Του Εμμανουήλ Ανθουλάκη,
Μετά τις Ευρωεκλογές και την καθαρή τρίτη θέση του Κινήματος Αλλαγής, πολλοί πίστεψαν στην επαναφορά του κόμματος στις επερχόμενες εθνικές εκλογές σε διψήφια ποσοστά, ειδικά μετά τη μεγάλη εκλογική απώλεια του ΣΥΡΙΖΑ. Εντός των τειχών όμως φαίνεται πως τα τελευταία γεγονότα δημιουργούν την αίσθηση αναταράξεων. Η κίνηση της Φώφης Γεννηματά να μην θέσει πρώτο στο ψηφοδέλτιο επικρατείας τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά τον Γιώργο Καμίνη έφερε αναταράξεις στα εσωτερικά του κόμματος με τον πρώτο να θέτει εαυτόν εκτός παράταξης.
Ο Βενιζέλος, πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και υψηλό στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής άφησε ξεκάθαρες αιχμές περί προσωπικού ζητήματος και όχι πολιτικού πίσω απ’ την απόφαση της προέδρου. Τη στιγμή που ο ίδιος επισημαίνει πως έπεσε θύμα πολιτικής σκοπιμότητος, η πρόεδρος με τη στάση της δείχνει πως δε θα επιτρέψει τάσεις επεκτατισμού και ιδιοτελών συμφερόντων στο κόμμα.
Οφείλει όμως να γίνει ανάγνωση της περίπτωσης του Γιώργου Καμίνη. Η προσπάθειά του στις Ευρωεκλογές δεν καρποφόρησε, μένοντας πίσω από τους επανεκλεγμένους ευρωβουλευτές Νίκο Ανδρουλάκη και Εύα Καϊλή, όπως και τον Νίκο Παπανδρέου.
Ο Καμίνης όμως, παρά ταύτα, αποτελεί έναν μάχιμο πολιτικό που συνέβαλλε στη δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής με αυταπάρνηση και σεβόμενος τις όποιες επιλογές της προέδρου τον καθιστούσαν εντός ή εκτός των πλάνων της. Σε συνδυασμό με την πορεία του ως δήμαρχος, όπου εξυγίανε τα οικονομικά του δήμου-πρωτεύουσας της χώρας, αποτέλεσε επίσης καταλυτικό παράγοντα στο να μειωθούν τα περιθώρια για τις δράσεις της Χρυσής Αυγής και της ακροδεξιάς γενικότερα στο δήμο Αθηναίων. Δεδομένου του βιογραφικού του και της προσφοράς του στο κόμμα, εκτίμηση της κ. Γεννηματά είναι πως αξίζει μία κοινοβουλευτική ευκαιρία.
Ομολογουμένως, ο Βενιζέλος αποτελούσε υπόδειγμα κοινοβουλευτικού στελέχους με άρτιο επαγγελματισμό και δεν είναι τυχαία η ευρεία πολιτική εκτίμηση που τρέφεται γι’ αυτόν. Σαφώς κι ένα στέλεχος με μακρόχρονη πορεία στο χώρο οφείλει να επιβραβευτεί από το κόμμα. Βέβαια, από την άλλη η άρνηση του Βενιζέλου να δώσει τη μάχη του σταυρού και αποχωρώντας, μην αφήνοντας την εκ του ασφαλούς λύση της εκλογής, αποτελεί δείγμα πως το «εγώ» του πρώην προέδρου φαντάζει μεγαλύτερο από την συνολική ιδέα του Κινήματος. Παρά τη δεδομένη εμπειρία του αποτελεί κατασταλτικό παράγοντα η κίνηση εγκατάλειψης ειδικότερα στην περίοδο αυτή που ανασυντάσσεται μετά τα χρόνια εγκατάλειψης του χώρου.
Σε αυτή τη νέα εποχή που έχει περάσει ο χώρος με την επιδίωξη του να καταστεί ο χώρος ως ο μεγάλος κεντροαριστερός φορέας, κάποιες αποφάσεις αποτελούν μονόδρομο προκειμένου να επανέλθει –πλήρως- στη συνείδηση του κόσμου το Κίνημα ως ουσιαστική αντιπολίτευση και στη συνέχεια να ανέβουν τα εκλογικά του ποσοστά. Η κίνηση της Φώφης Γεννηματά να μην παραδώσει απλά την πρώτη θέση του Επικρατείας σηματοδοτεί κάτι νέο για το κόμμα.
Αυτό που από πολλούς φίλους του πρώην προέδρου εντός κι εκτός κόμματος θεωρείται πολιτική αυτοκτονία, για την πρόεδρο του Κινήματος σημαίνει ανανέωση –πολιτικά και ηλικιακά- , σημαίνει εκλογική μάχη απ’ όλους κι αυτό οδήγησε την πρόεδρο του Κινήματος σε μία κίνηση ρίσκου μεν, ηγετικής πρωτοβουλίας δε.
Επίσης, γνωρίζοντας την ευρεία πολιτική εκτίμηση από τους περισσότερους χώρους στο πρόσωπο του Βενιζέλου και δεδομένης της εκλογικής του βάσης, θα ήταν μεστή μία ορθολογική καμπάνια εκ μέρους του, ενός πολιτικού εγνωσμένης αξίας για τη διεκδίκηση ψήφου. Βέβαια, η τελευταία μάχη του σταυρού με πρόεδρο εκείνον κατέστησε το ΠΑΣΟΚ 8ο στην Α’ Θεσσαλονίκης με μόλις 14.000 σταυρούς.
Οι φωνές περί «ουράς του ΣΥΡΙΖΑ» φαίνονται να πέφτουν στο κενό. Είναι ξεκάθαρο πως το άνοιγμα στους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που απογοητεύτηκαν από την περίοδο Βενιζέλου έγινε πιο εύκολο μετά την αποχώρησή του. Ακόμα, αυτή η κίνηση σταμάτησε τις όποιες φωνές μιλούσαν για «ουρά της ΝΔ» λόγω του συγκυβερνητικού παρελθόντος των δύο κομμάτων και της παρουσίας του προσφάτως αποχωρήσαντα. Σίγουρα, η κίνηση αυτή γεννά ερωτήματα για τα ποσοστά του Κινήματος στις εκλογές του Ιουλίου. Από την άλλη, η Φώφη Γεννηματά δείχνει σίγουρη για το μέλλον.
Το κόμμα που ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον λαό και την πατρίδα -όπως έλεγε κι ο ιδρυτής του-, δεν χωράει ατομικότητες κι ιδιοτελή οφέλη παρά μόνον αδιάκοπη εργασία, σύμπνοια προκειμένου να μπορέσει να φέρει ξανά στο προσκήνιο ως βασική ατζέντα το σύνθημα που προέτασσε. Την κοινωνικοπολιτική Αλλαγή.
Έχει μεγαλώσει στην Ελευσίνα και είναι τεταρτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Αποτελεί ενεργό μέλος των PES Activists, ενώ αρθρογραφεί τακτικά. Έχει, επιπλέον, συμμετάσχει σε αρκετές προσομοιώσεις τοπικής και εθνικής εμβέλειας, από θέσεις ευθύνης. Εργάζεται στον κλάδο της εστίασης.
