Της Μαρίας Μπότη,
Η απόφαση των σπουδών είναι δύσκολη και συχνά καθοριστική για τη ζωή μας, ενώ λίγοι είναι εκείνοι που παίρνουν το «ρίσκο» να αλλάξουν πορεία και να αρχίσουν από την αρχή. Είναι μία απόφαση που «βασανίζει» πολλούς, καθώς η αβεβαιότητα για το μέλλον δυσχεραίνει την επιλογή.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, βλέποντας τις δυσκολίες που υπάρχουν και συνεχώς ανακύπτουν στις μέρες μας, επιλέγουν να φύγουν από την Ελλάδα, αναζητώντας μία καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Πληθώρα τμημάτων, τόσο προπτυχιακών όσο και μεταπτυχιακών σπουδών, δίνουν την ευκαιρία στους νέους – ή και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας – να ανακαλύψουν ένα διαφορετικό τρόπο εκπαίδευσης και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.
Ένας από τους βασικούς λόγους που πολλοί επιλέγουν να αφήσουν τη χώρα μας και να σπουδάσουν στο εξωτερικό είναι η αναγνώριση και η επαγγελματική αποκατάσταση. Δυστυχώς, στις μέρες μας δεν είναι εύκολη η εκτίμηση των ικανοτήτων ενός τελειόφοιτου, καθώς στις περισσότερες θέσεις εργασίας απαιτείται πολυετής προϋπηρεσία. Το πτυχίο συχνά εκλαμβάνεται ως ένα απλό «χαρτί», το οποίο δεν έχει αξία εάν δεν «εμπλουτιστεί» με διπλώματα σεμιναρίων και μεταπτυχιακά. Ατελείωτες ώρες σχολής και διαβάσματος πολλές φορές δεν αρκούν για την κατάκτηση μίας αξιοπρεπούς θέσης σχετικής με το αντικείμενο σπουδών.
Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο και για το εξωτερικό, καθώς τόσο η νοοτροπία όσο και ο τρόπος ζωής διαφέρουν αρκετά σε σχέση με την Ελλάδα. Αναμφίβολα, οι σπουδές στο εξωτερικό προσφέρουν τη μοναδική εμπειρία γνωριμίας με διαφορετικές κουλτούρες, συμβάλλοντας στην εξέλιξη της προσωπικότητας. Οι άνθρωποι διαμορφώνονται ανάλογα με το μέρος στο οποίο ζουν, καθώς η ιστορία, η κοινωνία και τα πιστεύω τους είναι διαφορετικά.
Παράλληλα, «κλειδί» στην επιλογή του εξωτερικού αποτελεί το γεγονός ότι πολλά από τα Πανεπιστήμια έχουν προγράμματα που βρίσκουν δουλειές στους φοιτητές καθώς σπουδάζουν ή και αμέσως μετά το τέλος των σπουδών τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την αναγνώριση των δυνατοτήτων και την ευκαιρία απόκτησης εμπειρίας. Αναμφίβολα, όμως, ένα από τα βασικά «όπλα» που έχει αποκτήσει ένας φοιτητής του εξωτερικού μετά το πέρας των σπουδών του είναι η άριστη γνώση μίας ξένης γλώσσας. Ζώντας σε ένα κόσμο που προσπαθεί να «καταρρίψει» τα σύνορα, η γνώση ξένων γλωσσών είναι ένα σημαντικό στοιχείο που προσδίδει έξτρα «μπόνους» στο χώρο της εργασίας.
Από την άλλη πλευρά, προσφέρεται μία εναλλακτική επιλογή, καθώς η τεχνολογία, επίσης, δύναται να «εκμηδενίσει» τις αποστάσεις, εφόσον πλέον – έπειτα και από τα νέα δεδομένα που έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορωνοϊού – η φοίτηση μπορεί να γίνει σε πολλές περιπτώσεις εξ αποστάσεως. Έτσι, πολλά άτομα επιλέγουν να σπουδάσουν σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού, καθώς η διαδικασία έχει γίνει πολύ πιο εύκολη και προσβάσιμη.
Ωστόσο, η δια ζώσης φοίτηση και η απόφαση εγκατάλειψης της χώρας και εγκατάστασης σε ένα ξένο μέρος, συχνά προκαλεί φόβο και ανασφάλεια. Σίγουρα, κάθε αρχή και δύσκολη, όμως σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται ισχυρή θέληση και δύναμη για να «ενσωματωθεί» κάποιος εύκολα και γρήγορα σε ένα νέο περιβάλλον.
Τα πτυχία του εξωτερικού πάντα είχαν, έχουν και θα έχουν μία διαφορετική αναγνώριση και ένα κύρος που τα κάνει να ξεχωρίζουν από τα ελληνικά. Η νοοτροπία αυτή δύσκολα αλλάζει, ωστόσο σημασία δεν έχει το «χαρτί», αλλά οι ουσιαστικές γνώσεις και δυνατότητες.
Δεν καθορίζεται ένας άνθρωπος από τον τίτλο σπουδών του, αλλά ο ίδιος καθορίζει τις σπουδές του. Ο ίδιος επιλέγει πως θα εξελίξει τις γνώσεις που απέκτησε στη σχολή, πως θα διευρύνει το αντικείμενο σπουδών του και πως θα «απογειώσει» τις ικανότητές του. Δεν καθορίζει το όνομα του πανεπιστημίου ή η χώρα τις δυνατότητες που έχει κάποιος, αλλά ο προσωπικός αγώνας για ανέλιξη.
Εξάλλου, η αναγνώριση των ξένων πτυχίων στην χώρα μας, δυστυχώς, πολλές φορές είναι μικρότερη των προσδοκιών. Πολυετής αγώνας και προσπάθεια εκτός Ελλάδας δεν ανταμείβονται όπως «αρμόζει», καθώς δεν υπάρχουν τα ίδια standards και οι ίδιες απαιτήσεις με το εξωτερικό.
Σίγουρα, οι σπουδές στο εξωτερικό είναι μία μοναδική εμπειρία που προσφέρει πληθώρα θετικών στοιχείων και αναμφίβολα βοηθάει στην εξέλιξη, ωστόσο δεν «ταιριάζει» σε όλους. Ο καθένας είναι μοναδικός και ικανός να τα καταφέρει σε αυτό που έχει επιλέξει, με επιμονή και προσπάθεια. Δεν πρέπει να «χωράμε» σε προκαθορισμένες νόρμες που καθορίζουν την διαβάθμιση της αξίας των πτυχίων, αλλά να επιλέγουμε εμείς να αναβαθμίσουμε το αντικείμενο που μας ενδιαφέρει.
