Tου Στάθη Αποστόλου,
Ένα πολιτικό πρόσωπο το οποίο απασχολεί και απασχόλησε έντονα την δημόσια ζωή το τελευταίο και όχι μόνο διάστημα, καθώς συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε από την απερχόμενη κυβέρνηση είναι ένας κεντροδεξιός βουλευτής, ένας πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς.
Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 σηματοδοτούν το τέλος της επί 5,5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή καθώς η ΝΔ υπέστη μια οδυνηρή ήττα με 10.4% ποσοστιαίες μονάδες πίσω από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου το οποίο κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όπως ήταν σχεδόν βέβαιο μετά την ομολογουμένως αρκετά μεγάλη και δύσκολα διαχειρίσιμη ήττα ο Κώστας Καραμανλής παραιτείται και δρομολογούνται οι απαραίτητες ενέργειες για την ανάδειξη του 7ου προέδρου της παράταξης.
Το ημερολόγιο της ιστορίας έγραφε 29 Νοεμβρίου 2009 όταν για πρώτη φορά τα αρκετά χιλιάδες μέλη της ΝΔ αναδεικνύουν εκείνοι τον 7ο πρόεδρο τους. Η εσωκομματική μάχη αρχικά τεσσάρων και στην συνέχεια τριών «αδελφών» υποψηφίων δεν είναι εύκολη: Σαμαράς, Μπακογιάννη, Αβραμόπουλος και Ψωμιάδης και Σαμαράς, Μπακογιάννη και Ψωμιάδης στην πορεία αντίστοιχα. Η κρίσιμη και δύσκολη εσωκομματική διαδικασία δικαίωσε και ανέδειξε ως 7ο πρόεδρο της ΝΔ ένα πολιτικό που κλήθηκε να υπηρετήσει το θεσμό του βουλευτή από το 1977, έναν άνθρωπο με εμπειρία σε θέσεις ευθύνης μα και έναν άνθρωπο που δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του, έναν ακραίο ιδεολόγο, οραματιστή και φιλοευρωπαϊκό, τον 58 τότε Αντώνη Σαμαρά. Ο Σαμαράς θα υπηρετήσει το κόμμα της ΝΔ ως αρχηγός επί 6 συναπτά έτη είτε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε ως πρωθυπουργός. Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ως αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης εργάσθηκε για την ενότητα αλλά και την νηφαλιότητα εντός των κόλπων της ΝΔ και της κοινωνίας εν γένει. Το διάστημα της αντιπολίτευσης στηλιτεύει το μείγμα της πολιτικής που επέβαλαν τα 2 Μνημόνια που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου αντίστοιχα μετά την κατάρρευση της οικονομίας αλλά μένει πιστός στο όραμα του και ξεκαθαρίζει εντός και εκτός Ελλάδος πως η θέση της Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια είναι αδιαπραγμάτευτη.
Τον Ιούνιο του 2012 ενώ έχει ήδη υπογράψει το Μνημόνιο 2 και πρωθυπουργός πλέον είναι ο Λουκάς Παπαδήμος διενεργούνται εκλογές τις οποίες ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ της κερδίζουν, ορκίζεται πρωθυπουργός σε μια τρικομματική κυβέρνηση με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική αριστερά. Το μήνυμα που εκπέμπει ο νέος πρωθυπουργός είναι πως οι Έλληνες έχουν φιλότιμο και σέβονται την υπογραφή τους και πως η παραμονή της χώρας στη ζώνη του Ευρώ είναι αδιαπραγμάτευτη. Ένας δύσκολος κυβερνητικός συνασπισμός, ο οποίος πολλές φορές έφερε στα όρια της κοινοβουλευτικέ ομάδες που στήριζαν την κυβέρνηση. Ο Σαμαράς όμως, μένοντας πιστός στο όραμα του για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα απαλλαγμένη από ένα πελατειακό κράτος συνέχιζε ακάθεκτος το μεταρρυθμιστικό του έργο με ενότητα και υπομονή γνωρίζοντας πως το «ταξίδι για την Ιθάκη είναι μακρύ και δύσκολο…» Το ίδιο έκανε και όταν ο τρίτος της κυβερνητικής οικογένειας η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να κατέβει από το καράβι της ευθύνης και να επιστρέψει στον ολισθηρό δρόμο της δημαγωγίας, του λαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης. Τέλος είναι άξιο αναφοράς και μνείας πως είναι ο μόνος μέχρι και σήμερα Έλληνας πολιτικός, όπου η μεγάλη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt τον ανακήρυξε ως Ευρωπαίο πολιτικό της χρονιάς για το 2012.
Συνοψίζοντας, θεωρώ πως ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένα πολιτικό βιβλίο του οποίου το τέλος δεν έχει ακόμη γραφτεί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε βαρίδι έναν πολιτικό που ως πρωθυπουργός επί 2,5 χρόνια δούλεψε με κύριο άξονα το συμφέρον των Ελλήνων αλλά πάντα σε εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Παρέλαβε μια χώρα που δεν υπήρχε αξιοπιστία και την αποκατέστησε, παρέλαβε μια οικονομία με ύφεση – 9% και την παρέδωσε με θετικό ρυθμό ανάπτυξης +0.7% μετά από 6 συνεχόμενα έτη ύφεσης. Πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα, μείωσε το κόστος δανεισμού της χώρας και τα πιο κυρία σε συνθήκες μεγάλης κοινωνικής έντασης όταν οι δημαγωγοί εξαπέλυαν ποτάμια λαϊκισμού κράτησε την κοινωνία και την παράταξη όρθια και συμπαγή, στήριξε τους θεσμούς και φυσικά πέτυχε έναν εθνικό στόχο την παραμονή της χώρας στη ευρώ ζώνη χωρίς ουδέποτε να υποκύψει σε ένα παιχνίδι φθηνού και χονδροειδούς λαϊκισμού με κατασκευασμένα σκάνδαλα εναντίον των αντιπάλων.
Γεννημένος το 1998 και μεγαλωμένος στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο Κερατσίνι, απόφοιτος Γενικού Λυκείου και φοιτητής στο τρίτο έτος στο Τμήμα Παιδαγωγικών Σπουδών στο Ρέθυμνο και στο δεύτερο έτος στη Νομική Σχολή του CITY UNITY COLLEGE.
