Tης Εύης Καραβά,
Ο Ζακ Αλεξάντρ Σέζαρ Σαρλ γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1746, στο Beaugency, περιοχή της βόρειο-κεντρικής Γαλλίας. Υπήρξε θιασώτης των θετικών επιστημών, καθώς ασχολήθηκε εκτενώς με τη φυσική, τα μαθηματικά και με τις εφευρέσεις. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το ότι απογείωσε το πρώτο αερόστατο υδρογόνου, γεγονός που αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοτυπία την εποχή εκείνη. Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, τέτοιου είδους αερόστατα ονομάστηκαν Σαρλιέρ (Charlière στη γαλλική αντίστοιχα). Ωστόσο, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πλήρως το έργο του Ζακ Σαρλ, οφείλουμε να «πιάσουμε» τα γεγονότα από την αρχή.
Πρώτα απ’ όλα, πηγή έμπνευσης για τον ίδιο, ώστε να αποκτήσει την περίφημη ιδέα να ασχοληθεί με την απογείωση ενός αεροστάτου, που θα έχει ως μέσο άνωσής του το στοιχείο του υδρογόνου, ήταν το έργο του Ρόμπερτ Μπόιλ, Νόμος του Μπόιλ, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1662 (84 χρόνια νωρίτερα από τη γέννηση του Σαρλ). Με τον τρόπο αυτό, λοιπόν, ο ίδιος πήρε την απόφαση να ξεκινήσει να σχεδιάζει το αερόστατο αυτό και στη συνέχεια να το κατασκευάσει στο εργαστήριο «Place des Victoires», στο Παρίσι, μαζί με τους αδελφούς Ρόμπερτ. Το αερόστατο που δημιούργησαν, είχε σχετικά μικρό μέγεθος και είχε τη δυνατότητα ανύψωσης περίπου 9 κιλών.
Το πρώτο, αυτό, αερόστατο υδρογόνου απογειώθηκε στις 27 Αυγούστου του 1783, από τη σημερινή περιοχή που βρίσκεται ο Πύργος του Άιφελ. Δυστυχώς, όταν έφτασε η ώρα της προσγείωσής του, οι χωρικοί το κατέστρεψαν με μαχαίρια. Όμως, ο γεμάτος πείσμα και θέληση Ζακ Σαρλ, απογείωσε ένα νέο επανδρωμένο αερόστατο, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, μαζί με τα αδέρφια Ρόμπερτ. Το νέο αερόστατο υδρογόνου ανυψώθηκε σε ύψος άνω των 500 μέτρων και η πτήση του διήρκησε για 2 ώρες και 5 λεπτά. 400.000 θεατές παρακολούθησαν την απογείωσή του, γεγονός που μας αποδεικνύει όχι μόνο τη σπουδαιότητα του έργου αυτού, αλλά και το ποσό μετανιωμένοι υπήρξαν οι θεατές, που δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν πρωτύτερα την πρωτότυπη αυτή κατασκευή.
Ο Ζακ Σαρλ υπήρξε πολυπράγμων άνθρωπος, καθώς πραγματοποίησε, παράλληλα, και άλλες χρήσιμες εφευρέσεις, όπως, για παράδειγμα, το αραιόμετρο και το γωνιόμετρο αντανάκλασης. Διατύπωσε, επιπλέον, έναν νόμο, ο οποίος μας είναι γνωστός από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υποστήριξε πως η πίεση (P) είναι ανάλογη της απόλυτης θερμοκρασίας (T) μιας ορισμένης ποσότητας ιδανικού αερίου, εφόσον, όμως, ο όγκος (V) είναι σταθερός. Θα αποτελούσε παράλειψη, αν δεν αναφέρουμε ότι το έτος 1795 αποτέλεσε ορόσημο για τον ίδιο, διότι εξελέγη στην Ακαδημία Επιστημών και ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα ως καθηγητής φυσικής.
Απεβίωσε στις 7 Απριλίου του 1823.
Μπορούμε αβίαστα να συμπεράνουμε ότι ο Ζακ Σαρλ υπήρξε ένας σπουδαίος επιστήμονας, πλήρως αφοσιωμένος στο έργο του και ότι ο νους του «πέταγε» συνεχώς προς νέες ανακαλύψεις. Είναι βέβαιο, ότι χάρη σε αυτόν, με τη συμβολή του στην ανύψωση αερόστατων υδρογόνου, η ανθρωπότητα μπόρεσε να «πράξει» τεράστια άλματα «προς τα πάνω», κυριολεκτικά και μεταφορικά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Ζακ Αλεξάντρ Σεζαρ Σαρλ.Γαλλος εφευρέτης, επιστήμονας, μαθηματικός και αεροστατιστής», timesnews.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Ζακ Σαρλ – Υνιονπαίδεια», el.unionpedia.org, διαθέσιμο εδώ
