Της Αναστασίας Χαλβατζοπούλου,
Πολλές φορές έχουμε δει να γίνονται επανειλημμένα μεταφορές τόσο λογοτεχνικών όσο και θεατρικών έργων, άλλες με επιτυχία κι άλλες με χλιαρά αποτελέσματα, τουλάχιστον όχι τα αναμενόμενα των προσδοκιών μας. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις έργων που όσες φορές και να αναπαράγονται, όχι μόνο δεν κουράζουν αλλά μας παρουσιάζουν όλο και καλύτερα αποτελέσματα. Ένα εξ αυτών είναι οι Μικρές Κυρίες και συγκεκριμένα η τελευταία απόπειρα διασκευής του συγκεκριμένου έργου (2019) σε σενάριο και σκηνοθεσία Γκρέτα Γκέργουικ. Πρόκειται για τη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα της Γκρέτα μετά από το “Lady Bird”, όπου και εκεί η Σίρσα Ρόναν είναι η μούσα με τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 25 Δεκεμβρίου 2019, ενώ υπήρξε υποψήφια σε έξι κατηγορίες με νικήτρια την Λόρα Ντερν στην κατηγορία Β’ γυναικείου ρόλου.
Η Γκρέτα καταπιάνεται με το πλέον διαχρονικά κλασσικό μυθιστόρημα της Λουίζα Μέι Άλκοτ και μας συστήνει για ακόμη μία φορά τις γεμάτες ζωντάνια αδερφές Μαρτς. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η έκτη κινηματογραφική προσαρμογή του ομότιτλου μυθιστορήματος (προηγήθηκαν οι παραγωγές του 1917, 1918, 1933, 1949, 1994). Η πλοκή γνωστή: Παρακολουθούμε τις ζωές της Τζο (Σίρσα Ρόναν), Μεγκ (Έμμα Γουάτσον), Έιμι (Φλόρενς Πιου) και Μπεθ (Ελίζα Σκάνλεν), στην μετεμφυλιακή Αμερική, τα όνειρα τους, και τα πρώτα τους σκιρτήματα, λίγο πριν την ενηλικίωση και την σταδιακή ωρίμανση τους. Παράλληλα έχουν για συντροφιά τον γείτονα τους Λόρι (Τιμοτέ Σαλαμέ), την συμπονετική και φιλόπονη μητέρα τους Μάρμι (Λόρα Ντερν), καθώς και την διόλου γλυκιά αλλά πανέξυπνη θεία Μαρτς (Μέριλ Στριπ).
Θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη κινηματογραφική εκδοχή του ομώνυμου βιβλίου και όχι άδικα, καθώς η Γκέργουικ καινοτομεί και δεν συμβαδίζει πλήρως με το βιβλίο. Για παράδειγμα έχουμε μεταφορές στον χρόνο με flashbacks μέσω της Τζο, η οποία εκτός από πρωταγωνίστρια κατέχει και τον ρόλο της αφηγήτριας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ταινία να παρακολουθείται ανάλαφρα, χωρίς να είναι μονοκόμματη και να κουράζει. Κάτι τέτοιο είναι κάπως δύσκολο καθώς το κάθε κορίτσι, ο κάθε χαρακτήρας είναι αυτόφωτος, έχει την δική του λάμψη, τόσο μαζί όσο και ξεχωριστά.
Έτσι, έχουμε τη γεμάτη αυτοπεποίθηση Τζο, η οποία θέλει να γίνει συγγραφέας. Διεκδικεί τα πνευματικά δικαιώματα του έργου της μέχρι τέλους, αψηφώντας το οποιαδήποτε εμπόδιο που θα συναντούσε και είχε σχέση κυρίως με το γεγονός πως είναι γυναίκα. Έπειτα, έχουμε την Μεγκ, ήρεμη και λιγότερο επαναστατική. Συγκεκριμένα η Μεγκ λέει μία πολύ ωραία φράση, σε μία συζήτηση που έχει με την Τζο λίγο πριν τον γάμο της: «Επειδή τα όνειρα μου είναι διαφορετικά από τα δικά σου, δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικά». Στη συνέχεια, έχουμε την παρεξηγημένη Έιμι, αποφασισμένη από μικρή πως θα κερδίσει την καρδιά του Λόρι, παρόλο που εκείνος αγαπάει την Τζο. Άλλη μία καινοτομία της Γκρέτα, η οποία αποφασίζει να αποβάλλει την ζήλια και τον κυνισμό αυτού του χαρακτήρα και να τον μεταμορφώσει σε μία γυναίκα που γνωρίζει τι θέλει, θέτοντας άφοβα τους στόχους της. Τέλος η Μπεθ, γλυκιά και αρκετά ρεαλίστρια για το νεαρό της ηλικίας της, προσπαθεί όσο τίποτα να ζήσει ευτυχισμένη, παρά τις δυσκολίες που της επιφυλάσσει η μοίρα.
Οι ερμηνείες είναι κάθε άλλο παρά θαυμάσιες, το λιγότερο που θα μπορούσαμε να αναμένουμε με ένα αντίστοιχο καστ. Βέβαια εκτός από τους χαρακτήρες, εξαιρετικά είναι και τα κοστούμια της ταινίας, στα οποία μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένες τάσεις των επόμενων χρόνων όπως για παράδειγμα οι μπόχο πινελιές. Όλες τις ατμοσφαιρικές σκηνές τις συνοδεύει η μουσική του μετρ του είδους Αλεξάντερ Ντεσπλά.
Το μόνο σίγουρο για το εν λόγω έργο είναι πως κοιτούσε πολύ μακριά από την εποχή του. Οι αλήθειες που τόλμησε να εκφράσει η Μέι Άλκοτ μέσα από το δίτομο μυθιστόρημα της, ξύπνησε τις ανείπωτες επιθυμίες των γυναικών, ανεξαρτήτου τάξης και φυλής. Αφύπνισε το γυναικείο φύλο για να αρχίσει να αγωνίζεται για χειραφέτηση, να πράττει τα μέγιστα, προκειμένου να ζει με τον τρόπο που επιθυμεί. Οι μικρές κυρίες θεωρούνται αδιαμφισβήτητα φεμινιστική ταινία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως απευθύνεται αποκλειστικά στο γυναικείο φύλο. Μιλά για το σήμερα, χωρίς να απομακρύνεται καθόλου από την εποχή στην οποία διαδραματίζεται. Μέσα από τις καινοτομίες της Γκέργουικ, η ταινία μπορεί να απευθυνθεί σε πολλά κοινά με την σκέψη να στοχάζεται κυρίως το νεανικό, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτά των προηγούμενων ταινιών του ομώνυμου βιβλίου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Μικρές Κυρίες, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Μικρές Κυρίες, flix.gr, διαθέσιμο εδώ.
- «Μικρές Κυρίες»: Οι ηρωίδες της Γκρέτα Γκέργουιγκ ήρθαν για να μείνουν, athinorama.gr, διαθέσιμο εδώ.
