Της Γεωργίας Καρκατζούλη,
Πόσες φορές έχουμε ακούσει σχετικά με την ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των γυναικών; Ακόμη το 2019 προσπαθούμε για κάτι που είναι αυτονόητο και δεν προσέχουμε τις ελλείψεις που υπάρχουν παράλληλα με την προσπάθεια για την κατάκτηση των αυτονόητων αγαθών που πρέπει να έχει η γυναίκα όπως και ο άντρας, της εργασίας, της ψήφου, της αυτονομίας, την ελευθερία σεξουαλικής βίας, ίσα δικαιώματα στο οικογενειακό δίκαιο, ίση κατοχή σε δημόσια αξιώματα, αναπαραγωγικά δικαιώματα, δικαίωμα της ιδιοκτησίας, να συνάπτουν νομικές συμβάσεις και η εκπαίδευση.
Οι οικονομικοί παράγοντες είναι πλέον γνωστοί σε όλους, αφού υπάρχει μείωση στους μισθούς, ανεργία, μαύρη εργασία, υψηλή φορολογία ενώ κοινωνικοί παράγοντες είναι διακριτοί εις βάθος του θέματος.
Ο άνδρας το 2019 έχει να αντιμετωπίσει το φόρτο που του έχει δοθεί από την κοινωνία ανά τους αιώνες της πατριαρχίας, να είναι δυνατός κυρίως οικονομικά ώστε να μπορέσει να στηρίξει την οικογένεια του, εφόσον αποκτήσει, και να την κρατάει ασφαλή. Αυτό δημιουργεί μεγάλη πίεση στον ίδιο, ο οποίος αγχώνεται για να αποκτήσει όλο και περισσότερα χρήματα ώστε να καταφέρει αυτόν τον σκοπό, σε μια χώρα που σύμφωνα με τον βασικό μισθό απλά επιβιώνεις, δεν δημιουργείς και με δυσκολία ζεις. Φυσικά έχοντας αυτό σαν δεδομένο ο ανδρικός πληθυσμός βάζει πρώτα την επαγγελματική του καταξίωση και δίνει όλη του την προσοχή σε αυτό διατηρώντας διαπροσωπικές σχέσεις που ίσως να μην οδηγήσουν πουθενά αφού και ο ίδιος δε νιώθει ασφαλής και προστατευτικός για ένα επόμενο βήμα στη ζωή του.
Η θέση της γυναίκας από την άλλη είναι πιο περίπλοκη. Κατάφερε να βγει στην αγορά εργασίας και με αυτόν τον τρόπο παλεύει για την ανεξαρτησία της. Και συνήθως τα καταφέρνει με επιτυχία. Όμως δε παύει να κουβαλάει την ετικέτα από την κοινωνία της αδύναμης, που πρέπει να αποκατασταθεί, να παντρευτεί απαραίτητα αλλιώς έχει να αντιμετωπίσει κάθε είδους σχόλια.
Είναι πλέον εργαζόμενη, ανεξάρτητη αλλά γιατί πολλές φορές αποφεύγει την δέσμευση, την παντρειά; Την τεκνοποίηση; Κάτι που κάποτε ήταν το όνειρο κάθε γυναίκας.
Ίσως επειδή εκτός από εργαζόμενη πρέπει να είναι η Τέλεια σύζυγος, η Τέλεια και προστατευτική μητέρα, η νοικοκυρά του σπιτιού, κέντρο διαχείρισης θεμάτων μέσα στην οικογένεια αλλά και μεταξύ της κοινωνίας. Αν έναν από αυτούς τους ρόλους δεν εκτελέσει με επιτυχία παρόλο που το επιθυμεί, θα πρέπει να υποστεί όλες τις κατηγορίες και οτιδήποτε έχει συνέπεια όπως το διαζύγιο. Άραγε μια νέα κοπέλα θεωρεί τον γάμο ως ένωση δύο ανθρώπων από αγάπη ή μία επιλογή που θα της φέρει περισσότερες ευθύνες;
Είναι η είσοδος της γυναίκας στην εργασία, είναι η οικονομική κρίση, είναι η τεχνολογία που έχουν οδηγήσει στην υπογεννητικότητα;
Οι γεννήσεις κατά το έτος 2018 ήταν περίπου 84.070, δηλαδή 33.812 λιγότερα από τους θανάτους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την συρρίκνωση του πληθυσμού της Ελλάδας 4-12% σε σχέση με μια πενταετία πριν.
Το ερώτημα είναι αν αιτία όλων αυτών είναι η κρίση της οικονομίας κι οι δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης ή κοινωνικοί παράγοντες.
Με την εξέλιξη των πραγμάτων γίνονται αλλαγές στις σχέσεις και στην κοινωνία γενικότερα. Τα δύο φύλα προσπαθούν να αντεπεξέλθουν στις εξελίξεις και να προσαρμόζονται σε αυτές τις αλλαγές που κάποιες φορές είναι αρκετά γρήγορες. Σημασία έχει να υπάρχει καταμερισμός της εργασίας στο νοικοκυριό αφού πλέον εργαζόμενοι είναι και οι δύο στο σπίτι και η ισότητα πρέπει να εφαρμόζεται πρακτικά και σε αυτόν τομέα ώστε να μπορούν να είναι ευτυχισμένα όλα τα μέλη της οικογένειας και να είναι λειτουργική.
Η οικονομική κρίση είναι μια πολύ σημαντική αιτία που επηρεάζει τους νέους κυρίως σήμερα στο να μπορέσουν να κάνουν όνειρα, να δημιουργήσουν, να έχουν ευημερία και να προχωρούν στη ζωή, αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό. Ίσως θα πρέπει να υπάρξει περισσότερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, να υπάρχει κατανόηση, να υπάρχουν δομές ουσιαστικής στήριξης κάθε ανθρώπου για κάθε κατάσταση που βρίσκεται. Αφού η λύση δεν είναι τα χρήματα σε όλα τα θέματα αλλά και η πραγματική κοινωνική στήριξη χωρίς διακρίσεις.
