Η 7η Δεκεμβρίου στην Ιστορία

Της Αγγελικής Κόκκαλη,

1598: Γεννήθηκε στη Νάπολη της Ιταλίας ο Τζιαν Λορέντζο Μπερνίνι, σημαντικός εκπρόσωπος της Μπαρόκ Τέχνης. Προερχόμενος από οικογένεια γλυπτών, μυήθηκε από μικρός στην τέχνη της γλυπτικής. Το 1606, μετακόμισε στη Ρώμη μαζί με την οικογένειά του, όπου έμελλε να καταξιωθεί, δουλεύοντας για τη ρωμαϊκή ελίτ. Πιο συγκεκριμένα, σμίλεψε μυθολογικά συμπλέγματα για τον Καρδινάλιο Σκιπίωνα Μποργκέζε (1577–1633), με γνωστότερο το σύμπλεγμα «Ο βιασμός της Περσεφόνης». Οι αρχιτεκτονικές του γνώσεις τού επέτρεψαν να εργαστεί για τους Πάπες Παύλο Ε΄, Ουρβανό H΄ και Αλέξανδρο Z΄, φιλοτεχνώντας κιονοστοιχίες και γλυπτά στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, αλλά και ταφικά σύνολα εντός του ναού. Μάλιστα, η φήμη του ξεπέρασε τα σύνορα της Ιταλίας, οπότε δέχτηκε παραγγελίες από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας, καθώς και τον Κάρολο Α΄ της Αγγλίας. Επίσης, αξιοσημείωτη θεωρείται – από κοσμητικής φύσεως – η γλυπτική συνεισφορά του στις πλατείες της Ρώμης· οι μνημειακές και εν κινήσει μορφές που είναι τοποθετημένες στη κρήνη των «Τεσσάρων Ποταμών» της Πιάτσα Ναβόνα προδίδουν το ταλέντο του. Βέβαια, τη δεκαετία του 1640 παρατηρούνται σημάδια κατάθλιψης στον καλλιτέχνη, καθώς έπρεπε να διαχειριστεί, από τη μία, τον ανταγωνισμό του με τον αρχιτέκτονα Francesco Borromini, κι από την άλλη, την κατεδάφιση του καμπαναριού που είχε φιλοτεχνήσει για την εκκλησία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Εν τέλει, πέθανε το 1680 στη Ρώμη.

1842: Η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης πραγματοποίησε το πρώτο κονσέρτο της. Ιδρύθηκε την ίδια χρονιά χάρη στην οικονομική αρωγή του Ιρλανδού συνθέτη και βιρτουόζου, Γουίλιαμ Βίνσεντ Γουάλις. Ο Ουρέλι Κορρέλι Χιλ διετέλεσε μαέστρος και πρόεδρός της. Αποτέλεσε την τρίτη ιδρυόμενη φιλαρμονική σε αμερικανικό έδαφος μέσα σε σχεδόν μια πεντηκονταετία, η οποία, σύμφωνα με το καταστατικό της, ήλπιζε να προάγει την ενόργανη μουσική στην αμερικανική ήπειρο. Πράγματι, η ίδρυσή της σηματοδοτήθηκε με συναυλία αφιερωμένη στη Συμφωνία Νο 5 του Μπετόβεν. Η συναυλία της 7^ης Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε ενώπιον 600 θεατών στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, και συγκεκριμένα, στο Apollo Rooms, τη πρώτη κατοικία του Φιλαρμονικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης. Συμπληρωματικά του Χιλ, διηύθυναν τη χορωδία οι μαέστροι, Χέρνι Τιμ και Ντένις Ετιέν. Το τρίωρο βραδινό πρόγραμμα περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, εκτελέσεις από το τυπικό κεντροευρωπαϊκό ρεπερτόριο, όπως, για παράδειγμα, την ουβερτούρα της ρομαντικής όπερας «Όμπερον» του Βέμπερ (1826), το απαιτητικό ντουέτο του φινάλε της «Αρμίντας» του Ροσσίνι (1817), σκηνή από τη μοναδική όπερα του Μπετόβεν, «Φιντέλιο» (1814), καθώς και συνθέσεις από τους Χούμελ και Καλιβόντα. Τη θέση της σοπράνο κατείχε η Αντουανέτα Όττο, η οποία συνέχιζε να συνεργάζεται με τον Χιλ έως το 1846. Αναφορικά με τις απολαβές του σωματείου, εκείνες υπολογίζονταν από τα έσοδα των συναυλιών και μοιράζονταν στο τέλος κάθε σεζόν.

1972: Η πρώτη κυρία των Φιλιππινών, Ιμέλντα Μάρκος, τραυματίστηκε μετά από αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον της. Η σταδιοδρομία της ως πρώτη κυρία ξεκίνησε το 1965, οπότε ο σύζυγός της, Φερδινάνδος Μάρκος, έγινε ο 10^ος πρόεδρος των Φιλιππινών. Βέβαια, η πολιτική τους σταδιοδρομία σηματοδοτήθηκε από μεγαλεπήβολα αρχιτεκτονικά έργα εκατομμυρίων, πολιτική προπαγάνδα και αρπαγή δημόσιου χρήματος. Το 1972, κι ενώ η χώρα βρισκόταν υπό στρατιωτικό νόμο, η Ιμέλντα ενορχήστρωνε δημόσιες εκδηλώσεις, χρησιμοποιώντας χρήματα από το εθνικό ταμείο της χώρας, για να ενισχύσει την εικόνα της ίδιας και του συζύγου της. Παρευρισκόμενη σε μια από εκείνες, δέχτηκε μαχαιριές από τον Carlito Dimahilig, ο οποίος εμφανίστηκε μέσα από το κοινό. Ο αυτουργός συνέχισε να τη χτυπά στα χέρια, ενώ η ίδια βρισκόταν κάτω σε στάση αυτοάμυνας, προστατεύοντας με τα χέρια της τα ζωτικά της όργανα. Ο δράστης πέθανε επί τόπου και η Μάρκος μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις. Διάφορες εικασίες έχουν ακουστεί για το κίνητρό του, με μερικούς να πιστεύουν ότι η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη από την ίδια, για να κερδίσει τη συμπάθεια του λαού, κι άλλους να νομίζουν πως ήταν μέρος μιας συνωμοσίας εναντίον του προεδρικού ζεύγους. Αξίζει να σημειωθεί πως η εκδήλωση μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

• E. H. Gombrich, Το Χρονικό της Τέχνης (Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 2015)
• Gian Lorenzo Bernini, Britannica, διαθέσιμο εδώ
• Gian Lorenzo Bernini (1598–1680), The MET, διαθέσιμο εδώ
• History’, New York Philharmonic, διαθέσιμο εδώ 
• New York Philharmonic, Britannica, διαθέσιμο εδώ
• Look Back: The 1972 Assassination Attempt on Imelda Marcos, The Martial Law Chronicles Project, διαθέσιμο εδώ
• ‘Man Is Shot Dead After Wounding Wife of the Philippine President’, The New York Times, διαθέσιμο εδώ