Συνέντευξη στον Ραφαήλ Μπελενιώτη,
Αποκαλυπτικό, χαρακτηρίζει ο Γρηγόρης Ψαριανός το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επισημαίνει πως εάν ισχυρίζονται τώρα ότι «ήρθε η ώρα των πολλών», αυτό συνεπάγεται την από μέρους τους παραδοχή πως τα προηγούμενα τεσσεράμιση χρόνια της διακυβέρνησής τους ήταν η ώρα των λίγων.
Καταπέλτης όπως πάντα, ο Γρηγόρης Ψαριανός, αναφέρεται στους λόγους της επιλογής του να συστρατευθεί με την φιλελεύθερη παράταξη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατεβαίνοντας υποψήφιος στον Νότιο Τομέα της Αθήνας με τα ψηφοδέλτια της ΝΔ, στη μάχη για την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα και της εξασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης.
- Υποψήφιος ξανά στην Β’ Αθηνών, αλλά αυτήν τη φορά στο Νότιο Τομέα, όπως έχει προκύψει από τον διαχωρισμό της εκλογικής περιφέρειας. Τι σημαίνει για εσάς η περιοχή αυτή;
H τεράστια αυτή περιοχή, που εκτείνεται από του Ζωγράφου ως τη θάλασσα και από τον Ταύρο μέχρι τις ακτές της Ανατολικής Αττικής, συμπεριλαμβάνει 13 Δήμους, με μεγάλη σε πολλές περιπτώσεις ανομοιομέρεια μεταξύ τους. Υπάρχουν μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Στο Νότιο Τομέα συναντάμε τις φτωχογειτονιές του Ταύρου, στον ίδιο τομέα και περιοχές που κατοικούν πολίτες με υψηλά εισοδήματα, με πολυτελείς κατοικίες κλπ. Και βέβαια, στο νότιο τομέα ανήκει και το θαλάσσιο μέτωπο, το στολίδι της πρωτεύουσας. Αν ήμασταν μια κανονική χώρα, από το ΣΕΦ μέχρι την Ανάβυσσο θα ήταν όχι απλά Ριβιέρα, αλλά ένα απίστευτο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα μέρος, με ότι αυτό συνεπάγεται και για τους κατοίκους της πόλης και για τον τουρισμό. Και κάτι τέτοιο θα έπρεπε βέβαια να είχε γίνει εδώ και 30 χρόνια.
- Πως νοείται κατά την γνώμη σας η ανανεωτική αριστερά του 21ου αιώνα. Ποια προτάγματα όφειλε να βάλει μπροστά στην Ελλάδα; Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μέρος της ανανεωτικής αριστεράς της εποχής μας;
Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, έκανε ένα μεγάλο καλό στην πολιτική ζωή της χώρας. Αποδόμησε όλο αυτό το αφήγημα περί πολιτικού μεγαλείου και ιδεολογικής υπεροχής της Αριστεράς. Για το οποίο αφήγημα, βέβαια, ευθύνεται η σκληρή δεξιά κάποιων άλλων εποχών που το εκχώρησε στην αριστερά, να τα λέμε κι αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε με τον καθαρότερο τρόπο ότι αυτό το είδος της αριστεράς που πρεσβεύει, πάσχει από μία λοιμώδη εχθροπάθεια και δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά τα απωθημένα κάποιων λιγούρηδων για εξουσία. Υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια κήρυκας μίσους και διχόνοιας, γι’ αυτό άλλωστε επέλεγε συνθήματα όπως το «ή εμείς ή αυτοί». Μάλιστα, το τελευταίο σύνθημα με το οποίο και κατέβηκε στις εκλογές, ήταν μια αποκάλυψη. «Ήρθε η ώρα των πολλών», μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς παραδεχόμενος πως τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια που περάσαμε ήταν η ώρα των λίγων. Των ημετέρων, των κουμπάρων και των φίλων. Της κοινωνίας των κολλητών, δηλαδή.
- Κατά την γνώμη σας η Ελληνική κοινωνία (ΜΜΕ, πολιτικοί και πολίτες), αντιτάχθηκε σθεναρά στο μνημόνιο, τις δημοσιονομικές προσαρμογές & μεταρρυθμίσεις που απαιτούσε; Aν ναι, γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό, σε ανακολουθία με άλλες χώρες, βλέπε Ιρλανδία;
Μα στην Ιρλανδία ή στην Πορτογαλία, σηκώσαν τα μανίκια, συνέταξαν ένα εθνικό σχέδιο, το υπηρέτησαν με σοβαρότητα και βγήκαν από τα Μνημόνια. Στη δική μας χώρα, όλες οι κυβερνήσεις δεν έκαναν ούτε τα μισά από αυτά που έπρεπε να κάνουν, ενώ έκαναν πάνω από τα μισά από όσα δεν έπρεπε να κάνουν. Υπάρχουν μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, στην δημόσια διοίκηση, στην οικονομία, που θα έπρεπε να τις είχαμε κάνει εδώ και χρόνια. Μεταρρυθμίσεις δεν είναι οι περικοπές μισθών και συντάξεων, είναι άλλα πράγματα. Σοβαρές αλλαγές στη δομή του κράτους, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην οικονομία. Με παροχές κινήτρων για επενδύσεις, με σπάσιμο των καρτέλ και των κρατικών οργανισμών τύπου ΔΕΗ ή ΕΥΔΑΠ. Με πραγματικές παραχωρήσεις και αξιοποιήσεις αεροδρομίων ή λιμανιών. Με δημιουργία θέσεων εργασίας. Αντί γι’ αυτά όλα, εδώ και πέντε χρόνια έχουμε μια κυβέρνηση που προτιμάει να διορίζει γιους και θυγατέρες, γκόμενες, συζύγους, κουμπάρες, κολλητούς, απομυζώντας όσο μπορεί ελευθεροεπαγγελματίες, μισθωτούς αλλά και ευρωπαϊκούς πόρους.
- Υπάρχει «νεοφιλελευθερισμός» στην Ελλάδα; Μιλώντας ως προς την προγραμματική διάταξη, αν δηλαδή υπάρχει ένα κλίμα μεταρρυθμίσεων που εφαρμόσθηκε τα προηγούμενα χρόνια με χαρακτηριστικά άκρατων ιδιωτικοποιήσεων και παράδοσης των δημοσίων οργανισμών σε ιδιώτες, αυτό το «σκιάχτρο» το οποίο υποτίθεται ότι πολεμούσε –και πολεμάει – ο ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα η αριστερά.
Όπως το είπατε. Σκιάχτρο και μπαμπούλας. Επί χρόνια το αφήγημα της ιδεοληπτικής αριστεράς δημιουργούσε σκόπιμα σύγχυση ανάμεσα στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό και στην φιλελεύθερη οικονομία. Εμφορούμενη από έναν αντιδυτικισμό ριζωμένο στο γενετικό της υλικό, μισεί την φιλελεύθερη δημοκρατία ενώ εμπνέεται από καθεστώτα τύπου Τσάβες και Μαδούρο. Τώρα βέβαια, γιατί όλα αυτά τα κύματα μεταναστών επιδιώκουν να έρθουν στην τρισκατάρατη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και δεν πηγαίνουν στη Λατινική Αμερική ή στην Κορέα, είναι εκτός πεδιάς της σκέψης τους. Για να ξαναγυρίσω όμως στα της δικής μας χώρας, ξέρετε, μπορεί να ακούμε χρόνια να πιπιλάνε την καραμέλα περί ανάλγητου μεγάλου κεφαλαίου που πίνει το αίμα των εργατών με το μπουρί της σόμπας, αλλά το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας μας είναι ακριβώς η έλλειψη υγιούς επιχειρηματικότητας και μεγάλου κεφαλαίου που δεν θα είναι κρατικοδίαιτο και φίλα προσκείμενο στην κυβέρνηση, αλλά θα κάνει μεγάλες επενδύσεις δημιουργώντας θέσεις εργασίας και κινώντας ξανά τη μηχανή.
- Με αφορμή την παραλίγο είσοδο του ΜέΡΑ25 στην Ευρωβουλή, θεωρείτε τον Γ. Βαρουφάκη ένα οριακό φαινόμενο και τον εντάσσετε πλήρως στην κατηγορία των πολιτικών της «καταστροφής» του 2015 ή έχει κάποιες ενδιαφέρουσες θέσεις και αναλύσεις για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμών της, όσο και για τις κρίσεις χρέους και την αντιμετώπιση τους (Badbank, παράλληλο σύστημα πληρωμών κτλ) τις οποίες θα μπορούσε να αξιοποιήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας;
Ζούμε σε περίεργους καιρούς, είναι αλήθεια. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση με τη μετανάστευση, οι συνέπειες μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, η αλλαγή του κόσμου που ξέραμε τελικά, έχει δημιουργήσει σύγχυση και αμηχανία. Δυστυχώς όχι μόνο εδώ, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη βλέπουμε φαινόμενα από ακραίου ευρωσκεπτικισμού και αναδίπλωσης σε εθνικιστικές θέσεις, μέχρι φαιδρότητες και γελοιότητες. Ζούμε την εποχή που μας προκύπτουν από Μπέπε-Γκρίλοι μέχρι Βαρουφάκηδες. Αυτός ο τελευταίος βέβαια, υπήρξε και στο τιμόνι της οικονομίας της χώρας, ως προσωπική επιλογή όχι δική μου ή δική σας, αλλά του Αλέξη Τσίπρα, του πρωθυπουργού μας. Τυχεροί σταθήκαμε που γλιτώσαμε τα χειρότερα. Τελικά υπάρχει φαίνεται Θεός και αγαπά αυτή τη χώρα.
- Πιστεύετε πως ο ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο για την εξουσία εφάρμοσε και αθέμιτα μέσα, όπως οι δολοφονίες χαρακτήρων, στα πλαίσια ενός ανορθόδοξου πολέμου; Είναι χαρακτηριστικό των εθνολαϊκίστικων σχημάτων τέτοιες τακτικές;
Μα τι λέτε τώρα; Καταρχήν δεν υπάρχει πλέον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ΤΣΙΠριζα. Ο μεγάλος ηγέτης καθαίρεσε όποιον στεκόταν εμπόδιο στο δρόμο του. Το μισό τσιπροτεχνείο εξαφανίστηκε. Συντρόφους του στους οποίους στηρίχτηκε όπως ο Παναγιώτης ο Λαφαζάνης, με τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω διαφωνούσα πάντα εντελώς αλλά εκτιμούσα απεριόριστα, τους πέταξε σαν την τρίχα από τη ζύμη και με ευκολία τους αντικατέστησε με ό,τι χειρότερο και ρυπαρότερο είχε στο πάλαι ποτέ καθεστωτικό ανδρεοπαπανδρεϊκό λαϊκό ΠΑΣΟΚ. Παλαιές τακτικές, άλλωστε που κρατάνε την καταγωγή τους από ένδοξες εποχές των μεγάλων σταλινικών εκκαθαρίσεων.
- Σε μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση της Ν.Δ. τι είναι ένα από τα πρώτα που θα θέλατε να δείτε να υλοποιείται άμεσα στη χώρα και για ποιες έμπρακτες αλλαγές θα παλέψετε εάν εκλεγείτε;
Η μάχη που είναι αναγκαίο να δώσουμε όλοι, είναι η μάχη του αυτονόητου. Η χώρα έχει ανάγκη από κυβερνητική σταθερότητα και δεν πρέπει να μπει σε περιπέτειες ακυβερνησίας κάτι που εύχεται και προφανώς θα επιδιώξει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς και το ΚΙΝΑΛ, όπως τουλάχιστον συμπεραίνει κανείς από τις τελευταίες επιλογές της ηγεσίας του. Η χώρα λοιπόν, έχει ανάγκη μία σταθερότητα και αυτή σήμερα μπορεί να την εγγυηθεί μια αυτοδύναμη ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το πρώτο θετικό θα είναι καταρχάς η αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας, κάτι που ήδη άρχισε να φαίνεται από την αντίδραση του χρηματιστηρίου και των αγορών μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Αυτό θα πρέπει να έχει συνέχεια. Να οικοδομηθεί επιτέλους ένα νέο οικονομικό περιβάλλον που θα σταθεί κινητήριος δύναμη για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή, να υπάρξουν δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στην κατεύθυνση της ουσιαστικής ανάπτυξης της οικονομίας, που θα δημιουργήσουν ευκαιρίες και θέσεις εργασίας, να σταματήσουν να φεύγουν οι νέοι στο εξωτερικό. Να γίνουμε επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση της συνέντευξης.
