνώστες μια ευχάριστη αίσθηση.
Ακόμη κι όταν οι στίχοι εκφράζουν την αγωνία της αναμονής ενός έρωτα ή της απογοήτευσης για την απώλειά του, αυτό το συναίσθημα ακολουθείται από ίχνη ελπίδας, η οποία εκπορεύεται από την αισιοδοξία που διαπνέει το σύνολο της συλλογής. Σε αυτά τα ποιήματα, η ζωή υπάρχει μέσα από τη φύση και η φύση μέσα από τη ζωή. Μάλλον κάπως έτσι συμβαίνει και στην πραγματικότητα.
Τα ποιήματα διανθίζονται με τα σκίτσα του ταλαντούχου Βασίλη Αγγελόπουλου, τα οποία κάποιες φορές προσφέρονται ως αντανάκλαση αυτού που εκφράζει ο στίχος ή των εικόνων που δημιουργεί κι άλλες η αφηρημένη τους αποτύπωση λειτουργεί ως έναυσμα και αφήνει περιθώρια για νέες σκέψεις, οι οποίες θα αλληλεπιδράσουν με εκείνες της συγγραφέα ή θα προσδώσουν καινούργιες πτυχές στο υπάρχον ποίημα.
Ποιήματα που αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την παλέτα των συναισθημάτων και καθρεφτίζουν όλα τα στάδια της ζωής. Οι παλιοί έρωτες επανέρχονται στο παρόν, μέσα από τις θύμησες, είτε για να αναγεννηθούν είτε για να λειτουργήσουν υπό τη μορφή μιας ευεργετικής νοσταλγίας. Κάθε απόχρωση της ψυχής διαφαίνεται μέσα από τον τρόπο έκφρασης της δημιουργού, κάνοντας αντιληπτή τη χαρά, τη νοσταλγία και τη λύπη. Οι ανθρώπινες ανάγκες βρίσκουν παρηγοριά στην ομορφιά του κόσμου και αποδεικνύουν την αλληλεπίδραση της ανθρώπινης ύπαρξης με τη φύση, αλλά και την άμεση εξάρτησή της από αυτήν.
Ο άνθρωπος ως ένα κύτταρο μπροστά σε μια πελώρια δύναμη, που πορεύεται ανεξάρτητη, και ταυτόχρονα κέντρο του κόσμου. Στο κέντρο δεν τον τοποθετεί τίποτα άλλο πέρα από τις ίδιες τις επιθυμίες του. Η επιμονή του για ζωή. Πώς ακριβώς θα ζήσει; Βιώνοντας στο ζενίθ κάθε συναίσθημα, θετικό ή αρνητικό, γιατί μόνο έτσι θα είναι πλήρης και ταυτόχρονα σε μια απόλυτη αρμονία με τη φύση.
