Tης Χριστίνας Λιάσκα,
O Πρόεδρος Emmanuel Macron αποτελεί το φαβορί στις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές, με την ακροδεξιά Le Pen, τον ακροαριστερό Mélenchon, την κεντροδεξιά Pécresse και τον ακροδεξιό Zemmour να ακολουθούν. Όλοι οι παραπάνω υποψήφιοι είναι οι πιο δημοφιλείς και οι επικρατέστεροι να κερδίσουν τις εκλογές. Ωστόσο, υπάρχουν άλλοι επτά υποψήφιοι (Anne Hidalgo, Yannick Jadot, Fabien Roussel, Jean Lassalle, Nathalie Arthaud, Philippe Poutou, Nicolas Dupont), που, όμως, ανήκουν σε μικρότερα κόμματα και η δημοτικότητά τους δεν είναι τόσο ισχυρή, καθώς οι ίδιοι δεν έχουν τόση απήχηση στον γαλλικό λαό.
Αρχικά, μία υποψήφια στις προεδρικές εκλογές, που προέρχεται από ένα μεγάλο κόμμα της Γαλλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, είναι η Anne Hidalgo. Η Hidalgo είναι η τωρινή Δήμαρχος του Παρισιού, ενώ βρίσκεται στη δεύτερη θητεία της από το 2020. Η ίδια αποτελεί ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα παιδιού μεσαίας τάξης και μεταναστών (οι γονείς της εγκαταστάθηκαν στη Λυών για να ξεφύγουν από το καθεστώς Franco), που κατάφερε να ανελιχθεί στη γαλλική πολιτική σκηνή. Η Hidalgo, μετά από την απογοητευτική απόδοση του κόμματός της στις Προεδρικές Εκλογές του 2017, αποπειράθηκε να συσπειρώσει την αριστερά, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα κλίμα ενότητας —κάτι που δεν το κατάφερε— ενώ, ταυτόχρονα, η ίδια προσπαθεί να θεμελιώσει τον εαυτό της ως το κατάλληλο πρόσωπο για την εκπροσώπηση του ιδεολογικού αυτού μετώπου. Μερικές πολιτικές που η Hidalgo επιθυμεί να εφαρμόσει είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού (όπως και ο Mélenchon), η επαναφορά των ζωτικών διαπραγματεύσεων με τα συνδικάτα, η δημιουργία ενός πλάνου για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, ο τερματισμός των σχολείων “ghetto”, καθώς και η ενίσχυση του στρατού.
Όσον αφορά τον υποψήφιο για τη Γαλλική Προεδρία, Yannick Jadot, ο ίδιος είναι ο ηγέτης των Οικολόγων Πράσινων (Europe Écologie-Les Verts). Ο Jadot έχει εργαστεί για την Greenpeace Γαλλίας, ενώ το 2008 αποφάσισε να «μπει» στην πολιτική. Ο ίδιος είναι ευρωβουλευτής από το 2009, εκπροσωπώντας τους Οικολόγους Πράσινους. Ο Jadot προσπαθεί να αναδείξει τον εαυτό του ως τον μοναδικό υποψήφιο που θα προστατέψει το περιβάλλον και θα πάρει σημαντικά μέτρα για αυτόν τον σκοπό, ενώ, ταυτόχρονα, έχει «στρέψει τα βέλη του» και κατά των σχετικών lobbies. Μερικές πολιτικές από το πολιτικό του πρόγραμμα αφορούν την απαγόρευση πλαστικών μίας χρήσης έως το 2030, την απαγόρευση του κυνηγιού κατά τη διάρκεια των σαββατοκύριακων και των σχολικών διακοπών, τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας, καθώς και τη δυνατότητα πρόσβασης των μεταναστών στην υγεία και στη στέγαση. Να σημειωθεί πως ο Jadot στις προεδρικές εκλογές του 2017 αποχώρησε από τη διεκδίκηση της Γαλλικής Προεδρίας και αποφάσισε να στηρίξει μαζί με το κόμμα του τον τότε υποψήφιο Πρόεδρο και ηγέτη των Σοσιαλιστών, Benoît Hamon.
Ένας άλλος υποψήφιος για τη Γαλλική Προεδρία είναι ο Fabien Roussel, ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας από το 2018. O Roussel προέρχεται από οικογένεια ακτιβιστών, ενώ ο ίδιος εργαζόταν για χρόνια ως δημοσιογράφος στη γαλλική εφημερίδα L’Humanité (όπως και ο πατέρας του πριν από αυτόν) και στο γαλλικό κανάλι France 3. Παρόλο που από το 1997 ο Roussel είχε βρεθεί σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις, όπως ως σύμβουλος Τύπου του Υφυπουργού Τουρισμού (1997) και ως κοινοβουλευτικός βοηθός σε νομοθέτη της Εθνοσυνέλευσης (2009-2014), o ίδιος εκλέχτηκε πρώτη φορά το 2014 και κέρδισε μία θέση στην Κάτω Βουλή. Να σημειωθεί πως στις δύο προηγούμενες Προεδρικές εκλογές (2012 και 2017), το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είχε θέσει υποψήφιο για την Προεδρία, καθώς είχε υποστηρίξει τον ακροαριστερό Jean–Luc Mélenchon. Ωστόσο, υπό την ηγεσία του Roussel στο κόμμα, αυτό άλλαξε, με αποτέλεσμα να «κατεβαίνει» ο ίδιος για Πρόεδρος.
O Jean Lassalle είναι ένας ακόμη υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές. Ο Lassalle βρέθηκε πρώτη φορά στο πολιτικό προσκήνιο σε ηλικία 21 ετών, το 1977, όταν έγινε Δήμαρχος της μικρής του κοινότητας (Lourdios-Ichère), παραμένοντας στο αξίωμα αυτό για 40 χρόνια. Το 2002, o ίδιος εκλέχτηκε στην Εθνοσυνέλευση, ενώ το 2007 και το 2012 υποστήριξε για τη Γαλλική Προεδρία τον κεντρώο François Bayrou. Από το 2010 μέχρι το 2016, ο Lassalle βρισκόταν στη θέση του αντιπροέδρου στο κόμμα του Bayrou, “Democratic Mouvement” (MoDem). Ωστόσο, ο ίδιος παραιτήθηκε, λόγω της στήριξης του Bayrou στον Macron στις προεδρικές εκλογές του 2017, με αποτέλεσμα ο Lassalle να ιδρύσει το δικό του κόμμα (Résistons!). Είναι η δεύτερη φορά που ο Jean Lassalle διεκδικεί τη Γαλλική Προεδρία μετά τις εκλογές του 2017, ενώ ο ίδιος είναι γνωστός για τις ανορθόδοξες πολιτικές του κινήσεις, όπως ήταν η απεργία πείνας στην οποία προχώρησε ως διαμαρτυρία για το κλείσιμο ενός εργοστασίου.
Μία άλλη υποψήφια για τη Γαλλική Προεδρία είναι η Nathalie Arthaud. Η ίδια διεκδικεί για τρίτη φορά το ύπατο αξίωμα της χώρας, με το κομμουνιστικό κόμμα “Lutte Ouvrière” (Εργατικός Αγώνας). Η Arthaud είναι η εκπρόσωπος του κόμματος από το 2009, ενώ «κατέβηκε» για πρώτη φορά υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του 2012. Η ίδια έχει σπουδάσει οικονομικά, ενώ είναι καθηγήτρια σε γυμνάσιο στο Παρίσι.
Ένας άλλος υποψήφιος που διεκδικεί τη Γαλλική Προεδρία για τρίτη φορά είναι ο Philippe Poutou. Ο ίδιος προέρχεται από τον ακροαριστερό πολιτικό χώρο, εκπροσωπώντας το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (“Nouveau Parti Anticapitaliste”). Ο Poutou εργαζόταν για το εργοστάσιο Ford Motor Company στη νοτιοδυτική Γαλλία μέχρι το 2019, οπότε και έκλεισε. Στα νιάτα του είχε ενταχθεί στο κόμμα “Lutte Ouvrière” που αναφέρθηκε παραπάνω. Ωστόσο, το 2000 επέλεξε να γραφτεί στο κόμμα που βρίσκεται σήμερα και του οποίου αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο από το 2012.
Τέλος, ο Nicolas Dupont–Aignan είναι ένας ακόμη υποψήφιος που «κατεβαίνει» στις προεδρικές εκλογές για τρίτη συνεχή φορά. O Dupont–Aignan ηγείται ενός ακροδεξιού ευρωσκεπτικιστικού κόμματος (“Debout La France”), ενώ για δύο δεκαετίες έχει τελέσει δήμαρχος της πόλης Γιέρ, που βρίσκεται νότια του Παρισιού. Να σημειωθεί πως στις εκλογές του 2017 ο ίδιος είχε συμμαχήσει με τη Marine Le Pen, με την υπόσχεση πως αν η τελευταία νικούσε στις εκλογές, θα τον διόριζε πρωθυπουργό.
Είναι εμφανές πως κανένας από τους παραπάνω υποψηφίους δεν θα καταφέρει να «πάρει» την πρωτιά και να γίνει ο νέος κάτοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων. Ωστόσο, σε πρώτο βαθμό, δεν θα πρέπει να υποτιμάται το ιδεολογικό ρεύμα των Οικολόγων Πράσινων. Με την κλιματική αλλαγή να αποτελεί, πλέον, μια άμεση απειλή, πολλοί νέοι μπορεί να στραφούν προς τον Jannick Jadot και την περιβαλλοντική και κοινωνική πλατφόρμα που υποστηρίζει. Όσον αφορά την Anne Hidalgo, παρόλο που υποστηρίζεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα — ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας — δεν φαίνεται να της δίνει κάποιο προβάδισμα, καθώς πλέον οι Σοσιαλιστές έχουν «χάσει» το κύρος και την πολιτική τους επιρροή, ιδιαίτερα μετά και από τις εκλογές του 2017.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- France – The Candidates, France 24, διαθέσιμο εδώ
- France election: Who’s who in the race to unseat Macron?, Euronews, διαθέσιμο εδώ
