Της Ρένας Δανατζή,
Πριν από αρκετό καιρό, «έπεσα» σε μία συνέντευξη του Φάνη Δέλλιου σε μία βραδινή εκπομπή. Ο μόνος λόγος που μπήκα στη διαδικασία να την παρακολουθήσω, ήταν πως μου έκανε εντύπωση το πώς ένας άσημος βρέθηκε καλεσμένος σε ένα talk show. Από εκείνη την ημέρα, έχω παρακολουθήσει την ίδια συνέντευξη πάρα πολλές φορές. Κάθε φορά με την ίδια αφοσίωση. Ο Φάνης δεν είναι μία κλασική περίπτωση πρώην τοξικομανή που κατάφερε να σωθεί στο παρά πέντε. Είναι ο λόγος που έχει ανοίξει – επιτέλους – ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος για τα ναρκωτικά, που δεν αναμασά τα ίδια και τα ίδια. Ο Φάνης, ίσως, να είναι η λύση που πολλοί ψάχνουν και λίγοι βλέπουν, όσον αφορά τις εξαρτήσεις.
Όπως συστήθηκε, είναι ένας πρώην πολυτοξικομανής. Ξεκίνησε τη χρήση από την εφηβεία. Πρώτα εισπνεόμενα, μετά τσιγάρα και στη συνέχεια, όλα τα υπόλοιπα. Δεν του έλειψε τίποτα, φρόντισε να τονίσει, επειδή ήθελε να καταλήξει σε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Έφερε στο τραπέζι – για πρώτη φορά – την πάθηση του εθισμού. Εξήγησε με πολύ απλά λόγια, πως ο εθισμός είναι κοινώς μία αρρώστια, η οποία μπορεί να διαγνωστεί από τα χαμηλά ποσοστά ντοπαμίνης (κέντρα ευχαρίστησης) στον οργανισμό μας. Και κάπου εδώ, ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο συζήτησης. Οι περισσότεροι κατηγορούν τους εξαρτημένους ανθρώπους για ανηθικότητα, ανευθυνότητα και εγκληματική φύση. Τι συμβαίνει, όμως, στην περίπτωση που ο εξαρτημένος άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί μας, στην πραγματικότητα πάσχει από μία πάθηση;
Γιατί σε αυτήν την περίπτωση, το θέμα δεν είναι – μόνο – να αποτραβηχτεί από το ναρκωτικό του, αλλά να μην εθιστεί σε κάτι άλλο. Να μάθει, δηλαδή, να ζει και να διαχειρίζεται τις τάσεις εξάρτησης που θα έχει να αντιμετωπίσει για πάντα. Ο Φάνης υποστηρίζει ότι υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί ο εθισμός και μάλιστα αυτή είναι η δουλειά του. Βοηθάει εξαρτημένους ανθρώπους, πρώτα να απεξαρτηθούν και έπειτα να κλείσουν σε ένα κουτάκι το «μικρό τέρας» που τριγυρίζει στο μυαλό τους, και τους σπρώχνει ξανά και ξανά στις εξαρτήσεις.
Η αρωγή +12, αποτελείται από κλειστές ομάδες εξαρτημένων ανθρώπων, όπου βρίσκουν υποστήριξη και καθοδήγηση, με μπροστάρη τον Φάνη. Πολύ ήρεμος, κατασταλαγμένος και έχοντας αποκτήσει όλα τα εφόδια που απαιτούνται – πλην της εμπειρίας – παρουσιάζει τη δουλειά του και την οπτική του σε όλους μας, με στόχο να μας πει κάτι σημαντικό για τα ναρκωτικά. Ότι ο άνθρωπος που πάσχει από εθισμό, πρέπει για μία ολόκληρη ζωή να προσπαθήσει να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από ό,τι – ίσως – τον σκοτώσει. Ότι για να φύγει κάποιος από τον δρόμο των ναρκωτικών χρειάζεται τεράστιο ψυχικό απόθεμα και ότι η ζωή είναι πολύ σύντομη για να τη θολώνουμε με τσιγάρα, σκόνες και ενέσεις.
Αν οποιοσδήποτε γνωρίζει κάποιον που πάσχει από εξάρτηση, ας επικοινωνήσει με ανθρώπους όπως ο Φάνης. Όχι τίποτα άλλο, απλά πρέπει να γίνουμε όλοι λίγο πιο όμορφοι ως άνθρωποι, τώρα που ο Φάνης μας έδειξε το δρόμο.
