Της Μαρίας Κελεπούρη,
Οι ιστορίες που συγκροτούν αυτή τη συλλογή πέφτουν σαν σταγόνες στο άυλο σώμα της σκέψης μας, άλλες φορές για να τη «δροσίσουν» με τα σκιρτήματα της ζωής κι άλλες για να της υπενθυμίσουν πως ο χρόνος δεν περνά άθικτος, αλλά μάλλον σημαδεμένος από συναισθήματα. Συναισθήματα που κατασταλάζουν στην ψυχή και διαμορφώνουν την πορεία –ή ακόμη και την κατάληξη– των προσώπων. Κι αν κάθε σταγόνα συμβολίζει και κάτι, τότε συμπληρώνει στιγμές στη θάλασσα του χρόνου. Εκεί οδηγούνται οι Σταγόνες του Γιώργου Κασαπίδη, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
Ο συγγραφέας αυτής της συλλογής διηγημάτων έχει εκδώσει και δημοσιεύσει κείμενά του σε ιστοσελίδες και περιοδικά της ευρύτερης περιοχής της Νάουσας, που είναι και η ιδιαίτερη πατρίδα του. Ακόμη, είναι συνιδρυτής της θεατρικής ομάδας «Αίρεσις», για κάποιες παραστάσεις της οποίας έχει γράψει τα θεατρικά έργα, ενώ υπήρξε ενεργός και σκηνοθετικά για τα τρέιλερ τους.
28 διηγήσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη δομή και τις εκπλήξεις τους. Μια συλλογή που συναρμόζει πρόσωπα και καταστάσεις και παρακολουθεί την αλληλεπίδραση ή ακόμη και την αλληλεξάρτησή τους. Ίσως, η αδράνεια οδηγεί στη συνήθεια κι η συνήθεια στην εξάρτηση. Αυτή η αλυσίδα δεν καθορίζει απλώς τα γεγονότα, αλλά διαμορφώνει χαρακτήρες, επιλογές, πράξεις και ζωές.
Οι ήρωες των ιστοριών έχουν ο καθένας τη δική του αλήθεια και κινούνται γύρω από τον άξονά της. Για αυτό και τις περισσότερες φορές οι πορείες τους είναι παράλληλες. Η συνάντησή τους καθίσταται δύσκολη και αυτό οδηγεί όχι μόνο σε μια χαρακτηριστική απόσταση ανάμεσά τους, αλλά ακόμη, σε συγκρούσεις και, κάποιες στιγμές, σε δόλιες σκέψεις. Η προσωπική αντίληψη του καθενός για τον κόσμο διαμορφώνει συμπεριφορές και ενίοτε προτάσσει τον εγωισμό της, προσπαθώντας να προβληθεί ως η ορθή και να καθορίσει ό,τι την περιβάλλει. Αν αυτό δεν είναι παθογένεια, τότε τι; Μια παθογένεια από την οποία –σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό– πάσχουμε όλοι. Κι αν κανείς αναζητά την αιτία, μάλλον θα την ανακαλύψει σε στερεότυπα, ναρκισσιστικές τάσεις ή αυταπάτες.
Ό,τι κι αν επιχείρησε ο Γιώργος Κασαπίδης να αναδείξει ή να αποδείξει με αυτή τη συλλογή, το κατάφερε. Κατάφερε να αποτυπώσει απλές στιγμές, καθημερινές ζωές που, όμως, κρύβουν έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο γεμάτο πνιγμένα συναισθήματα, ανεκπλήρωτα όνειρα και ψιθύρους που θα ήθελαν πολύ να γίνουν κραυγές. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια πίσω από κάθε ανθρώπινη σχέση είτε είναι ερωτική είτε είναι οικογενειακή. Στην τελευταία περίπτωση, οι συνέπειες φανερώνονται με τη συμπεριφορά των παιδιών. Και σε μια προβληματική σχέση γονέων, θα καταταχθούν αυθόρμητα με τη μία πλευρά.
Καταπιεσμένες μητρικές φιγούρες και αυστηροί σύζυγοι, γαλουχημένοι με την άποψη πως όλοι πρέπει να υπακούν στους δικούς τους κανόνες –ή και στα δικά τους σχέδια. Έτσι, έχουν ορίσει οι ίδιοι τη γνώμη των παιδιών τους, χωρίς όμως, να έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν είναι εκείνη που επεδίωκαν να επιτύχουν. Πατρικοί χαρακτήρες, που στα λόγια τους αποτυπώνεται μια ολόκληρη γενιά, και παιδιά που άλλοτε αναζητούν μια δικαιολογία κι άλλοτε αφήνουν κι αυτήν τη σταγόνα να κυλήσει, για να μην τους «πνίξει» τελικά η στεναχώρια.
Έτσι είναι όλες οι στιγμές. Σαν σταγόνες που σιγά σιγά μαζεύονται και δημιουργούν ένα πλάσμα. Οι στιγμές μάς δημιουργούν τελικά. Καθεμία αφήνει και το σημάδι της και μάς σχηματίζει στον χρόνο. Σημάδια που ήρθαν στην επιφάνεια χάρη σε αυτήν τη συλλογή και διανθίστηκαν με τη χαρακτηριστική εικονογράφηση του Αλέξανδρου Τσάκωνα.
Μια συλλογή για τη δύναμη και την επιρροή των ανθρώπινων σχέσεων. Μια συλλογή για την αλήθεια που βρίσκεται καλυμμένη πίσω από κάθε κλειστή πόρτα ή πίσω από κάθε προσποιητά χαμογελαστό βλέμμα, που προσπαθεί να ξεγελάσει ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Απογοητεύσεις και έντονα συναισθήματα ή συμβιβασμός με αυτό που υπάρχει στο τώρα, όλα έχουν τη δική τους σημασία και όλα μάς βυθίζουν με τον τρόπο τους είτε σε μια θάλασσα προσμονής είτε σε έναν πυθμένα αποδοχής.
