Του Ραφαήλ – Νικόλαου Μπελενιώτη,
Η ανασυγκρότηση της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» εκείνης δηλαδή της κεντροαριστεράς που θα μπορεί να αποτελέσει ένα ανάχωμα τόσο απέναντι στη συντήρηση, η οποία απειλεί την πρόοδο στις ατομικές ελευθερίες όσο και μπροστά στον αριστερό λαϊκισμό και την ακροδεξιά λαίλαπα, οι οποίοι αμφότεροι απειλούν τα εθνικά συμφέροντα και την κοινωνική σταθερότητα, είναι ένα αναγκαίο καταπραϋντικό για το ελληνικό κοινοβούλιο και την ελληνική κοινωνία. Για το μέλλον του τόπου.
Η αλήθεια είναι πως από τη Βουλή παρέλασαν και θα παρελάσουν, όπως όλα δείχνουν, ουκ ολίγα ακόμη πολιτικά σχήματα. Σχήματα παροδικά και με μικρό χρονικό όριο ζωής. Οι ΑΝΕΛ ένα ακροδεξιό μόρφωμα με χαρακτηριστικά νεοφασίζουσας δεξιάς και φθηνού λαϊκισμού έφθασε να αποτελεί κυβερνητικός εταίρος σε μια κυβέρνηση που το υπόλοιπο των θώκων της το είχαν καταλάβει άνθρωποι με αναφορές… στον Έβερτ Χότζα, τον Χόνεκερ και τον Άρη Βελουχιώτη. Η συνεχόμενη παρουσία της Χρυσής Αυγής, της δολοφονικής οργάνωσης με αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικές καταβολές, αποτέλεσε τη μεγαλύτερη προσβολή για την κοινοβουλευτική ζωή και έναν μεγάλο κίνδυνο. Τώρα η «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου και πολλοί ακόμη, όπως η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωσταντοπούλου ενδέχεται να μπούνε στην επόμενη Βουλή. Το θρίλερ συνεχίζεται.
Μέσα σε όλα αυτά θα περίμενε κανείς η ύστατη προσπάθεια ανασύστασης του κεντροαριστερού χώρου να γίνετε με διάθεση αυτοκριτικής, αναθεώρησης, αυτοστοχασμού και με τόλμη. Για να αρχίσει αυτός ο χώρος να ξεχωρίζει φωτεινά από τώρα. Ποιος όμως θα πίστευε πως η Φώφη Γεννηματά η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ θα αποφάσιζε να εκδιώξει -έστω και εμμέσως- τον Ευάγγελο Βενιζέλο, την «μεσαία τάση» ουσιαστικά του κόμματος, αλλά να ανεχθεί ανθρώπους στις γραμμές της παράταξης όπως η κυρία Αναστασία (Σάσα) Ευτάτογλου; Η εν λόγω υποψήφια είχε αναρτημένες παλαιότερες φωτογραφίες στον προσωπικό λογαριασμό της στο Facebook με τις οποίες επιθυμούσε με νοσταλγία την παρουσία του… Κολοκοτρώνη στη Βουλή (sic) αλλά και μια που χαρακτήριζε ούτε λίγο ούτε πολύ, Τούρκο τον απερχόμενο Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη… Αυτά είναι τα νέα στελέχη της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης»; Είναι δυνατόν το νέο στελεχικό δυναμικό του κόμματος της προόδου να ανταγωνίζεται σε εθνολαϊκισμό και ακροδεξιά ρητορεία τον Ορμπάν των Βαλκανίων, κ. Πάνο Καμμένο; Θα μας απαντήσει άραγε κάποτε η κυρία Φώφη Γεννηματά;
Αν όμως στα κεντρο-αριστερά μας υπάρχει μια παράταξη που ακόμα προσπαθεί να ξεκαθαρίσει μείζονα ταυτοτικά ζητήματα, στην δεξιά ακτή βρίσκεται η «ανανεωμένη» και «διευρυμένη» κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, με ουκ ολίγα παρόμοια ολισθήματα. Από την μία οι ρεβανσισμοί που δεν κρύβονται. Εκείνη η κατάπτυστη δήλωση του γαλάζιου στελέχους Κώστα Στεφανίδη για την «καθαρίστρια» Κούνεβα βρήκε όντως την απάντηση που της έπρεπε. Την αποκήρυξη ως νοοτροπία και την αποπομπή αυτού που την εξέφρασε, την άμεση διαγραφή του. Αν μη τι άλλο, ένα μήνυμα στάλθηκε, προς πάσα κατεύθυνση: τέτοιες συμπεριφορές ναι μεν είναι υπαρκτές στη Ν.Δ. άλλα όπου σημειώνονται θα κόβονται με το μαχαίρι! Τέτοιας όμως «άμεσης» αντιμετώπισης δεν έτυχε και η δήλωση του Κυρανάκη περί «επιδομάτων» μόνο σε… Ελληνόπουλα. Το άφησαν να κατακαθίσει μονάχο του, γιατί ίσως το «μαχαίρι» του κέντρου δεν φθάνει σε τόσο υψηλά κομματικά δώματα. Κακώς! Ένα σύγχρονο αστικό κράτος, υπό μια φιλελεύθερη διοίκηση με στοιχεία κοινωνικής πρόνοιας, οφείλει να αποδίδει επιδόματα σε όλους όσους του πληρώνουν φόρους! Ανεξαιρέτως καταγωγής και εθνικότητας! Οι προγραμματικές διακηρύξεις περί «επιδομάτων σε ελληνικές οικογένειες που θα γεννούν νέα παιδιά» μας θυμίζει την παρεμβατικότητα στην ατομική – οικογενειακή σφαίρα που επεδίωκαν τα επιδόματα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ στη Γερμανία. Για να είμαστε ξεκάθαροι.
Καταβάλλεται μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού από τις δύο μεγάλες εθνικές παρατάξεις, της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς. Βέβαια θα είχε νόημα να το πραγματοποιούσαν αρκετά νωρίτερα πριν την καταστροφική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ο εκσυγχρονισμός αυτός για την κεντροαριστερά έλαχε στη Φώφη Γεννηματά και στην κεντροδεξιά έλαχε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αμφότεροι γνωρίζουν ότι οι πολιτικοί χώροι τους χρίζουν ανανέωσης, ενέσεων αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού. Κανένας δεν κοκορεύεται ότι είναι εύκολο έργο. Συνήθως για όποιον αναλαμβάνει να το διεκπεραιώσει σημαίνει και το τέλος της αρχηγικής καριέρας, μετά το πέρας της «δουλειάς».
Ας θυμούνται μονάχα ένα πράγμα: Σε αντίθεση με τα Αριστερά συγκεντρωτικά κόμματα της διαταγής και της υπακοής, τα αστικά κόμματα αρχών και εξουσίας διαθέτουν μηχανισμούς αυτοάμυνας και προστασίας. Αυτοάμυνας από στοιχεία ξένα προς τις φιλελεύθερες αξίες και μηχανισμούς προστασίας από εσωτερικούς εκφυλισμούς. Τέτοιοι μηχανισμοί πρέπει να χτισθούν, για την υγεία του οργανισμού από τις διάφορες «εθνικές» ιώσεις, στις οποίες έχουμε μια επιρρέπεια…
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
