Της Ελένης Παπανικολάου,
Πολλές φορές από την παιδική του ηλικία ο άνθρωπος γίνεται «έρμαιο» των άλλων. Στην αρχή από τους γονείς του, που τον ωθούσαν να ακολουθήσει το επάγγελμα που αυτοί επιθυμούσαν, όπως για παράδειγμα γιατρός ή δικηγόρος, επαγγέλματα τα οποία ιδιαίτερα τα προηγούμενα χρόνια ήταν τα πιο δημοφιλή με οικονομική και επαγγελματική αποκατάσταση, καθώς πίστευαν πως αυτό είναι το καλύτερο για εκείνο και για το μέλλον του. Το ίδιο ή έστω κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του, όπου επηρεάζεται από τους ανθρώπους του κοινωνικού του κύκλου είτε αυτοί είναι φίλοι, συνεργάτες είτε συγγενείς.
Όμως, αυτή η επαναλαμβανόμενη συνήθεια που τον ακολουθεί από τα πρώτα του χρόνια μέχρι και σήμερα, αντί να δράσουν θετικά για τον εαυτό του και για τη ζωή του, συνιστούν γεγονότα του προκαλούν το ακριβώς αντίθετο. Διότι, αντί να είναι ένας ανεξάρτητος και ελεύθερος άνθρωπος, ο οποίος διαθέτει τη δική του προσωπική άποψη για θέματα γενικού περιεχομένου ή ακόμα και για θέματα που αφορούν τη ζωή του, οδεύει με γνώμονα τα «θέλω» και τις απόψεις των άλλων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα, αντί για ελεύθερος να είναι για πάντα «εγκλωβισμένος» στη ζωή που οι άλλοι δημιούργησαν για εκείνον, περιτριγυρισμένος από τις απόψεις και τις επιθυμίες των άλλων, αγνοώντας έτσι πλήρως τις προτιμήσεις και τα δικά του «θέλω».
Αντιθέτως, ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί και είναι από τη φύση του ελεύθερος να επιλέγει ο ίδιος για τον εαυτό του, καθώς διαθέτει αντίληψη και γνώση για όσα συμβαίνουν γύρω του και φυσικά μπορεί να αποφασίσει και να αντιληφθεί τι είναι καλύτερο για τον ίδιο και για τα θέλω του. Επίσης, έχει τη δυνατότητα να ρυθμίζει εκείνος τη ζωή του όπως αυτός επιθυμεί χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τους άλλους.
Συνεπώς, ο άνθρωπος θα πρέπει να απομακρύνεται μερικές φορές από τους γύρω του για να σκεφτεί τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά ο ίδιος να κάνει στη ζωή του. Και αν αυτό θα τον κάνει ευτυχισμένο και το αγαπά πραγματικά, τότε και οι γύρω του θα πρέπει να τον υποστηρίξουν και να είναι δίπλα του. Ακριβώς αυτό θα πρέπει να σκεφτεί και το κοντινό του περιβάλλον, καθώς η λύση σε ένα πρόβλημα ή γενικά στην καθημερινότητα δεν είναι να επιβάλουν οι «τρίτοι» στον άλλο τι θα κάνει στη ζωή του. Η ζωή του δεν τους ανήκει και θα πρέπει κάποια στιγμή να τον αφήσουν «ελεύθερο» να κάνει αυτό που ο ίδιος θέλει και επιθυμεί για τον εαυτό του. Πάντως, ακόμη κι αν αυτό είναι λάθος, δεν πειράζει, αφού και πάλι θα έχει την ευχαρίστηση και τη χαρά μόνο που το τόλμησε. Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως η ελευθερία αποτελεί ύψιστο αγαθό για τον άνθρωπο, καθώς είναι στενά συνδεδεμένο με την ευτυχία του, έχοντας πάντα μέτρο στις πράξεις του, γιατί όπως είναι γνωστό: «Η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.»
