Του Γιώργου Βλαχάκη,
1435: Η υπογραφή συνθήκης, μεταξύ της Γαλλίας και της Βουργουνδίας, αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου (1337-1453). Η Βουργουνδία ήταν σύμμαχος της Αγγλίας από το 1419, μετά τη δολοφονία του Δούκα Ιωάννη του Άφοβου από τους Γάλλους. Το 1435, το κλίμα είχε αλλάξει και η Βουργουνδία στράφηκε κατά της Αγγλίας. Ο θάνατος του αντιβασιλέα της Αγγλίας, Ιωάννη, Δούκα του Μπέντφορντ, έκανε τον Φίλιππο της Βουργουνδίας να θεωρεί τη συμμαχία του με την Αγγλία άσκοπη. Με την υπογραφή της συνθήκης, ο Φίλιππος έκανε ειρήνη με τον Κάρολο της Γαλλίας και τον αναγνώρισε ως νόμιμο βασιλέα του κράτους του. Παράλληλα, ο Φίλιππος απαίτησε, όσο ζει ο ίδιος ή όσο ζει ο Κάρολος, να μην πληρώνει φόρο στο Γαλλικό Στέμμα. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό από τον Γάλλο βασιλιά, επίσης ο Κάρολος υποσχέθηκε να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του πατέρα του Φίλιππου, η υπόσχεση του δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, ωστόσο. Η συνθήκη αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για την Αγγλία και άνοιξε τον δρόμο για τη Γαλλική νίκη στον πόλεμο.
1949: Το τελευταίο έτος του αιματηρού εμφυλίου στην Κίνα, ο ηγέτης της Κομμουνιστικής παράταξης Μάο Τσετούνγκ ανακοινώνει τη γέννηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ο εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε το 1927, η Ιαπωνική εισβολή στην Κίνα, ωστόσο, ανάγκασε τις αντιμαχόμενες παρατάξεις να πολεμήσουν ενάντια στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Το 1945, αφού οι δυνάμεις του Άξονα είχαν ηττηθεί, ο εμφύλιος συνεχίστηκε. Η αστική παράταξη, παρά τη δυτική βοήθεια από την Αμερική και την Αγγλία, δεν κατάφερε να επικρατήσει. Οι Κομμουνιστές μπόρεσαν να νικήσουν τους αντιπάλους τους και τους ανάγκασαν να καταφύγουν στη νήσο Ταϊβάν, μετά από πολλά χρόνια αγώνα. Τον Σεπτέμβριο του 1949, στο Λαϊκό Συμβουλευτικό Συνέδριο, ο Μάο ανακοίνωσε πως η νέα κυβέρνηση της Κίνας θα είναι υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το συνέδριο αποτέλεσε μια γιορτή για τη νίκη κατά της αστικής παράταξης και μια αποκάλυψη του νέου καθεστώτος. Την 1η Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ύστερα από την ανακοίνωση του Μάο, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ιδρύθηκε επισήμως.
1991: Εβδομήντα χρόνια σχεδόν μετά το τέλος του Ρωσικού εμφυλίου πολέμου, η ΕΣΣΔ ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ήδη, πολλοί λαοί του Ανατολικού Μπλοκ είχαν εκφράσει την επιθυμία για αποκοπή από την Ένωση. Oι Αρμένιοι, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οργάνωσαν ένα εθνικιστικό κίνημα που απαιτούσε την ενσωμάτωση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στη χώρα τους. Το κίνημα αυτό μετατράπηκε στο Αρμένικο Εθνικό Κόμμα, το κόμμα κέρδισε τις εκλογές του 1990. Στις 21 Σεπτεμβρίου, έγινε δημοψήφισμα στη μικρή Καυκάσια χώρα. Δύο εκατομμύρια ψηφοφόροι κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημα της αποχώρησης ή όχι από τη Σοβιετική Ένωση. Το 85% του λαού ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας από την άλλοτε παντοδύναμη Ρωσία. Η Αρμενία έγινε, επιτέλους, ένα ανεξάρτητο κράτος. Το πρόβλημα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όμως, δεν είχε επιλυθεί ακόμα, παράλληλα πόλεμος είχε ξεκινήσει ήδη σχετικά με το θέμα μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Έτσι, η Αρμενία ξεκίνησε την ύπαρξή της υπό τις δυσμενείς συνθήκες του πολέμου και της φτώχειας. Το εδαφικό ζήτημα μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν παραμένει ανεπίλυτο μέχρι και σήμερα. Η 21η Σεπτεμβρίου ορίστηκε ως επίσημη ημέρα ανεξαρτησίας στην Αρμενία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Peace of Arras: 1435, History Today, διαθέσιμο εδώ
- Recovery and reunification, 1429–83, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Mao Zedong outlines the new Chinese government, History, διαθέσιμο εδώ
- The End of the Chinese Civil War, The 3 Minute Brief, διαθέσιμο εδώ
- Independence of Armenia, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Armenians Vote to Leave Soviet Union: Referendum: Small republic overwhelmingly favors independence. Yeltsin mission to solve Nagorno-Karabakh dispute encounters difficulties, Los Angeles Times, 1992, διαθέσιμο εδώ
