Του Χρήστου Ζέρβα,
Στο παρόν κείμενο θα γίνει αναφορά στις προεκλογικές δηλώσεις των Δημοκρατικών υποψηφίων για το προεδρικό χρίσμα κατά τις επικείμενες εκλογές του 2020.
Η τετραετία διακυβέρνησης του Donald Trump, ως του 45ου προέδρου των Η.Π.Α., έχει σχεδόν εκπνεύσει. Ομολογουμένως, -μέχρι στιγμής- πέρασε πιο ανώδυνα απ’ ότι η κοινή γνώμη περίμενε και προέβλεπε το 2016. Ως προς την οικονομική της πολιτική, η κυβέρνηση στάθηκε περισσότερο στο πλευρό των εταιριών παρά των πολιτών, έστρεψε το βλέμμα της κατά της παγκοσμιοποίησης, ασκώντας πολιτικές οικονομικού απομονωτισμού, ΄΄κατηγορώντας΄΄ άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα τις μεταναστευτικές ροές. Η πολιτική του Προέδρου Trump έχει δυσχεράνει τις σχέσεις των Η.Π.Α. με την Κίνα, ενώ η μείωση των δαπανών για κοινωνικές παροχές και μια σειρά ενεργειών διευκολύνουν τα υψηλότερα οικονομικά στρώματα. Όλα αυτά συνυφαίνονται και δομούν ένα δεξιό προφίλ με πιο συντηρητική ροπή.
Στις 3 Νοεμβρίου του 2020 οι Δημοκρατικοί έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τη ρεβάνς και να στερήσουν από τον Donald Trump άλλη μια τετραετία, αλλά και το αντίστροφο. Οι 24 υποψήφιοι έχουν ήδη ξεκινήσει τον προεκλογικό τους αγώνα, εκφράζοντας τη θέση τους πάνω σε καίρια ζητήματα που αφορούν τις Η.Π.Α. Αναφορικά με την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσουν οι υποψήφιοι και δεδομένου του ιδεολογικού χάσματος αλλά και της τετραετίας Trump, θα προσπαθήσουν να κερδίσουν τη δυσαρεστημένη από το ισχύον καθεστώς εκλογική βάση, που ουσιαστικά αντικατοπτρίζεται στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Χάριν συντομίας, θα αναφερθούμε στους υποψηφίους, οι οποίοι με βάση τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, έχουν συγκεντρώσει υπολογίσιμα ποσοστά και έχουν πιθανότητες εκλογής. Σύμφωνα με τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, ο δημοφιλέστερος υποψήφιος, με ποσοστό 30% είναι ο πρώην συνεργάτης του Barack Obama και 47ος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Joe Biden.
O Biden είναι αντίθετος με την πολιτική του Trump περί ενίσχυσης των ανώτερων οικονομικά στρωμάτων και δίνει έμφαση στη μεσαία τάξη. Στα μάτια του η μεσαία τάξη αποτελεί τον πυλώνα, όχι μόνο της Αμερικανικής οικονομίας αλλά και της κοινωνίας. Παράλληλα, κάνει λόγο για ισότητα ευκαιριών, θέτοντας ως θεμέλιο λίθο της αμερικανικής ιδέας τη δυνατότητα ανέλιξης, που πρέπει να έχει ο καθένας ανεξαρτήτως αφετηρίας.
Αμέσως μετά τον Biden με ποσοστό 15% έκαστος κατατάσσονται οι Elizabeth Warren και Bernie Sanders. Όσον αφορά τον δεύτερο, χαρακτηρίζεται ξεκάθαρα από αριστερές ιδέες, θέτοντας τον εαυτό του κατά των δισεκατομμυριούχων, όπως ο Trump. Αναλυτικότερα, με βάση τις προεκλογικές του δηλώσεις τουλάχιστον, ο Sanders δεσμεύεται να σταθεί δίπλα στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, εξασφαλίζοντας μια σειρά κοινωνικών παροχών. Ανάμεσα σε αυτές, συγκαταλέγονται η επιστροφή στη δωρεάν υγεία, η απαλοιφή των φοιτητικών δανείων αλλά και των διδάκτρων από τα πανεπιστήμια, οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης στους συνταξιούχους, νέες θέσεις εργασίας και ένα πλάνο αντιμετώπισης του φλέγοντος ζητήματος της κλιματικής αλλαγής. Για να πετύχει τα παραπάνω, θα εξασφαλίσει πόρους μέσω της επιβολής ενός νέου φόρου στις συναλλαγές της Wall Street, που υπολογίζει να εξασφαλίσει στα ταμεία έως και 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε βάθος 10 ετών. Η Elizabeth Warren, από την άλλη, εστιάζει και αυτή στη μεσαία τάξη και την παλινόρθωσή της. Βασικά σημεία του οικονομικού πλάνου που προτείνει, αφορούν την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους, τη διευκόλυνση στην αποπληρωμή των φοιτητικών δανείων, ένα πλάνο με οικολογικό πρόσημο αλλά και επικουρικές παροχές για βρέφη και παιδιά. Τους πόρους για την πραγμάτωση αυτών των δεσμεύσεων θα τους αντλήσει φορολογώντας τις πλουσιότερες Αμερικανικές οικογένειες, μέτρο που όπως υποστηρίζει θα προσφέρει στα δημόσια ταμεία 2,75 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μια δεκαετία. Παράλληλα, με αυτά τα χρήματα, η Warren σχεδιάζει να κάνει επενδύσεις και στον τομέα της στέγασης, με σκοπό τη μείωση των ενοικίων σε ποσοστό 10%.
Επόμενη υποψήφια, που διεκδικεί με αξιώσεις το χρίσμα από τους Δημοκρατικούς, είναι η Κamala Harris. Το οικονομικό της πλάνο έχει κοινά σημεία αναφοράς με τους υποψηφίους που αναφέρθηκαν ήδη, όπως η οικονομική ισότητα, η δωρεάν περίθαλψη, η τριτοβάθμια εκπαίδευση και η οικολογία. Επιπλέον, εστιάζει στις χαμηλές απολαβές των εκπαιδευτικών, ενώ θέλει να αντιστρέψει τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις Trump, που όπως αναφέρει ωφελούν τα ανώτερα στρώματα, προς όφελος της μεσαίας τάξης. Τέλος, ο Pete Buttigieg, έχοντας με βάση τα έως τώρα δεδομένα συγκεντρώσει ποσοστό 5%, αποτελεί και τον τελευταίο υποψήφιο, στον οποίο θα γίνει αναφορά στο άρθρο. Ο Buttigieg, σε γενικές γραμμές δε διαφοροποιείται από τη γενική τάση των συνυποψηφίων του. Θέλει να μειώσει έως και να εξαλείψει τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του φοιτητή. Επιπλέον, το πλάνο του περιλαμβάνει κοινωνικές παροχές, όπως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους Αμερικανούς, με έμφαση στον αγροτικό πληθυσμό και επενδύσεις στις υποδομές του κράτους, ενώ θα προχωρήσει και στη λήψη μέτρων για την ενίσχυση των εργατών και των αφροαμερικανών. Για την επίτευξη των στόχων αυτών, ο υποψήφιος κάνει λόγο για συνεργασία κρατικού-ομοσπονδιακού χαρακτήρα.
Γενικότερα, βλέπουμε πως η agenda των δημοφιλέστερων υποψηφίων, οι οποίοι εκφράζουν σε μεγάλο ποσοστό και την εκλογική βάση των Δημοκρατικών, έχει αφενός πολλά κοινά σημεία αναφοράς, αποτελεί αφετέρου τον αντίλογο σε κάθε μεταρρύθμιση, στην οποία έχει προβεί ο σημερινός Πλανητάρχης. Ο Donald Trump είναι ξεκάθαρα με το μέρος των μεγάλων εταιριών, αλλά κι αυτές δεν πάνε πίσω. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι πλήθος εταιριών θα στηρίξουν τον αγώνα για την επανεκλογή του. Μέχρι το 2020 έχουμε δρόμο να διανύσουμε και θα δούμε υποψήφιους να αποσύρονται, όμως το σίγουρο είναι πως θα είναι μια ενδιαφέρουσα χρονιά!
Είναι δευτεροετής φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων. Στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τον σκύλο του. Αγαπά το θέατρο, το φαγητό, τα ταξίδια και πλέον, τις προσομοιώσεις. Παρότι του αρέσει το αντικείμενο των σπουδών του δεν έχει αποφασίσει με τι ακριβώς θα ασχοληθεί.
