Της Αναστασίας Τσαγκαρίδου,
Η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων από την αποτυχία της Χρυσής Αυγής να λάβει το επαρκές ποσοστό που θα εξασφάλιζε την είσοδο του κόμματος στη Βουλή. Σημάνει όμως αυτή η αποχή των ακροδεξιών στοιχείων από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την πτώση της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αλλα και την Ευρώπη γενικότερα;
Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης πριν μια δεκαετία παρατηρείται μια σύγχυση των Ευρωπαίων πολιτών ως προς τις εκλογικές τους προτιμήσεις αλλά και τις ιδεολογίες που υιοθετούν κυρίως οι νέοι. (Ουγγαρία Κόμμα Γιομπικ, Σουηδία Κομμα των Σουηδων Δημοκρατων, Ιταλια Λεγκα, Αυστρία Κόμμα Ελευθερίας) Σε συνδυασμό με το προσφυγικό και τη ραγδαία μετανάστευση και μετακίνηση πληθυσμών εντός της Γηραιάς Ηπείρου η ακροδεξιά ιδεολογία βρίσκει όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση στους ψηφοφόρους και μαζι με τον εθνικισμό και τον ρατσισμό ξεπροβάλλει ξανα στην επιφάνεια το κύμα του ναζισμού, που φαίνεται να είναι και το φάντασμα που τρομάζει την Ευρώπη μετά τον πόλεμο. Με τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία και άλλες χώρες απαγόρευσαν την σύσταση ναζιστικών κομμάτων, πόσο μάλλον την εκλογή τους στο Εθνικό και Ευρωπαικό κοινοβούλιο, αλλά και οποιαδήποτε ρατσιστική αναφορά και χρήση αντισημιτικών συμβόλων και συμβόλων μίσους. Η απαγόρευση όμως δεν είναι και η λύση του προβλήματος. Ποια είναι η φύση του ναζισμου, σε τι οφείλεται και είναι όντως απλά μια ιδεολογία που ξεθωριάζει ή μια θρησκεία ;; Πως έφτασε ο Αδόλφος Χίτλερ στο σημείο που έφτασε ποια ήταν η πορεία του και πως είναι δυνατό οι άνθρωποι να ταυτίζονται με αυτόν ή να τον θαυμάζουν;
Οι ναζιστικές οργανώσεις χρησιμοποιούν πρακτικές που θυμίζουν παγανιστικές θρησκείες σύμβολα, τελετές μύησης κλπ Υπάρχει ακόμα και ναζιστική μέταλ μουσική αλλά και σε διάφορα μεταλ τραγουδια υπάρχουν αναφορές στο ναζιστικό τρίπτυχο <Αιμα-Γη-Προγονοι>. Όλος αυτός ο μυστικισμός που περιβάλλει τον ναζισμό κάθε άλλο παρά κουλτούρα και αισθητική μπορεί να είναι καθως παραπέμπει σε μίσος, βία και υπεροχή των λευκών έναντι των υπολοίπων φυλών. Πώς όμως θα εξηγήσεις σε ένα μέσο Ευρωπαίο 20-30 ετών που δεν διαθέτει βασική παιδεία, γνώσεις ιστορίας ανθρωπολογίας πολιτικών κλπ αλλά διαθέτει μια τεχνική βασική εκπαίδευση και αναζητά απεγνωσμένα μια δουλειά όπου θα αμοίβεται πολύ λιγότερα από όσο αξίζει ότι πιθανόν να μην είναι 100% Γερμανός ή Όλλανδος. Ότι σίγουρα δεν υπερέχει των άλλων λαών επειδή είναι λευκός ότι δεν του στερούν τίποτα οι μετανάστες, ότι μουσουλμάνος δεν σημαίνει βομβιστής τρομοκράτης κι ότι στις χώρες της Ανατολής και της Μεσοποταμίας γεννήθηκαν οι επιστήμες και οι πρώτοι πολιτισμοί πριν χιλιάδες χρόνια και κυρίως πως όπως ο ίδιος δεν ευθύνεται για την οικονομική κρίση έτσι δεν ευθύνεται κι ο Σύριος πρόσφυγας. Απεναντίας όμως ένας νέος Ευρωπαίος που αναζητά τον δρόμο του είναι δυνατόν να τρέφει θαυμασμό για τον Χίτλερ. Ο οποίος μέχρι να αναρριχηθεί στην εξουσία του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος , όπως αναφέρουν οι βιογράφοι του, ήταν από μια φτωχή αυστριακή οικογένεια όχι σχετικά συμβατική ο όποιος πέρασε τα νεαρά του χρόνια δοκιμάζοντας τον εαυτό του, αναζητώντας το δρόμο του όπου τελικά ανακάλυψε πως η μέγα του δύναμη ήταν ο δημόσιος λόγος. Από προσωπική μου συναναστροφή με ευρωπαίους της ηλικίας μου μπορώ να πω πως έχω ακούσει λόγια συμπάθειας προς τον ναζισμό, ρατσιστικά σχόλια απέναντι μου ως Ελληνίδα αλλά και παρατηρείται ένας φόβος μια ανασφάλεια κι ένα μίσος προς κάθε τι ξένο για την Ευρώπη.
Η άνοδος της ακροδεξίας δεν πρέπει να περνά απαρατήρητη καθώς συνδέεται με εγκληματικά στοιχεία και ο περιορισμός της ελευθερίας εμποδίζει την ανάκαμψη από κάθε κριση και την ανάπτυξη κάθε τομέα.
