Της Σοφίας Πεχλιβανίδου,
«Κάπου πέρα από το σωστό και το λάθος υπάρχει ένας κήπος, θα σε συναντήσω εκεί». Με αυτά τα λόγια του ποιητή Ρουμί κλείνει η ταινία Diana με πρωταγωνίστρια την, ομολογουμένως εξαιρετική, Naomi Watts, σε σκηνοθεσία Oliver Hirschbiegel, παραγωγής 2013, βασισμένη στο βιβλίο Diana Her Last Love. Σε αυτόν του στίχο του Ρουμί συμπυκνώνεται, πράγματι, το νόημα της ζωής που επέλεξε να ζήσει η αγαπημένη πριγκίπισσα όλου του κόσμου, η αντισυμβατική και αντίθετη απέναντι σε κάθε πρωτόκολλο και κανόνα της βασιλικής ζωής που της επιβλήθηκε και τελικά αρνήθηκε ως το απότομο τέλος της ζωής της στις 31 Αυγούστου 1997, στο Παρίσι.
Με αφορμή τη σημερινή μέρα, λοιπόν, ημέρα μνήμης του θανάτου της «Πριγκίπισσας της καρδιάς», όπως την αποκαλούσαν, επιστρέφουμε στην ταινία του 2013, αφιέρωμα στα δύο τελευταία και άκρως καθοριστικά χρόνια της ζωής της. Στη συγκεκριμένη ταινία η Diana ή Lady D. γίνεται σύμβολο δύναμης και αγάπης, αλλάζει τη ζωή της, βγαίνει μπροστά και διεκδικεί όσα θέλει, απορρίπτοντας όσα δεν μπορεί πια να διαχειριστεί, όσα στην πραγματικότητα δεν της ταίριαζαν ποτέ, γιατί όταν το πνεύμα σου είναι τόσο ανήσυχο, τόσο περιπετειώδες και διψασμένο να συλλέξει εμπειρίες, να γνωρίσει ανθρώπους έξω από στεγανά και καλούπια οποιουδήποτε παλατιού, πώς θα μπορούσε να σου επιβάλλει κανείς έναν μονάχα τρόπο να ζεις και μάλιστα γεμάτο από κανόνες; Πολύς κόσμος αγάπησε την πριγκίπισσα, πολλές γυναίκες ίσως να ζήλευαν την παραμυθένια ζωή που έμοιαζε να έχει στο παλάτι, αγνοώντας όσα την έπνιγαν σε μία ζωή με καταπίεση και διασημότητα που τελικά δεν άρμοζε στην ιδιοσυγκρασία της.
Η πριγκίπισσα Diana υπήρξε μία γυναίκα φιλόδοξη, ευαίσθητη, υπέρμαχος της κοινωνικής προσφοράς, της αλληλεγγύης προς όσους έχουν ανάγκη και αγαπήθηκε ακόμη περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν αποτίναξε από πάνω της το βασιλικό πρωτόκολλο και αποφάσισε να ταξιδέψει στον κόσμο, να γνωρίσει από κοντά όλα εκείνα που η πριγκιπική της ιδιότητα ως σύζυγος του διαδόχου του Βρετανικού θρόνου της στερούσε. Το 1995, λοιπόν, παραδέχεται σε συνέντευξή της το BBC ότι στο γάμο της υπάρχει κρίση, υπάρχει τρίτο πρόσωπο, το οποίο χαρακτηρίζει ως «πολυκοσμία για ένα γάμο» και ξεκινά μία δοκιμασία για την ίδια και για τους ανθρώπους που συνδέονται μαζί της, ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί τις συνέπειες των πράξεών της, βιώνοντας την απόσχισή της από τη βασιλική οικογένειας. Είναι μία γυναίκα που παρά τον δυναμικό της χαρακτήρα βλέπουμε να «σπάει» μπροστά στην εκδικητικότητα του παλατιού, το οποίο δεν της επιτρέπει τόσο εύκολα να διαχωρίσει τη ζωή της από αυτό καθώς θα ήταν ανεπίτρεπτο για μία γαλαζοαίματη. Η Diana στερείται τα παιδιά της, δεδομένου ότι το παλάτι της επιτρέπει να τα βλέπει κάθε πέντε βδομάδες. Ο βρετανικός τύπος την κυνηγά παντού και γίνεται συνέχεια πρωτοσέλιδο για κάθε της κίνηση. Και ενώ όλα αυτά είναι σε εξέλιξη, γνωρίζει τον έρωτα που τόσο της έλειπε.
Η Diana υπήρξε γυναίκα παθιασμένη με τη ζωή και την αγάπη, που έζησε την ωραιότερη ηλικία της, όμως, καταπιεσμένη από ένα πρωτόκολλο τόσο αυστηρό που προέβλεπε συγκεκριμένη συμπεριφορά για κάθε της κίνηση. Γι’ αυτό, φυσικά, όταν αποφάσισε να πάρει διαζύγιο από τον πρίγκιπα Κάρολο, εκθέτοντάς τον μάλιστα δημόσια για την εξωσυζυγική του σχέση, ήταν έτοιμη να αναλάβει και την ευθύνη της ζωής που θα ακολουθούσε από εκεί και έπειτα και η αλήθεια είναι ότι πέραν της πικρίας που είχε πάντα για το ότι δεν έβλεπε αρκετά συχνά τα παιδιά της ταξίδεψε, συνέλεξε εμπειρίες, βοήθησε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ήταν η «καλή πριγκίπισσα» για όλους και δημιουργούσε μία ατμόσφαιρα παραμυθιού και αισιοδοξίας παρά τα θλιμμένα της μάτια και το αμήχανο χαμόγελο που είχε στο πρόσωπό της κάθε φορά που ευχαριστούσε το κοινό της στις ομιλίες της ανά τον κόσμο.
Σήμερα, 24 χρόνια από τον θάνατό της, παραμένει γυναίκα-πρότυπο όχι γιατί ήταν άψογη σε όλα, αλλά γιατί αγκάλιασε τα λάθη της, αποδέχτηκε το ότι προχώρησε σε έναν γάμο που δεν έπρεπε ίσως ποτέ να κάνει, θυσίασε την επικοινωνία της με τα παιδιά της και επωμίστηκε το βάρος της επιλογής της να είναι ευτυχισμένη μακριά από το παλάτι και τις απαγορεύσεις του, ερωτεύτηκε παράφορα, αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ και έδειξε ουσιαστικά ότι τίποτα δεν μπορεί να επιβληθεί σε κανέναν ούτε υπάρχει κάτι που να κρατάει για πάντα, όταν δεν θέλεις να κρατήσει και πατάς στα πόδια σου. Η Diana ήταν σε θέση να τα αλλάξει όλα για να φτιάξει τη ζωή που ήθελε, η τύχη της όμως, είχε διαφορετικό σχέδιο για την πριγκίπισσα της καρδιάς. Έτσι, έχοντας χωρίσει με τον μεγάλο της έρωτα, τον καρδιοχειρουργό Hasnat Khan, στις 31 Αυγούστου 1997 χάνει τη ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Νομίζω ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο στην ταινία που είναι αφιερωμένη στην αγαπημένη πριγκίπισσα του κόσμου είναι οι στίχοι του Ρουμί. Με αυτούς τους στίχους γνώρισε και ερωτεύτηκε τον άνθρωπο που την είδε στην πιο ειλικρινή εκδοχή του εαυτού τους, αυτοί οι στίχοι σκιαγραφούν την προσωπικότητά της όταν δεν την έβλεπε κανένας αδιάκριτος δημοσιογράφος των βρετανικών tabloids και αυτοί οι στίχοι ήταν ο καταλληλότερος αποχαιρετισμός από τον άνθρωπο που την αγάπησε όσο τίποτα, αλλά για τους λάθος λόγους δεν πρόλαβε να της το πει πριν την αποχωριστεί για πάντα.
«Κάπου πέρα από το σωστό και το λάθος υπάρχει ένας κήπος, θα σε συναντήσω εκεί», έγραψε ο Ρουμί και πράγματι η Diana μόνο σε έναν τέτοιο κήπο θα μπορούσε να ζήσει τη ζωή που ονειρευόταν, με όλη την αγάπη του κόσμου, με έναν άνθρωπο να μείνει μαζί της ως το τέλος και να μην σταματάει πουθενά, σε κανένα εμπόδιο που θα μπορούσε να του στερήσει τον «κήπο» της ψυχής της αγαπημένης του πριγκίπισσας. Ενδεχομένως η ταινία να παρουσιάζει επιλεκτικά ορισμένες πτυχές της ζωής της Diana και να μην είμαστε ποτέ σε θέση να μάθουμε την αλήθεια για ό,τι συνέβη, ωστόσο, αν η ηρωίδα της ταινίας ήταν κοντά στην αλήθεια της πριγκίπισσας, ίσως ο κόσμος να ήταν λιγότερος σκληρός και περισσότερο ρομαντικός και ευαίσθητος αν είχε περισσότερες Νταϊάνες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Diana (2013), IMDb.com, διαθέσιμο εδώ.
