Της Μόνικας Κοράκη,
Είναι γεγονός, πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία μεταβατική, κυρίως, εποχή, η οποία χαρακτηρίζεται από ραγδαίες και θεμελιώδεις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Αυτή η σύγχρονη πραγματικότητα των μεταρρυθμίσεων έχει φέρει στην επιφάνεια πολλά και διαφορετικά ζητήματα μείζονος σημασίας. Έχει παρουσιαστεί μεγάλο ενδιαφέρον για θέματα και συμβάντα που στο παρελθόν είχαν χαρακτηριστεί ως «ταμπού», ενώ συγχρόνως οι παραγκωνισμένες και στιγματισμένες από τον κοινωνικό περίγυρο κοινωνικές ομάδες του παρελθόντος έχουν πια καταλάβει πρωτεύουσα θέση του κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Οι άνθρωποι, πλέον, φαίνονται πιο ευαισθητοποιημένοι πάνω σε προβληματισμούς που αφορούν το σύνολο, ενώ νιώθουν πιο άνετα να τοποθετηθούν σε ζητήματα, όπως η ψυχική υγεία, η ενδοοικογενειακή βία, η βία κατά των γυναικών, οι διατροφικές διαταραχές, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από τις ανθρώπινες ενέργειες, οι συνέπειες τις υπέρμετρης κατανάλωσης κρέατος, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία ή ειδικές ανάγκες κ.α. Στο πλαίσιο αυτής της αναθεώρησης και ανακατασκευής των προϋπαρχουσών θεωριών έχει ανοίξει και μία μεγάλη συζήτηση για τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (που προέρχεται από τις λέξεις Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος, Τρανς, Κουίρ και Ιντερσεξουαλ, στα αγγλικά γνωστό και ως LGBTQI+) και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την επισημοποίηση της σχέσης τους ή την υιοθέτηση παιδιού. Ωστόσο, παρά την προοδευτικότητα όσον αφορά τέτοιου είδους ζητήματα, υπάρχουν ακόμα και έντονες αντικρουόμενες απόψεις, οι οποίες οδηγούν σε αιχμηρές συγκρούσεις.
Για να γίνει πιο αντιληπτός ο τρόπος που λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος, και πόσο μάλλον η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, αξιοπρόσεκτο κοινωνικό φαινόμενο αποτελεί το συμβάν με την Ολυμπιονίκη Κατερίνα Στεφανίδη, η οποία τάχθηκε υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων στο Twitter, λαμβάνοντας πλήθος αντιδράσεων. Πιο συγκεκριμένα, η πρωταθλήτρια του άλματος επί κοντώ ανάρτησε μέσω tweet το ψήφισμα υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων στην Ελλάδα, καλώντας τον κόσμο να υπογράψει. Κάποιοι αντέδρασαν σε αυτήν την ανάρτηση με ομοφοβικά σχόλια. Εκείνη έσπευσε να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους, τον εαυτό της, τη θέση της και τις πεποιθήσεις της.
Το περιστατικό αυτό συνιστά μία άκρως αντιπροσωπευτική αναπαράσταση της «διπολικής» πραγματικότητας, την οποία βιώνουμε. Από τη μία δηλαδή, άνθρωποι και πόσο μάλλον, άνθρωποι με επιρροή και δημοσιότητα, όπως η Κατερίνα Στεφανίδη, παίρνουν θέση και ανοίγουν διάλογο για τόσο σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα και μάλιστα, τη δημοσιοποιούν σε όποιο εύκαιρο μέσο έχουν στη διάθεσή τους προκειμένου να επηρεάσουν θετικά, ή έστω να προτρέψουν σε εποικοδομητικό προβληματισμό τους ανθρώπους που τους ακολουθεί. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό αποδεικνύει την εξελιξιμότητα, ως ένα βαθμό, που χαρακτηρίζει το σήμερα. Βέβαια, για να μιλήσουμε για αληθινή πρόοδο θα πρέπει να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου αυτά τα ζητήματα δεν θα αποτελούν, πλέον, είδος προβληματισμού, αλλά όλοι οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονται ισότιμα, αξιοπρεπώς, με σεβασμό και με αγάπη, προς τους ίδιους και τις επιλογές τους.
Ωστόσο, σταδιακά και λίγο – λίγο φαίνεται να βαδίζουμε προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι το οποίο καθίσταται πολύ ελπιδοφόρο. Από, την άλλη, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έσπευσαν να απαντήσουν στην ανάρτηση της Ολυμπιονίκη με ομοφοβικά και οπισθοδρομικά σχόλια. Κι όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα: Πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο υποστηρίζουν παλαιολιθικές, σκληρές -και ενδεχομένως απάνθρωπες- απόψεις σχετικά με αυτό, αλλά και άλλα σημαντικά ζητήματα, αλλά και ενδέχεται να τις υποστηρίζουν άκριτα και με φανατισμό.
Δυστυχώς, η Ελλάδα και πολύ περισσότερο η ελληνική κοινωνία φημίζεται για το πόσο «πίσω» βρίσκεται σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο. Τα στερεότυπα για το ποια «πρέπει» να είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία και για το πώς «πρέπει» να είναι ένας άντρας σε αυτήν και αντίστοιχα τα στερεότυπα για το τι καθιστά μία γυναίκα «γυναίκα» και έναν άντρα «άντρα» είναι ακόμα υπαρκτά και υποδαυλίζουν με ύπουλο τρόπο τη «σύγχρονη» κατά τα άλλα ελληνική κοινωνία. Και, προφανώς, αυτά τα στερεότυπα αποτελούν εμπόδιο στο να νιώσουν, πρώτα απ’ όλα, απελευθερωμένα τα ίδια τα άτομα τα οποία θεωρούνται και νιώθουν -ενώ δεν θα έπρεπε- «διαφορετικά», καθώς και στο να διαμορφωθεί μια κοινωνία απαλλαγμένη από στερεότυπα, προκαταλήψεις και μισαλλοδοξία.
Σίγουρα, έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα για μία πιο ανεκτική, απελευθερωμένη και με σεβασμό προσκείμενη προς τα μέλη της κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, χρειάζεται όλοι μας να καταβάλουμε την προσωπική μας προσπάθεια, να διερωτηθούμε, να κάνουμε την προσωπική μας έρευνα και αναζήτηση, ώστε να σφυρηλατήσουμε κοινωνίες θεμελιωμένες στην αγάπη, τον σεβασμό, την αξιοπρέπεια, την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη και που θα αντιμετωπίζουν ισάξια και ισότιμα όλα τα μέλη της. Το τι θα κάνουν δύο ενήλικα άτομα στην προσωπική τους ζωή και το με ποιο άτομο θα επιλέξουν να συμβιώσουν μαζί του και να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους, είτε με τα δεσμά του γάμου είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο τα εκφράζει -πάντα με τη συγκατάθεση και των δύο ατόμων- δεν αφορά κανέναν παρά μόνο τα άτομα τα οποία βρίσκονται σε αυτή τη σχέση και μόνο.
Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει αμοιβαία αγάπη και επιθυμία, το μόνο που θα ήταν αρμόζον για μία καλώς δομημένη κοινωνία είναι να το αποδεχτεί και να μην το εμποδίσει ή να το κατακρίνει με οποιονδήποτε τρόπο. Όταν διακυβεύονται ανθρώπινα δικαιώματα, οι γνώμες περισσεύουν!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Κατερίνα Στεφανίδη: Η ανάρτηση για τους γάμους ομοφύλων ζευγαριών και η απάντηση στα ομοφοβικά σχόλια, iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
