Του Χρήστου Τσολάκη,
Οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, εκτός της ανάδειξης νικητή (κάτι που μας είναι γνωστό πριν καν ξεκινήσει η επίσημη προεκλογική περίοδος) έχει να μας δώσει και αλλά στοιχεία άξια προσοχής. Θα σηματοδοτήσει και την κατάκτηση της πρωτιάς της Νέας Δημοκρατίας , αν επιβεβαιωθεί πάνω-κάτω το ίδιο αποτέλεσμα με αυτό των ευρωεκλογών που διενεργήθηκαν πριν ένα μηνά, σε κοινωνικές ομάδες που ανήκαν παραδοσιακά στην Αριστερά.
Η 1η κοινωνική ομάδα που ήταν και ένας από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες για την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ήταν η ηλικιακή ομάδα των 18-24. Τότε οι νέοι ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 41% ενώ την Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 17%. Αντιθέτως, είδαμε ότι στις ευρωεκλογές του 2019, δηλαδή μέσα σε μια τετραετία οι νέοι (πλέον 17-24 λόγω του δικαιώματος ψήφου στους 17αρηδες) άλλαξαν άρδην την κομματική τους τοποθέτηση και επέλεξαν την Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 30,5% ενώ τον ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε το 25,6% , δηλαδή μια πτώση 15,5 μονάδων.
Η 2η κοινωνική ομάδα αφορά τους Δημοσίους Υπάλληλους, μια κοινωνική ομάδα που παραδοσιακά τοποθετείται στα αριστερά της κομματικής τοποθέτησης λόγω του διαχρονικού φόβου της αποδιάρθρωσης του δημοσίου που υποστηρίζει η Δεξιά. Κι όμως ακόμα και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ είδε τα ποσοστά του να μειώνονται από 37,1% σε 29,3% ενώ η Νέα Δημοκρατία μετά από πολλά χρόνια κατακτά την κορυφή και σε αυτήν την κοινωνική ομάδα, αφού είδε άνοδο του ποσοστού της από 28,2% σε 32%.
Σύμφωνα με αυτές τις παρατηρήσεις μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι ήρθε και στην Ελλάδα η αλλαγή του ψηφοφόρου. Πλέον ο μέσος ψηφοφόρος δεν έχει κομματική ταύτιση, είναι δηλαδή «ανεξάρτητος» και ψηφίζει ανάλογα με τις διακυβεύσεις τις κάθε εκλογικής διαδικασίας και φυσικά με τα οφέλη που θα έχει από το κάθε κόμμα που του ζητά στήριξη.
Και αυτές οι εκλογές έχουν την διακύβευση για αυτές τις δυο κοινωνικές ομάδες την αλλαγή της κυβέρνησης για διαφορετικούς λογούς για την κάθε μια. Για τους νέους είναι η απογοήτευση, μιας και ο νέος ως γνωστόν ψηφίζει περισσότερο με το συναίσθημα πάρα με την «καθαρή» λογική, για αυτήν την κυβέρνηση που δεν πραγματοποίησε την αντιμνημονιακή πολιτική που υπόσχονταν, ενώ όσον αφορά τους δημοσίους υπαλλήλους ήταν το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που είχε παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΔΕΘ (συγκεκριμένα η επαναφορά του κατωτάτου μισθού στα 751€, την επαναφορά του πλαισίου θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων και την κατάργηση των ρυθμίσεων για τις μαζικές απολύσεις) και έμεινε στα λόγια.
Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα το 1998 και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Είναι φοιτητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης από τον Σεπτέμβριο του 2017. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις τοπικής και εθνικής εμβέλειας. Είναι γνώστης αγγλικών και γαλλικών.
