Της Άννας Κανελλοπούλου
Το καλοκαίρι, ειδικά στις Μεσογειακές χώρες, όπως η Ελλάδα, είναι για πολλούς η καλύτερη εποχή του χρόνου και το περιμένουν καρτερικά όλο το χειμώνα. Το φετινό, όμως, δεν φαίνεται να θυμίζει τα προηγούμενα και μάλλον μας απογοητεύει. Οι βροχές, οι χαμηλές θερμοκρασίες, το χαλάζι δεν συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν τον Ιούλιο. Αποκορύφωμα, η θεομηνία στη Χαλκιδική που άφησε πίσω της επτά νεκρούς, αλλά και πολλές υλικές καταστροφές. Συμπέρασμα; Ο πλανήτης, μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και εμείς μάλλον θα πρέπει να αντιληφθούμε το μέγεθος της περιβαλλοντικής κρίσης, αντί να θρηνούμε για τα μπάνια που χάνουμε. Είμαστε τόσο απορροφημένοι στον μικρόκοσμό μας, στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, που τείνουμε να ξεχνάμε ότι το πραγματικό σπίτι του ανθρώπου είναι ο πλανήτης μας και όταν αυτός μετατραπεί σε νοσηρό και αφιλόξενο, τότε θα είναι πολύ αργά για όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, γλώσσας, θρησκείας.
Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος δεν ήταν πάντα τόσο αποξενωμένος από τη φύση. Το αντίθετο, μάλιστα. Η Γη για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν η υπέρτατη θεά – η μητέρα φύση, που χάρη σε εκείνη το γένος μας καταφέρνει να επιβιώσει. Τα τελευταία χρόνια, η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μας δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αυτάρκεις, παντοδύναμοι και κυρίαρχοι. Χωρίς κανένα σεβασμό αποψιλώνουμε δάση, μολύνουμε τα ύδατα, ρυπαίνουμε το περιβάλλον, ωθούμε τα ζώα σε εξαφάνιση και όλα αυτά λόγω της απληστίας του σύγχρονου ανθρώπου. Βάζουμε τα δυνατά μας για να αντικαταστήσουμε τις φυσικές δυνάμεις και για να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο της γης στο έπακρον, αγνοώντας πως για κάθε δράση ακολουθεί μια αντίδραση. Άλλωστε, είναι γνωστό το αρχαίο τρίπτυχο «ύβρις – νέμεσις – τίσις». Ο άνθρωπος διέπραξε «ύβρι». Έγινε αλαζόνας και θεώρησε πως η φύση πρέπει να τον υπηρετεί. Ως αποτέλεσμα, το γένος μας βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με τη «νέμεσιν», την οργή και την εκδίκηση της φύσης για την αχαριστία μας. Ενδεικτικά, οι θερμοκρασίες αυξάνονται, τα χαρακτηριστικά των βροχοπτώσεων αλλάζουν, οι πάγοι λιώνουν και η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει. Μάλιστα, την Κυριακή 14 Ιουλίου καταγράφηκε νέο «ρεκόρ» θερμοκρασίας στο Βόρειο Πόλο, το οποίο έφτασε στους 21 βαθμούς. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να αναμένουμε την «τίσιν» ή αλλιώς την τιμωρία μας.
Προτού, όμως, σταυρώσουμε τα χέρια μας και περιμένουμε μια βέβαιη, ολική και ολέθρια καταστροφή, ας προσπαθήσουμε – αλλάζοντας κυρίως νοοτροπία – να μετριάσουμε αυτή την τιμωρία. Ο σεβασμός προς το περιβάλλον είναι θέμα παιδείας. Όταν εσύ ο ίδιος πετάς τα σκουπίδια σου κάτω, όταν χρησιμοποιείς πλαστικές σακούλες, όταν υποτιμάς την αξία της ανακύκλωσης, όταν μετακινείσαι πάντοτε με το αυτοκίνητο σου, περιμένεις έναν «από μηχανής θεό» για να αλλάξει τον κόσμο; Μικρές, καθημερινές και απλές συνήθειες, που όσο ασήμαντες και αν μοιάζουν, μπορεί να είναι καταλυτικές. Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι ο καθένας μας αδιαφορεί για οτιδήποτε βρίσκεται έξω από την πόρτα του σπιτιού του, μη μπορώντας να αντιληφθεί ότι το πραγματικό του σπίτι είναι το ίδιο το περιβάλλον. Η ποιότητα των φαγητών που τρώμε και του αέρα που αναπνέουμε, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την οικολογική μας συμπεριφορά. Οπότε, όχι, δεν μπορείς απλά να κλείσεις την πόρτα σου και να προστατευθείς. Μπορείς, όμως, να ακολουθήσεις το ρεύμα της εποχής, να εκμεταλλευτείς την άμεση κινητοποίηση κυβερνήσεων και φορέων για την περιβαλλοντική κρίση και – κυρίως – να αποβάλεις τις «κακές» σου συνήθειες.
Οι Αρχαίοι Έλληνες, δικαίως, περιέγραψαν το περιβάλλον γύρω μας, χρησιμοποιώντας τη λέξη «κόσμος», δηλαδή στολίδι. Ένας κόσμος, όμως, με γκρίζο ουρανό μπορεί να “κουβαλα” μόνο σκοτεινούς και συννεφιασμένους ανθρώπους. Το ερώτημα που θα πρέπει, λοιπόν, να μας ταλανίζει, είναι τι είδους ποιότητα ζωής θέλουμε; Μια καθημερινότητα βασισμένη στις νέες τεχνολογίες που απαξιώνει τη φύση ή μήπως θέλουμε να αξιοποιήσουμε την επιστήμη, ώστε να φροντίσουμε το φυσικό μας πλούτο; Το σίγουρο είναι ότι ο πλούτος της γης δεν μετριέται σε χρήματα, αλλά σε ανθρώπινα χαμόγελα…
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999 με καταγωγή από την Τρίπολη. Το 2017 αποφοίτησε από το Αρσάκειο Τοσίτσειο Εκάλης και έκτοτε είναι φοιτήτρια στην Νομική Σχολή Αθηνών. Στο πλαίσιο αυτό έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις των Ηνωμένων Εθνών (M.U.N) και συχνά παρακολουθεί νομικά συνέδρια. Παράλληλα δραστηριοποιείται ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικών (ELSA). Λατρεύει τα ταξίδια, την διασκέδαση και το θέατρο.
