Της Αγγελικής Κόκκαλη,
312: Ο Κωνσταντίνος Α΄ φέρεται να είδε το περίφημο όραμα του Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα». Εκείνη την περίοδο, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διέθετε τέσσερις αυγούστους, καθένας εκ των οποίων είχε τεταμένες σχέσεις με τον γείτονά του. Στη Δύση, ο Κωνσταντίνος και ο Μαξέντιος φιλονικούσαν κι ενώ αρχικά ο πρώτος επιθυμούσε να διευθετήσει τις διαφορές τους μέσω της διπλωματίας, ο δεύτερος χρησιμοποιούσε τη στρατιωτική του υπεροχή για να κερδίσει εδάφη. Τα ξημερώματα της 27ης Οκτωβρίου, ο Κωνσταντίνος προετοιμαζόταν να πολεμήσει τον Μαξέντιο και τα στρατεύματά του κοντά στον ποταμό Τίβερη, θέτοντας, έτσι, τέλος στις επεκτατικές προσδοκίες του Μαξέντιου. Σύμφωνα με τον Χριστιανό χρονογράφο Ευσέβιο της Καισαρείας, κατά τη διάρκεια του ύπνου του, εμφανίστηκε μπροστά του άγγελος, ο οποίος κρατούσε έναν λαμπερό χρυσό σταυρό. Ο Κωνσταντίνος ισχυρίστηκε ότι το όραμα του φωτεινού σταυρού πάνω από τον ήλιο, το ακολούθησε μια συζήτηση με τον Χριστό, ο οποίος τον παρότρυνε να καθιερώσει τον σταυρό ως σύμβολο του στρατού του. Την επομένη, ο στρατός του, που έφερε στα λάβαρα το σύμβολο του οράματος του Κωνσταντίνου, νίκησε τον Μαξέντιο. Ο θρίαμβός του ερμηνεύθηκε ως επιβεβαίωση των όσων είχε ονειρευτεί, κι έτσι, ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να ευνοήσει τον Χριστιανισμό, χωρίς, ωστόσο, να απαρνηθεί την αφοσίωσή του στον θεό Ήλιο. Πρόκειται για μια ενέργεια κομβική για την πολιτική σταδιοδρομία του Κωνσταντίνου, η ιστορικότητα της οποίας έχει αμφισβητηθεί από πολλούς ιστορικούς.
1787: Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Independent Journal της Νέας Υόρκης το εναρκτήριο φεντεραλιστικό δοκίμιο των Ιδρυτών Πατέρων των Ηνωμένων Πολιτειών. Πρόκειται για το πρώτο από τα ογδόντα πέντε δοκίμια, τα οποία συνέθεσαν οι Αλεξάντερ Χάμιλτον, Τζέιμς Μάντισον και Τζον Τζέι, χρησιμοποιώντας το προσωνύμιο “Publius”. Μέσω αυτού προέτρεπαν τους Νεοϋορκέζους να υποστηρίξουν την επικύρωση του ομοσπονδιακού Συντάγματος, που εγκρίθηκε από τη Συνταγματική Συνέλευση της 17ης Σεπτεμβρίου του 1787. Το υπογεγραμμένο από τους αντιπροσώπους Σύνταγμα, για να τεθεί σε ισχύ, έπρεπε να επικυρωθεί από εννέα πολιτείες. Αμέσως μετά την ψήφισή του, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεκίνησαν εκστρατεία σπίλωσης του προτεινόμενου Συντάγματος και των υποστηρικτών του. Αντιλαμβανόμενος τους εχθρούς των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων των Η.Π.Α., ο Χάμιλτον, όντας ο συγγραφέας του δημοσιεύματος, έθιξε το θέμα της αναποτελεσματικότητας της υφιστάμενης ομοσπονδιακής κυβέρνησης και την ανάγκη ένωσης των πολιτειών κάτω από μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο η χώρα θα μπορούσε να διαπραγματεύεται σε παγκόσμιο επίπεδο, να εμπορεύεται και να συναλλάσσεται, διαθέτοντας σταθερό νόμισμα. Αν και πρωταρχικός στόχος υπήρξε η ενημέρωση των Νεοϋορκέζων, τα κείμενα αναμεταδόθηκαν κι σε άλλες εφημερίδες της χώρας, γνωστοποιώντας, έτσι, τις φεντεραλιστικές απόψεις των Ιδρυτών Πατέρων σε όλες τις ανεξάρτητες Αμερικανικές Πολιτείες.
1923: Γεννήθηκε ο Ρόι Λίχτενσταϊν, σημαντικός καλλιτέχνης του 20ου αιώνα και εκπρόσωπος του κινήματος της Pop Art. Το κίνημα αυτό, το οποίο αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1950 στη Μεγάλη Βρετανία και την Αμερική, προσπάθησε να εξισορροπήσει την υψηλή τέχνη με τη λαϊκή κουλτούρα, αποδεικνύοντας ότι οι καλές τέχνες είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος των μαζών. Τα πρώιμα έργα του Λίχτενσταϊν προέρχονταν από ένα ευρύ φάσμα ετερόκλιτων πηγών, με τον ίδιο να φέρει ιδιαίτερη προτίμηση για την ανάδειξη των απλών, καθημερινών στιγμών του αμερικανικού τρόπου ζωής. Επηρεάστηκε, επίσης, από τις διαφημίσεις και τον κινηματογράφο, ενώ, αργότερα, από την ίδια την Ιστορία της Τέχνης, αναπαράγοντας έργα των Σεζάν, Πικάσο και Βαν Γκογκ. Όσον αφορά την τεχνοτροπία του, παρήγαγε αφηρημένα έργα, με εξπρεσιονιστικές νότες και έντονη παλέτα χρωμάτων, μπλε, κόκκινων, κίτρινων και πράσινων αποχρώσεων. Στόχος του ήταν να εξαλείφεται πάνω από τους πίνακές του κάθε είδος ανθρώπινης παρέμβασης, δίνοντας την ψευδαίσθηση μηχανικού φινιρίσματος στα έργα του. Οι χαρακτηριστικότερες συνθέσεις του αποτελούνταν από επάλληλες μικρές τελείες ή γραμμικά σχήματα, εμπνευσμένα από τα κόμικς της εποχής. Ο Λίχτενσταϊν υπήρξε ένας εμπορικός ζωγράφος και γλύπτης που έχαιρε εκτίμησης καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του, ενώ εκτιμήθηκε μεταθανάτια για το ιδιαίτερό του στυλ και τις καινοτομίες που προσέφερε στη Μοντέρνα Τέχνη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Martin Cothran (2017), Constantine’s Vision of the Cross, this day in 312 A.D., Classical Latin School Association, διαθέσιμο εδώ
- Mirko Sajlović (2017), “Το του Κωνσταντίνου Όραμα του Φωτεινού Σταυρού κατά τις πηγές” στο Crkvene studije, σελ. 259-268
- Oliver Nicholson (2000), “Constantine’s Vision of the Cross” στο Vigiliae Christianae Vol. 54, No. 3, σσ. 309-323
- The Dream of Constantine, History Today, διαθέσιμο εδώ
- Douglass Adair (1965), “The Federalist Papers”, στο The William and Mary Quarterly Vol. 22, No. 1, Omohundro Institute of Early American History and Culture, σσ. 131-139
- Federalist papers, Britanicca, διαθέσιμο εδώ
- Introductory Note: The Federalist, [27 October 1787–28 May 1788], National Archives, διαθέσιμο εδώ
- Clare Bell, Lichtenstein: A Chronology, διαθέσιμο εδώ
- Roy Lichtenstein, Britannica, διαθέσιμο εδώ
