Της Ανδριάνας Γιάτσιου,
Τα πρώτα χρόνια
Ο Αδόλφος Χίτλερ γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1889, στα προάστια του Μπραουνάου Αμ Ιν (Braunau Am Inn), στην Αυστρία. Γονείς του ήταν ο Αλοΐσιος Χίτλερ και η Τρίτη σύζυγος του, Κλάρα Πέτσλ. Ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του. Ο πατέρας του δούλευε ως τελωνειακός υπάλληλος και λόγω της εργασίας του, η οικογένεια μετακόμιζε συχνά.
Οι επιδόσεις του Αδόλφου στο σχολείο ήταν καλές. Ήταν δραστήριος μαθητής και τον ευχαριστούσαν ιδιαίτερα τα θέματα αισθητικής. Τα προτερήματά του, ωστόσο, υπονομεύονταν από την αδυναμία εκπόνησης εργασιών που απαιτούσαν σταθερή και μακρόχρονη προσπάθεια. Επίσης, τον διέκρινε μία τάση προς τη φυγοπονία, το οποίο, σε συνδυασμό με τον πεισματάρικο χαρακτήρα του, τον οδηγούσαν στο να αγνοεί οδηγίες και συμβουλές. Λόγω της καλής επίδοσής του στα μαθήματα, οι γονείς του τον έγραψαν στο τεχνικό λύκειο (Realschule) της πόλης που διέμεναν εκείνο τον καιρό, το Λιντς. Απρόσμενα, ο Χίτλερ απέτυχε τελείως. Έμεινε δύο φορές μετεξεταστέος και μία τρίτη πέρασε μετά από ειδική εξέταση. Οι έλεγχοι του είχαν πάντα ως παρατήρηση την έλλειψη φυγοπονίας που τον διέκρινε. Οι καλύτερες επιδόσεις του ήταν στη γυμναστική, τη μουσική και το σχέδιο. Την Τρίτη σχολική χρονιά, οι βαθμοί του ήταν τόσο κακοί, που φαινόταν ότι θα απορριφθεί ξανά. Επειδή, όμως, είχε πεθάνει ο πατέρας του και κατόπιν παρακλήσεως της μητέρας του, το σχολείο τον προβίβασε, με τον όρο ότι μετά θα άλλαζε σχολείο. Γράφτηκε, λοιπόν, σε ένα λιγότερο απαιτητικό σχολείο, στο Στάγιερ (Steyr). Απέτυχε, όμως, και εκεί. Έτσι, η μητέρα του, του επέτρεψε να εγκαταλείψει το σχολείο το 1905. Στο έργο του «Ο Αγών Μου», παρουσιάζει αυτές τις αποτυχίες ως ένα είδος αντίστασης στον πατέρα του, που ήθελε να κάνει και τον Αδόλφο δημόσιο υπάλληλο. Ο Χίτλερ δεν έτρεφε σεβασμό για τον πατέρα του, καθώς στο βιβλίο του, τον χαρακτηρίζει μέθυσο.
Το 1907, έφυγε από το Λίντς με σκοπό να σπουδάσει στη σχολή Καλών Τεχνών στη Βιέννη, από όπου απορρίφθηκε δύο φορές. Όταν το 1909, η μητέρα του, Κλάρα, πέθανε, ο Αδόλφος αναγκάστηκε να διαμείνει σε ξενώνα αστέγων. Στη Βιέννη, ο Χίτλερ ήρθε σε επαφή με τη ρητορική του ρατσισμού και επηρεάστηκε από τον Georg Ritter von Schonerer, ο οποίος ήταν γνωστός για τις αντισημιτικές του απόψεις. Αν και δε γνωρίζουμε πότε ακριβώς ο Χίτλερ ασπάστηκε αυτές τις απόψεις.
Ο Χίτλερ κατά τον ‘Α Παγκόσμιο Πόλεμο
Ο Αδόλφος, το 1913 μετακόμισε στο Μόναχο και με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχθηκε εθελοντικά στο Βαυαρικό Στρατό. Ήταν παρών στις μάχες του Ίπρ, του Σομ (όπου και τραυματίστηκε), του Αράς και του Πασεντέιλ. Για τη γενναιότητά του, του απονεμήθηκε το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού, το 1914 (β’ τάξης) και το 1918 (α’ τάξης).
Μετά τον πόλεμο, ο Χίτλερ επέστρεψε στο Μόναχο και παρέμεινε στον στρατό. Το 1919 και καθώς εργαζόταν ως κατάσκοπος, του ζητήθηκε να διεισδύσει στα εσωτερικά του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (DAP). Το DAP, με αρχηγούς τους Άντον Ντρέξλερ και Κάρλ Χάρερ, προπαγάνδιζε ξενοφοβικές, αντισημιτικές και ψευδοσοσιαλιστικές ιδέες. Σε μία από τις συζητήσεις του κόμματος, ο Χίτλερ πήρε το λόγο, διακρίθηκε για το ταλέντο του στη ρητορική και του ζητήθηκε να γίνει μέλος του κόμματος. Ο Χίτλερ, με τους φλογερούς του λόγους, προσέλκυε όλο και περισσότερους ακροατές. Με πρωτοβουλία του, άλλαξε το όνομα του κόμματος σε Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα των Γερμανών εργατών (NSDAP). To 1921, εκμεταλλευόμενος τη δύναμη του, ανέτρεψε το προεδρείο του κόμματος και εκλέχτηκε ο ίδιος αρχηγός του.
Το πραξικόπημα της μπιραρίας και η φυλάκιση του Χίτλερ
Μετά τη συντριβή της «Σοβιετικής Δημοκρατίας» στη Βαυαρία, κυβερνούσε, ουσιαστικά, ο εθνικιστής και μοναρχικός Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ, ο οποίος δεν έκρυβε την απέχθειά του προς τον κομμουνισμό και τη δημοκρατία. Το NSDAP είδε στο πρόσωπό του έναν πιθανό σύμμαχο για το σχέδιό τους: τη βίαιη ανατροπή της δημοκρατίας στο Βερολίνο, κατά το σχέδιο της «Πορείας προς τη Ρώμη» του Μουσολίνι. Λόγω της κατοχής του Ρουρ από τη Γαλλία και των ταραχών που ξεσπούσαν διαρκώς στη Γερμανία, ο Χίτλερ πίστευε ότι θα έβρισκε μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου του 1923, ο Χίτλερ με μερικούς ενόπλους, έκανε έφοδο σε μία μπυραρία, όπου εκφωνούσε λόγο ο Καρ. Υπό την απειλή όπλου, ο Καρ δέχτηκε, μόνο για τα μάτια του κόσμου, να βοηθήσει το σχέδιο του NSDAP. Το επόμενο πρωί, ο Χίτλερ με κάποιους υποστηρικτές του, επιτέθηκαν στο Βαυαρικό Υπουργείο Στρατιωτικών, ως αρχή της ανατροπής της βαυαρικής κυβέρνησης. Η αστυνομία, όμως, έκανε χρήση όπλων και οι επιτιθέμενοι τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας πίσω τους 16 νεκρούς. Ο Χίτλερ συνελήφθη μερικές μέρες αργότερα και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Η ποινή του θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, αλλά η Δημοκρατία της Βαϊμάρης φερόταν με επιείκεια στους ακροδεξιούς παραβάτες του νόμου. Γι’ αυτό, ο Χίτλερ δεν εξέτισε ούτε το ένα πέμπτο της ποινής του. Επίσης, καθώς οι περισσότεροι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος αποστασιοποιήθηκαν και δεν έλαβαν καμία ευθύνη, ο Χίτλερ, που ήξερε ότι δε ριψοκινδύνευε και πολλά, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και πρόβαλε τον εαυτό του ως τον μοναδικό εμπνευστή του πραξικοπήματος. Το NSDAP τέθηκε εκτός νόμου και διαλύθηκε. Ο Χίτλερ, χάρη στα ρεπορτάζ για τη δίκη, έγινε διάσημος και αναγνωρίστηκε ως ο πλέον ριζοσπάστης εθνικιστής πολιτικός, στη Γερμανία. Κατά την παραμονή του στη φυλακή, ο Αδόλφος, με τη βοήθεια του Ρούντολφ Ες, συνέγραψε το πρώτο αυτοβιογραφικό μέρος του βιβλίου του, «Ο Αγών Μου» (Mein Kampf). Στο βιβλίο του, εξηγεί με σαφήνεια τους πολιτικούς του στόχους και την έννοια του εθνικοσοσιαλισμού (Nationalsozialismus).
Η πορεία προς την καγκελαρία
Το 1925, μετά την αποφυλάκιση του, ο Χίτλερ αφοσιώθηκε στην επανίδρυση και αναδιοργάνωση του NSDAP. Αρχικά, το κόμμα στηριζόταν σε συνδρομές των μελών του, σταδιακά όμως, βρήκε ερείσματα στη βιομηχανία και το στρατό. Ο στρατός ήλπιζε ότι με τον Χίτλερ στην Καγκελαρία, θα ακυρωνόταν η επονείδιστη για τη Γερμανία, Συνθήκη των Βερσαλλιών. Επιπλέον, πάντα υπήρχε ο φόβος επικράτησης του κομμουνισμού και γι’ αυτό το λόγο, τάχθηκαν υπέρ του Χίτλερ. Ένας ακόμα ευνοϊκός παράγοντας που βοήθησε την άνοδο του Αδόλφου στην εξουσία ήταν η νέα οικονομική κρίση, που αποσταθεροποίησε την αδύναμη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Το 1932, το NSDAP, αναδείχθηκε πρώτο στις εκλογές με ποσοστό 37,2% και 230 έδρες στο Ράιχσταγκ. Ο Αδόλφος Χίτλερ διορίστηκε καγκελάριος της Γερμανίας, στις 30 Ιανουαρίου του 1933.
Ιδεολογία του κόμματος του Χίτλερ
Με την αλλαγή του ονόματος του κόμματος από τον Χίτλερ, στις 24 Φεβρουαρίου του 1920, εξαγγέλθηκε και το πρόγραμμα του κόμματος, γνωστό και ως «Πρόγραμμα των 25 σημείων». Μεταξύ άλλων, ανέφερε τις επιδιώξεις για ένωση της Γερμανίας με βάση τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό, ακύρωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και του Σεν Ζερμαίν. Αναφέρει αυτολεξεί ότι «μόνο αυτοί με γερμανικό αίμα μπορούν να είναι μέλη του Έθνους, επομένως οι Εβραίοι δεν ανήκουν στο Έθνος». Επισημαίνει, επιπλέον, ότι μπορούν να εκλέγονται και να απολαμβάνουν τα νομοθετικά όργανα, μόνο οι πολίτες του κράτους. Το NSDAP δεν είχε συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά χαρακτηριστικά. Κύριο χαρακτηριστικό ήταν ο φυλετικός ρατσισμός και κυρίως, ο αντισημιτισμός. Η έντονα αντισημιτική πολιτική που άσκησε ο Χίτλερ από το 1933, οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και κόστισε τη ζωή σε περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίους, από όλη την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό της ιδεολογίας του κόμματος αποτελεί, επίσης, η ευγονική για την επίτευξη της τέλειας φυλής που επιβλήθηκε στο γερμανικό λαό, και είχαν συσταθεί προγράμματα για την επίτευξή της, όπως το Πρόγραμμα Ευθανασίας Τ-4. Ακόμα, χαρακτηριστικά του ναζιστικού κόμματος ήταν η αντίθεση του στο μαρξισμό και τον κομμουνισμό, μιλιταρισμός, απολυταρχισμός, η υπεράσπιση αίματος και γης (παράγωγο της ιδέας αυτής ήταν η πολιτική ζωτικού χώρου, κυρίως προς την ανατολή), καθώς και η ευρεία χρήση πρακτικών προπαγάνδας. Η προπαγάνδα είχε μεγάλη σημασία για το NSDAP, καθώς μέσω αυτής διατηρούσε τη δύναμή του, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα υπερεθνικιστικό συναίσθημα.
Γεννημένη το 1997, κατάγεται από τα Γρεβενά και διαμένει στη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Κατεύθυνση της είναι η Αρχαιολογία, την οποία αγαπά από μικρό παιδί. Έχει άριστη γνώση αγγλικών και μέτρια γνώση γερμανικών. Στον ελεύθερό της χρόνο, μελετά ιστορία με ιδιαίτερη προτίμηση στη νεότερη και διαβάζει αγγλική λογοτεχνία.
