Της Δώρας Νικολάου,
Το νέο βιβλίο του Γιώργου Πολυράκη, με τίτλο Προσμένοντας την ανατολή, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, είναι το νέο εύρημα για κάθε λάτρη της ιστορίας και φανατικό της λογοτεχνίας. Φυσικά, όσο κι αν ενδείκνυται για τους ενδιαφερόμενους του ιστορικού βιβλίου, σε καμία περίπτωση δεν είναι μόνο αυτό. Αποτελεί ένα μυθιστόρημα με πλούσια πλοκή, ιδανικό και για το ευρύτερο λογοτεχνικό κοινό, που αγαπά τη μυθιστοριογραφία και μια καλή, αγωνιώδη ιστορία.
Επικεντρωμένο στην εποχή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, στη μαχητική Κρήτη, η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις ζωές της Ναταλίας και του αρραβωνιαστικού της, Κωνσταντίνου, δύο νέων οργανωμένων στην αντίσταση και με στενή σχέση με τον Γερμανό στρατηγό Μπρόιερ, υπό την επίβλεψη του οποίου εργάζεται και η Ναταλία. Μάλιστα, ως γνώστρια της γερμανικής γλώσσας, χαίρει της εκτίμησης του προϊσταμένου της, ο οποίος αγνοεί την αντιστασιακή δράση της ίδιας, αλλά και ολόκληρης της οργάνωσης που ανατέλλει στην Κρήτη, με σκοπό την ανατροπή της κατοχής και της αναμενόμενης απελευθέρωσης. Παρακολουθούμε, λοιπόν, την πορεία του ζευγαριού, μέχρι και την αποκάλυψη της δράσης του από τους κατακτητές, καθώς και τη φυγή του στα βουνά, την επακόλουθη καταδίωξη από τον Μπρόιερ, την απαγωγή ενός Γερμανού στρατηγού, σε ένα αγωνιώδες και ρεαλιστικά εξελισσόμενο έργο. Πλοκή που εκτυλίσσεται γύρω από τις ιστορικές, κοινωνικές και πολεμικές εξελίξεις, εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, με αποτέλεσμα να καταφέρνει να μας προσφέρει μια ματιά στα ενδότερα των σχέσεων εκείνης της εποχής και από τις δύο πλευρές.
Αφήγηση που μας μεταφέρει εικόνες από εκείνη την περίοδο, μάς συστήνει ήθη και πρόσωπα, που αρχίζουν να αισθάνονται οικεία. Κι αν οι ιστορικές περιγραφές φαίνονται μεγάλες, είναι μια ευχάριστη επαφή με το θέμα, που είναι περιτυλιγμένο από τη μυθιστορηματική γραφή, που ενισχύει το αίσθημα οικειότητας του αναγνώστη με τα γεγονότα, τα οποία δεν παρατίθενται απλώς γραμματικά και ψυχρά. Μάλιστα, διαφαίνεται και η ιδιαίτερη αγάπη του συγγραφέα προς την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, η οποία τόσο όμορφα σχηματίζει το φόντο στο βιβλίο του. Τον τόπο που τόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε στους αγώνες της χώρας, με τους κατοίκους που τόσο έντονα αγωνίστηκαν.
Ο Γιώργος Πολυράκης, καταγόμενος από τα Σφακιά της Κρήτης, τιμά λοιπόν, με τη γραφή του τον τόπο καταγωγής του. Πτυχιούχος Ιατρικής, διδάκτωρ και εν ενεργεία χειρουργός, έχει διευρύνει τις δραστηριότητές του και στον λογοτεχνικό τομέα, με πολλά έργα του την τελευταία εικοσαετία. Μάλιστα, όπως και στο εν λόγω βιβλίο, συνηθίζει να σκιαγραφεί ήρωες με βαθιά ευαισθησία, αλλά και προσγειωμένους, που βιώνουν ζωές ρεαλιστικές, οριζόμενες από τη σωρό των ανθρώπινων καθημερινών προβλημάτων. Όλοι, χαρακτήρες που προσμένουν μια ανατολή. Για τους ίδιους, το μέλλον, την πατρίδα.
Δεν είναι η πλοκή το βασικό σημείο του συγκεκριμένου βιβλίου. Αλλά ούτε και η παράθεση της ελληνικής ιστορικής πορείας. Είναι μια ευχάριστη και ελαφριά μίξη αυτών των δύο, ένα εγχείρημα προσγειωμένο και ειλικρινές. Κι αν η ζυγαριά γέρνει λίγο περισσότερο στην ιστορική θεματολογία και γραφή, απέχει από τη στείρα παράθεση πληροφοριών. Δεν απαιτείται να είστε φανατικός λάτρης της ιστορίας για να το απολαύσετε, αλλά ιδιαίτερα αν όντως είστε, το βιβλίο αυτό είναι για εσάς.
