Της Δήμητρας Δρίτσα,
Οκτώβριος. Ο μήνας της απώλειας. Για όλα τα αγγελούδια που έμαθαν να πετάνε, πριν μάθουν να περπατάνε. Η 15η Οκτωβρίου που μας πέρασε πριν λίγες μέρες είναι αφιερωμένη στην απώλεια κύησης και βρέφους. Ένα γεγονός που οποιαδήποτε γυναίκα στον κόσμο θα βιώσει σαν μαχαιριά στην καρδιά της. Όλα ξεκινάνε από το χαρμόσυνο μήνυμα της εγκυμοσύνης. Όταν τα όνειρα και τα σχέδια ενός ζευγαριού αρχίζουν και παίρνουν μορφή. Εκείνα τα όνειρα που μόλις ακούσουν το φύλο του παιδιού τους ξεδιπλώνονται διάπλατα. Πρόσωπα γεμάτα χαρά, που σχεδιάζουν το όνομα του παιδιού τους, το δωμάτιό του, αποφασίζουν για το τι χρώμα πρέπει να βαφτεί το δωμάτιο ώστε μόλις γεννηθεί το παιδάκι τους να βρεθεί σε ένα δωμάτιο ονειρικό. Γονείς που τρέχουν να αγοράσουν όλα τα απαραίτητα για τον ερχομό του παιδιού τους. Ζευγάρια, που σκέφτονται πως θα μπορούσε να ήταν το παιδί τους και σε ποιόν θα έμοιαζε περισσότερο, κουβέντες για μελλοντικά σχέδια…
Όλα αυτά, όμως, καταρρέουν μπροστά στο άκουσμα μίας απώλειας. Τότε το ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με μία πραγματικότητα που δε θέλουν να αντικρίσουν. Μία κατάσταση απώλειας, γεμάτη πόνο. Κυρίως οι μητέρες βιώνουν τον πόνο αυτό διπλά, καθώς έχουν δεθεί με το έμβρυό τους πριν καν το κρατήσουν αγκαλιά. Κάποια παραδείγματα συνηθισμένων περιγεννητικών απωλειών είναι η αυθόρμητη αποβολή (κυρίως τις πρώτες 20 εβδομάδες της εγκυμοσύνης), ο ενδομήτριος θάνατος (μετά την 20η εβδομάδα), η γέννηση θνησιγενούς εμβρύου, η επιλεκτική εμβρυική μείωση (σε πολύδυμη εγκυμοσύνη) και η διακοπή εγκυμοσύνης για σοβαρούς ιατρικούς λόγους. Ως περιγεννητική απώλεια, επίσης, ορίζεται ο θάνατος νεογνού πριν την 28η μέρα της ζωής του, που μπορεί να οφείλεται σε προωρότητα, σε σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου ή σε γενετικές ανωμαλίες.
Όλα τα όνειρα και τα σχέδια γίνονται παρελθόν. Ένα παρελθόν που θα κρατηθεί μόνο ως ανάμνηση, ως μισή εκπληρωμένη επιθυμία. Μισή καθώς αν και κυοφορούσε το παιδί της, δεν πρόλαβε να το δει ως αυθύπαρκτη μορφή. Μία γυναίκα, όταν βρίσκεται σε κυοφορία, δεν περιμένει το παιδί της να γεννηθεί για να αποκτήσει τον ρόλο της μητέρας, καθώς ο ρόλος της ξεκινάει προγενέστερα από το στάδιο της σύλληψης μέχρι την ώρα της γέννας. Φέρει ευθύνη για το έμβρυο που υπάρχει στα σπλάχνα της, καθώς τρέφεται από εκείνη, αναπνέει από εκείνη, αναπτύσσεται και διαπλάθεται ολοκληρωτικά μέσα στην κοιλιά της. Τα σώματά τους γίνονται ένα. Το αίμα τους το μοιράζονται και μέσα σε ένα σώμα ηχούν δύο καρδιές μαζί. Πώς να μην βιώνει μία γυναίκα τόσο δραματικά μία απώλεια ενός παιδιού, όταν μέσα της μεγαλώνει μία ψυχή και έπειτα χάνεται ολοκληρωτικά;
Ωστόσο, τον πόνο της απώλειας κάποιοι τον βιώνουν διαφορετικά, καθώς υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που το καθορίζουν αυτό. Για παράδειγμα, όταν ένα ζευγάρι παλεύει για χρόνια για την απόκτηση ενός παιδιού και το χάνουν στη γέννα, τότε είναι πολύ πιο επίπονο για εκείνους, σε αντίθεση με τα ζευγάρια που έχουν και άλλα παιδιά και τα οποία θα το βιώσουν με πιο ήπιο τρόπο. Όμως, η απώλεια δεν παύει να είναι απώλεια και ο πόνος δεν παύει να είναι πόνος για την κάθε μητέρα ξεχωριστά. Ο πόνος της απώλειας μένει χαραγμένος για πάντα μέσα στις ψυχές ενός ζευγαριού. Το ότι υπήρξε μια απώλεια, δε σημαίνει ότι δεν έγινε κάποια μητέρα, αλλά έχουν γίνει μητέρες μικρών αγγέλων που θα τις προστατεύουν μία ζωή και θα είναι δίπλα τους. Σε τέτοιες καταστάσεις τα ζευγάρια γίνονται «γροθιές» και παλεύουν να κατακτήσουν το όνειρό τους, να γίνουν γονείς.
Τα μικρά πράγματα στη ζωή είναι οι πινελιές χαράς μας, όπως το χαμόγελο που θα σας χαρίσει το παιδί σας, όταν θα έχει βάψει με μπογιές τους τοίχους σας ή όταν θα έχει ρίξει μελάνι σε ένα από τα ακριβά σας χαλιά ή όταν θα σπάσει κάτι από τα γυαλικά ή όταν πλέον θα έχουν μεγαλώσει, θα αρχίσουν να κάνουν λάθη και θα σας έχουν ανάγκη. Τότε εσείς να είστε εκεί να τα ενθαρρύνετε να συνεχίζουν δυναμικά, αφήστε τα να κάνουν ζημιές, να κάνουν λάθη, να μην κρατιέστε από μικροπράγματα που μαυρίζουν τις ψυχές σας, γιατί εκεί έξω υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι οι οποίοι θα έδιναν και τη ζωή τους για να έβλεπαν το χαλί τους γεμάτο μελάνια, το σπίτι γεμάτο ζημιές, γιατί έτσι τουλάχιστον θα είχαν πετύχει το όνειρο της ζωής τους. Να γίνουν ολοκληρωτικά γονείς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Περιγεννητική Απώλεια και Στήριξη στο Πένθος, manatou-psychologist.com, διαθέσιμο εδώ
- Οκτώβριος. Ο μήνας της απώλειας. Για όλα τα αγγελούδια που έμαθαν να πετάνε…, logospellas.gr, διαθέσιμο εδώ
- 15η Οκτωβρίου – Ημέρα Αφιερωμένη στην Απώλεια Κύησης και Βρέφους, eleftheia.gr, διαθέσιμο εδώ
