Της Σταυρούλας Παναγάκη,
Η λέξη πανδημία, γνωστή σε όλους μας σήμερα, έχει καταντήσει κάτι παραπάνω από κουραστική. Συχνά είμαστε στην αναμονή για νέα μέτρα που θα ληφθούν για την προστασία μας και το κοινό καλό. Εδώ και περίπου 2 χρόνια ζούμε σε μη φυσιολογικές συνθήκες και έχουμε θέσει τις ζωές μας σε περιορισμούς. Έχουμε θυσιάσει πράγματα μη έχοντας άλλη επιλογή. Για να μη πολυλογώ όμως, σε αυτό το σημείο ήρθε η ώρα να εστιάσω σε ένα μείζον ζήτημα που προέκυψε στην πανδημία και σχετίζεται με την δυσκολία των επιχειρήσεων να βρουν εργαζομένους. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Χρήσιμο και ουσιαστικό θα ήταν να αναφερθούν μιας και δεν πρόκειται για ένα θέμα πλήρως εξαντλημένο ή πολυγραμμένο.
Αρχικά, κυριαρχεί ο φόβος και το άγχος. Θέλω να γίνω πιο σαφής και ξεκάθαρη ως προς αυτό που σημείωσα. Ένας νέος, αναζητώντας εργασία καθώς θέλει είτε να εξασφαλίσει τα προς το ζην του, είτε να έχει ένα παραπάνω χαρτζιλίκι, δεν θέλει να βρει μία δουλειά και έπειτα να την χάσει λόγω ενός επικείμενου lockdown. Βέβαια, λίγοι είναι αυτοί -για να μιλάμε με ανοιχτά χαρτιά- που το βλέπουν με αυτόν τον τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι νέοι «βολεύτηκαν» με το κλείσιμο της εστίασης, αφού λάμβαναν επιδόματα χωρίς να εργάζονται. Μπορεί να έπαιρναν αντίστοιχα χρηματικά ποσά παραμένοντας σπίτι τους ξεκούραστοι. Ήταν, λοιπόν, όλο αυτό μία ευκαιρία για να ξεκουραστούν και να ηρεμήσουν. Έτσι, αρκετές επιχειρήσεις, ιδίως στον τουρισμό το καλοκαίρι, δυσκολεύτηκαν να βρουν κατάλληλο προσωπικό σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.
Ένας ακόμη λόγος αφορά τους μη εμβολιασμένους συμπολίτες μας. Αυτοί που αρνούνται για τους δικούς τους λόγους να προβούν σε εμβολιασμό και εργάζονται στην εστίαση, οφείλουν να κάνουν rapid test με δικό τους κόστος. Πρόκειται για μία διαδικασία που κουράζει και απωθεί πολλούς από την επιχείρηση. Η πανδημία έχει αλλάξει την κατάσταση και αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και από ανθρώπους που έως σήμερα δεν το κατανοούσαν. Συνάμα, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήδη υπήρχε και με την πανδημία ήρθε και έδεσε και το γλυκό – αν μου επιτρέπεται να εκφραστώ έτσι. Κόσμος πείνασε και αναγκάστηκε να κατευθυνθεί εκτός των ελληνικών συνόρων για εύρεση δουλειάς και καλύτερων απολαβών.
Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό δεν επηρεάζει την ελληνική κοινωνία μόνο. Ενδεικτικά, έχει παρατηρηθεί από σαφείς και εξακριβωμένες μελέτες ότι στην Γαλλία επίσης οι μεσαίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν εύκολα να βρουν προσωπικό, ενώ στις ΗΠΑ αρκετοί υπάλληλοι τον περασμένο Αύγουστο υπέβαλαν την παραίτησή τους. Το θέμα δεν θα επιλυθεί με την απλή αναφορά των λόγων που η πανδημία «μπλοκάρει» την εύρεση των κατάλληλων εργαζομένων την κατάλληλη στιγμή και στον σωστό χρόνο. Το πρόβλημα θα πάψει να είναι πρόβλημα αν κοπεί από την ρίζα του. Αυτό θα γίνει μόνο μέσω της παρουσίας τρόπων επίλυσης όσων έχουν γραφεί παραπάνω.
Κλείνοντας, θα περιοριστώ σε μερικά σημαντικά στοιχεία. Πιο συγκεκριμένα, σωστή αντιμετώπιση της πανδημίας από την πλευρά της εκάστοτε κυβέρνησης, ενημέρωση από την μεριά της, στήριξη των επιχειρήσεων και των υπαλλήλων με επιδόματα και δίκαιη κατανομή αυτών. Παράλληλα, οι εργοδότες οφείλουν να σέβονται τον υπάλληλο που προσλαμβάνουν και να μην τον εκμεταλλεύονται, απωθώντας τον έτσι από το να επιλέξει την επιχείρησή τους για να καλύψει τις ανάγκες του. Τα πράγματα δεν είναι σύνθετα, απλώς χρειάζεται ισορροπία και αρμονία μεταξύ της σχέσης εργοδότη-εργαζομένου και όλα θα κυλήσουν ομοιόμορφα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γιατί οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν προσωπικό, kathimerini.gr, Διαθέσιμο εδώ
