Της Μαίρης Ουρουμίδου,
Διαδηλώσεις αξιοθαύμαστου μεγέθους και επιμονής έχουν λάβει χώρα τον τελευταίο μήνα στο Χονγκ Γκονγκ, οι οποίες εναντιώνονται βασικά στην απολυταρχική συμπεριφορά της Κίνας απέναντι στο μικρό «ανεξάρτητο έθνος». Για να αντιληφθούμε ωστόσο το πώς ο ίδιος λαός κατέληξε να συγκρούεται με δακρυγόνα και σπρέι πιπεριού, θα πρέπει να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το παρελθόν του.
Το Χονγκ Κονγκ αποτελεί μια μικρή περιοχή, την οποία οι Κινέζοι έχασαν ύστερα από χρόνιους πολέμους με την Μεγάλη Βρετανία. Η πόλη αποτέλεσε αποικία επομένως των Βρετανών έως και το 1997, όταν μετα από συμφωνία με την τότε Πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ πέρασε στα χέρια της Κίνας ως ημιαυτόνομη περιοχή της. Με την παραπάνω συμφωνία αποφασίστηκε πως το έτος 2047 το Χονγκ Κονγκ θα ξαναγίνει αναπόσπαστο τμήμα της Κίνας. Το κομβικό σημείο ωστόσο το οποίο κατέληξε να διαφοροποιεί την ηπειρωτική χώρα από την μικρή πόλη είναι ο «δυισμός» που ακολουθήθηκε όσον αφορά τα πολιτικοκοινωνικά και οικονομικά θέματα. Με λίγα λόγια, η Κίνα γνώρισε μια κομμουνιστική επανάσταση η οποία έφερε ως αποτέλεσμα την δημιουργία απολυταρχιστικής διοίκησης, ενώ το Χονγκ Κονγκ ακολούθησε μια δημοκρατική πορεία και πιο μεικτό οικονομικό σύστημα. Πρόκειται για το σύστημα της «μιας χώρας και δυο συστημάτων».
Την πρώτη μεγάλη σύγκρουση μεταξύ των δυο «αντίπαλων» ομάδων εντοπίζει κανείς το 1989, όταν στην πλατεία Τιεν Αν Μεν (την μεγαλύτερη στον κόσμο) ξέσπασαν διαμαρτυρίες οι οποίες απαιτούσαν το τέλος του μονοκομματισμού (ο οποίος φυσικά αποτελεί σύγχρονη ακόμα πραγματικότητα στην Κίνα). Οι νεκροί διαδηλωτές έφτασαν στους εκατοντάδες. Κάθε χρόνο στις 4 Ιουλίου οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ αφιερώνουν την ημέρα στην μνήμη των πεσσόντων (διαδικασία που έχει απαγορευτεί από την κινεζική κυβέρνηση).
Το 2014 η μανία της μεγάλης κυβέρνησης να αναμειχθεί στις εκλογές του Χονγκ Κονγκ οδήγησε για άλλη μια φορά τις δυο πλευρές στη σύγκρουση. Αυτή τη φορά δεν απουσίαζαν από το προσκήνιο τα δακρυγόνα και τα σπρέι πιπεριού από τα οποία για να προστατευθούν οι διαδηλωτές χρησιμοποίησαν ομπρέλες. Εξ ου και η ονομασία του κινήματος «Η επανάσταση/το κίνημα των ομπρελών». Παρά την τεράστια αντίδραση θα πρέπει να σημειωθεί πως η Κίνα ασκούσε στο παρελθόν και εξακολουθεί να ασκεί μεγάλο έλεγχο στην πολιτική ζωή του «αυτόνομου» κράτους. Μια ανατριχιαστική και διαδεδομένη υπόθεση μιλά για την σύλληψη και εξαφάνιση πέντε διαφορετικών πωλητών, οι οποίοι εργάζονταν σε ένα βιβλιοπωλείο του Χονγκ Κονγκ το οποίο διέθετε βιβλία σχετικά με την διαφθορά και τα σκοτεινά μυστικά της κυβέρνησης του Μπειζίνγκ. Ακόμη και το νομοθετικό σώμα το οποίο στην ουσία αναλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό την εξουσία της, διαθέτει φιλο-κινεζικά μέλη τα οποία δεν ψηφίζονται καν από τον λαό.
Τι πυροδότησε όμως για άλλη μια φορά τον λαό του Χονγκ Κονγκ με αρκετή οργή ώστε να προχωρήσει στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα. Με αφορμή μια δολοφονία η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ταϊουάν από κάποιον που προερχόταν από τον Χονγκ Κονγκ και που γύρισε πίσω μετά την ολοκλήρωσή της, ήρθε στο φανερώθηκε η ανάγκη (ίσως και αφορμή) να δωθεί η δυνατότητα στις αρχές του Ταϊουάν και της Κίνας να εκδικάζουν υποθέσεις που τις αφορούν ακόμα και αν οι ύποπτοι προέρχονται από το Χονγκ Κονγκ. Ο λόγος για τον οποίο η ιδέα για μια τέτοια νομοθεσία προκάλεσε οργή και φόβο στο μικρό κράτος είναι η μακρόχρονη τάση της Κίνας να εξολοθρεύει αντικυβερνητικές φωνές. Η ομάδα φυσικά η οποία θα κατασπαραχθεί πρώτη θα είναι οι κριτικοί δημοσιογράφοι. Χάρη στην αξιοθαύμαστη επιμονή του λαού, το νομοσχέδιο «ακυρώθηκε», κάτι που ακόμα δε μπορεί να αποδειχθεί ως οριστικό.
Το μακρύ καλοκαίρι στην Ανατολική Ασία συνεχίζεται ακόμα. Αυτή τη φορά οι συμμετέχοντες του κινήματος έχουν εναντιωθεί στην αισχρή εκμετάλλευση που έχει δεχθεί το μικρο κράτος από τους Κινέζους εμπόρους. Συγκεκριμένα, χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν στην πόλη Σέουνγκ Σούι (κοντά στα φυσικά σύνορα μεταξύ των δυο χωρών) για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του εύκολου περάσματος που γνώρισαν τα τελευταία χρόνια οι έμποροι στα σύνορα. Περνώντας δηλαδή από την Κίνα στο Χονγκ Κονγκ, αγοράζουν συγκεκριμένα προϊόντα τα οποία είναι φθηνότερα ή παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία από εκεί και τα επιστρέφουν στην Κίνα όπου και τα πουλάνε. Η διαδικασία αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του πληθωρισμού, την αποφυγή κρατικής φορολογίας και την κορύφωση των τιμών ιδιοκτησίας.
Στο κλίμα αυτό του αναβρασμού εκατοντάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν, περιουσιακά στοιχεία καταστράφηκαν και ο κινέζικος λαός έχει βρεθεί πιο διχασμένος από ποτέ με ορισμένους διαδηλωτές να απαιτούν μάλιστα την ολική κατάργηση της συμφωνίας του 1997 και απόλυτη αυτονομία. Μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει την αποτελεσματικότητα των θυσιών.
Γεννηθείσα το 1998 στη Γεωργία, απόγονος Ποντίων προσφύγων της Σοβιετικής Ένωσης, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ως λάτρης της διεθνούς πολιτικής και ιστορίας, όποτε βρίσκει χρόνο από τις ακαδημαϊκές της ασχολίες, ταξιδεύει και λαμβάνει μέρος σε ευρωπαϊκά προγράμματα με σκοπό μια σφαιρική εικόνα της ανθρώπινης πραγματικότητας.
