Της Νεφέλης Τσιλοπούλου,
Η άνοιξη μας κλείνει σιγά-σιγά το μάτι. Ο καιρός γλυκαίνει, τα πρώτα κοντομάνικα έκαναν την εμφάνισή τους, επιλέγουμε να καθίσουμε συνειδητά σε εξωτερικούς χώρους, πηγαίνουμε και καμία εκδρομή. Η αλήθεια είναι πως όλα γίνονται κάπως καλύτερα όταν φτιάχνει ο καιρός. Και γιατί να μην είναι; Όλα ανθίζουν, οφείλουμε και εμείς.
Όλη αυτή την αίσθηση της νέας αρχής ή του κύκλου που συνεχίζεται παρά τις δυσκολίες, αντικατοπτρίζει μία αθηναϊκή μπάντα που φέρει το όνομα Usurum. Η έμπνευση του ονόματός τους, που σημαίνει παζάρι, προέκυψε από το τραγούδι του Νικόλα Άσιμου «Γιουσουρούμ». Όπως το παζάρι συγκεντρώνει ποικιλία από ανθρώπους, προϊόντα, φωνές, ακούσματα, απόψεις, μικρούς κόσμους, που αρχίζουν και τελειώνουν από τον ένα πάγκο στον άλλο, έτσι και οι εν λόγω μουσικοί σκέφτηκαν πως αυτή η λέξη τους εκφράζει.
Στο Μουσικό Σχολείου Αλίμου, τον Μάιο του 2008, δημιουργήθηκε η αρχική σύσταση της μπάντας, η οποία μεταβλήθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Από τα τέλη του 2010, ο πυρήνας αποτελείται από δύο σταθερά μέλη και έκτοτε υπάρχουν ανά διαστήματα προσθήκες. Τα μουσικά όργανα που κυριαρχούν είναι το πιάνο, η κιθάρα, το νέι, το φαγκότο και τα ντραμς-κρουστά. Οι μαθητές τότε, και μετέπειτα φοιτητές μουσικών σπουδών στα ανώτατα ιδρύματα της χώρας, κατάφεραν να δημιουργήσουν μία γλυκιά σύμπραξη. Κινούμενοι ανάμεσα σε απαλές μελωδίες, μοτίβα της παράδοσης, αλλά και σε τολμηρούς πειραματισμούς, έχουν κατορθώσει να έχουν το δικό τους αποτύπωμα στην εγχώρια μουσική σκηνή.
Έμπνευση αποτελεί ο έρωτας, ο άνθρωπος, το αστικό τοπίο, αλλά και η ποίηση. Έχουν μελοποιήσει, μεταξύ άλλων, έργα των Ντίνου Χριστιανόπουλου, Οδυσσέα Ελύτη και Κ.Π. Καβάφη. Δίνοντας φως στις απλές καθημερινές τελετουργίες, σε στιγμές που προσπερνάμε μέσα στην ροή της ζωής, οι Usurum, μέσα από τους στίχους τους, μας δίνουν αυτή την ανάσα. Ορισμένες μουσικές επιρροές τους είναι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Τσιτσάνης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, αλλά και οι Radiohead.
Το 2013, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, που «δανείστηκε» το όνομά του από τη μπάντα. Το 2018, ήρθε η δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά, με το όνομα «Το δίκαιο του πειρασμού» και έναν χρόνο αργότερα το «Μη και το δεν». Το καλοκαίρι που μας πέρασε, παρέδωσαν στο κοινό τον τέταρτο στη σειρά δίσκο «Ασανσέρ». Όπως αναφέρουν σε μία συνέντευξή τους, «Ο τέταρτος δίσκος μας, το “Ασανσέρ”, είναι έντεκα μικρές στιγμές που θα χωρούσαν όλες στα 20 δευτερόλεπτα της ανάβασης ή της κατάβασης στα σπλάχνα κάποιας πολυκατοικίας».
Χωρίς να μείνουν ανεπηρέαστοι από την περίοδο της πανδημίας, όπως έγινε και με πολλούς καλλιτέχνες αλλά και δρώμενα, ένα video clip, που είχε προγραμματιστεί για το τραγούδι «Θα γυρίσει ξανά», αναβλήθηκε. Η τέχνη, όμως, ξέρει να επιβιώνει, όπως και οι άνθρωποι μέσω αυτής. Έτσι, λοιπόν, η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμά τους ήταν αναπόφευκτα θερμή. Πληθώρα από emails με απλά, καθημερινά βίντεο από στιγμές ανθρώπων στο σπίτι τους, με τους αγαπημένους τους, τα κατοικίδια τους, χορεύοντας ή πραγματοποιώντας τα νέα χόμπι που ανακάλυψαν, αποτέλεσαν το υλικό για το βίντεο. Σίγουρα, ένα όμορφο ενθύμιο από αυτή την πρωτόγνωρη εποχή.
Ο Κοσμάς Λαμπίδης και ο Σταύρος Ρουμελιώτης ξεκίνησαν αθώα το 2008, με μόνο κίνητρο την αγάπη για τη μουσική, αλλά και την όρεξη της νιότης. Πλέον, η μπάντα τους μετρά χρόνια, έχει ιστορία και τέσσερις δισκογραφίες. Έχει κοινό που βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα, μιας και είναι δύσκολο να τους απαρνηθεί κανείς αν τους ακούσει μία φορά, έστω και τυχαία.
Γιατί το «Άκου» είναι όντως το τραγούδι της εφηβείας και το «Κλείσε τα παράθυρα» έχει τον πιο απλό και παράλληλα απόλυτα ερωτικό στίχο. Οι Usurum έχουν το χάρισμα να μας ενώνουν, είτε με συναισθήματα, είτε με ανθρώπους. Άκρως βιωματικοί, ρεαλιστές και αληθινοί απευθύνονται σε όλους. Στους μοναχικούς, τους πληγωμένους, τους ερωτευμένους, αυτούς που γιορτάζουν τη ζωή αλλά και σ’ αυτούς που ψάχνουν να βρουν το νόημά της.
Σίγουρα, πρέπει να αισθανόμαστε ευγνώμονες που υπάρχουν νέα παιδιά, τα οποία μελετούν, παράγουν και ασκούν με τέτοια χάρη την τέχνη της μουσικής. Λιτοί, απλοί και προσιτοί συμπεριφέρονται σε κάθε τραγούδι σαν να είναι το μοναδικό. Με ευγένεια και σεβασμό.
