Της Ιωάννας Μπάκουλη,
Το «Άρωμα Γυναίκας» με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο και σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Μπρεστ, προβλήθηκε για πρώτη φορά στους κινηματογράφους το 1992. Βασίστηκε στην ιταλική παραγωγή του Ντίνο Ρίζι, “Profumo di Donna”, του 1974 και κατάφερε να αποσπάσει σημαντικούς τίτλους. Συγκεκριμένα, χάρισε στον Αλ Πατσίνο το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια για τρία ακόμη: Oscar καλύτερης ταινίας, Oscar καλύτερης σκηνοθεσίας και Oscar καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Bo Goldman.
Ο Τσάρλι Σιμμς (Κρις Ο΄ Ντόνελ), ο νεότερος πρωταγωνιστής μας, φοιτά στο Μπερντ, κολλέγιο της Νέας Αγγλίας. Ως υπότροφος, παραμένει μακριά από το σπίτι του για την Ημέρα των Ευχαριστιών, έτσι ώστε να δουλέψει και να επιστρέψει για τα Χριστούγεννα. Στο μεταξύ, ο Τσάρλι μαζί με τον φίλο του, Τζωρτζ, γίνονται μάρτυρες μίας φάρσας συμμαθητών τους στον διευθυντή του κολλεγίου. Όταν καλούνται να πουν στον διευθυντή τι είδαν εκείνο το βράδυ, αρνούνται να μαρτυρήσουν. Ο κ. Τρασκ , ωστόσο, γνωστοποιεί στον Τσάρλι πως, αν καταδώσει τους συμμαθητές του, είναι ήδη έτοιμη μία συστατική επιστολή, η οποία προωθεί την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.
Στο μεταξύ, ο Τσάρλι, προκειμένου να μαζέψει τα χρήματα για να επιστρέψει στην οικογένειά του, θα πρέπει να περάσει το σαββατοκύριακο των Ευχαριστιών με τον τυφλό και αλκοολικό συνταγματάρχη εν αποστρατεία, Φρανκ Σλέηντ. Ο νεαρός μαθητής δεν γνωρίζει, όμως, ότι το σαββατοκύριακο ο Σλέηντ έχει ετοιμάσει ταξίδι στην Νέα Υόρκη, προκειμένου να γευτεί τις απολαύσεις της ζωής του πριν το ατύχημα και στη συνέχεια να δώσει ένα τέλος σε αυτή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, ο Σλέηντ προσπαθεί να πείσει τον Τσάρλι πως, για να πετύχει την εισαγωγή του σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, πρέπει να μαρτυρήσει τους συμμαθητές του, καθώς πιθανότατα το φίλος του θα ομολογήσει και δυστυχώς βγαίνει σωστός.
Ο Σλέηντ αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του και ο Τσάρλι, σε μία πολύ έντονη σκηνή, τον αποτρέπει. Στη συνέχεια, επιστρέφοντας και οι δύο από τη Νέα Υόρκη, ο Τσάρλι καλείται σε μία ανακριτική διαδικασία ενώπιων όλων των συμμαθητών του. Όπως είχε προβλέψει ο συνταγματάρχης ο φίλος του Τζωρτζ με την βοήθεια του πλούσιου πατέρα του καταφέρνει να αποποιηθεί των ευθυνών και να τις επιρρίψει όλες στον άτυχο Τσάρλι, ο οποίος χάνει την ευκαιρία να εισαχθεί στο Χάρβαρντ. Με την βοήθεια του Σλέηντ, που με έναν εντυπωσιακό λόγο κατακρίνει το σχολικό σύστημα, ο Τσάρλι απαλλάσσεται από τις ευθύνες και αποχαιρετώνται.
Ο Μάρτιν Μπρεστ παρουσιάζει δύο αντιφατικούς χαρακτήρες να καταφέρνουν να αλληλλεπιδρούν άριστα και να καταλήγουν ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον. Ο Φρανκ Σλέηντ, μία έντονη προσωπικότητα που έχει μάθει να ζει μέσα στις απολαύσεις και να λέει την ωμή αλήθεια, είναι ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας που οι ευαισθησίες του ξεδιπλώνονται όσο κυλάει και η ιστορία. Είναι φανερό πως κάθε ελπίδα του για καλύτερη ζωή έχει σβήσει και πως δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στα νέα του δεδομένα. Φυσικά, η ερμηνεία του Αλ Πατσίνο δεν μας αφήνει αδιάφορους, μιας και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος την ταινίας. Αυτό το οποίο είναι άξιο αναφοράς, και πιστεύω πως κερδίζει καθένα από εμάς, είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει έναν τυφλό χαρακτήρα χωρίς να μπορεί να διακρίνει κανείς ότι ο ίδιος δεν είναι.
Ο νεαρός Τσάρλι από την άλλη είναι ένα εξαιρετικά έξυπνο και ήσυχο παιδί με υψηλούς στόχους τους οποίους προσπαθεί να πραγματοποιήσει. Μπορεί να πει κανείς πως η ερμηνεία του Ο’ Κόνελ επισκιάζεται από αυτή του Αλ Πατσίνο, όμως είναι και αυτή αρκετά ικανοποιητική. Όλοι ίσως να περιμέναμε την κορύφωση του χαρακτήρα και να μετέχει πιο ενεργά στην διαδικασία της ανάκρισής του, όμως και εκεί ο Σλέηντ έχει τον τελευταίο λόγο.
Για να κάνουμε και μία αναφορά στον τίτλο της ταινίας, το «Άρωμα Γυναίκας» αναφέρεται στην ανεπτυγμένη αίσθηση της όσφρησης του πρωταγωνιστή μας, κυρίως ως προς τις όμορφες γυναίκες, που είναι και η αδυναμία του. Εξαιτίας αυτής του της ανεπτυγμένης αίσθησης προσφέρεται στο κοινό μια εντυπωσιακή σκηνή, σε ένα εστιατόριο, όπου οι πρωταγωνιστές μας γνωρίζουν την Ντόνα (Γκαμπριέλ Ανουάρ), μια νεαρή και όμορφη κοπέλα που περιμένει τον σύντροφό της. Κατά τη διάρκεια της αναμονής της ο Τσάρλι και ο Σλέηντ της κάνουν παρέα και ο συνταγματάρχης αποφασίζει να της μάθει τάνγκο.
Τότε, έχουμε μία εξαιρετική σκηνή με τον συνταγματάρχη και την γοητευτική κοπέλα να χορεύουν στον ρυθμό του “Por Una Cabeza”. Ομολογουμένως θεωρείται μία από τις καλύτερες χορευτικές σκηνές του κινηματογράφου, καθώς η μελωδία και οι χορευτικές κινήσεις, συνεπαίρνουν όλες τις αισθήσεις. Το τραγούδι αυτό έχει κάνει την εμφάνισή του σε πολλές σημαντικές παραγωγές, με πρώτη εμφάνιση στην ταινία “Tango Bar”. Δημιουργοί του είναι στους στίχους ο Alfredo Le Pera και στη μουσική ο σπουδαίος ερμηνευτής Carlos Gardel.
Συνοψίζοντας, το Άρωμα Γυναίκας είναι μία ταινία που αξίζει να αφιερώσει κάποιος ώρα να την παρακολουθήσει, παρά το γεγονός ότι μία πλειοψηφία θεωρεί κουραστική την διάρκειά της (μεταξύ μας ίσως να έχουν και λίγο δίκιο). Είναι μία ταινία πλούσια σε έντονα σκηνές, με έντονα συναισθήματα που μπορούν να κρατήσουν την θεατή μέχρι το τέλος της. Ο Αλ Πατσίνο μας έδειξε ότι ένας άνθρωπος με όρεξη για ζωή μπορεί να κάνει ό,τι θέλει παρά τις δυσκολίες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Scent of a Woman (1992), IMDb.com, διαθέσιμο εδώ.
