Της Αφροδίτης Μανιάτη,
Σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης πρόσφυγας είναι εκείνος ο οποίος βρίσκεται έξω από τον τόπο κατοικίας του, εξαιτίας του φόβου που διαθέτει ότι θα διωχθεί για λόγους θρησκείας, εθνικότητας, φυλής και πολιτικής πεποίθησης και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτόν. Η προσφυγική κρίση, αποτελεί επίκαιρο φαινόμενο που μαστίζει εκτός από την Ευρωπαϊκή ζώνη και τη χώρα μας και άλλες ηπείρους, όπως τις ΗΠΑ, καθώς αποτελούν πόλο έλξης εκατομμυρίων ανθρώπων.
Το κύμα μετανάστευσης εκεί έχει ενταθεί σε μεγάλο βαθμό το τελευταίο διάστημα. Καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες από την Λατινική και Κεντρική Αμερική κατευθύνονται στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, προσδοκώντας να καταφέρουν να εισέλθουν στο παντοδύναμο κράτος. Ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, ο οποίος έχει διχάσει την διεθνή πολιτική κοινότητα, δείχνει στους πρόσφυγες τον δρόμο της επιστροφής, τονίζοντας πως δεν θα επιτρέψει να εισχωρήσουν στα σύνορα παράνομα. Σε μήνυμα του έχει προειδοποιήσει πως «Δεν θα αφήσουμε τα καραβάνια αυτά των προσφύγων που αποτελούνται από μερικούς γκάνγκστερ και μέλη συμμοριών, να μπουν στις ΗΠΑ».
Το καλοκαίρι του 2018, μία εικοσάχρονη κοπέλα η MollieTibbets στην πολιτεία της Iowa, βιάστηκε και δολοφονήθηκε από έναν Μεξικανό που ζούσε παράνομα στην πολιτεία αυτή. Το περιστατικό αυτό αποτέλεσε έναυσμα για τον πρόεδρο Donald Trump που υποστήριξε έπειτα από αυτό το έγκλημα, το πόσο απαραίτητο είναι αφενός να μην εισέρχονται οι παράνομοι μετανάστες και αφετέρου να διώκονται όσοι ζουν παράνομα στις ΗΠΑ. Για την υλοποίηση αυτής του της πολιτικής,ανανέωσε και εξακολουθεί να ανανεώνει τον στρατό στα νότια σύνορα και να υψώνει τείχη, με στόχο την εθνική ασφάλεια της χώρας. Επιπλέον, πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει δασμούς ύψους 25% στα προϊόντα που εισάγουν οι ΗΠΑ από το Μεξικό, προκειμένου να πυροδοτήσει τον φόβο, ώστε να αναχαιτισθούν οι ροές των μεταναστών που ονειρεύονται την απόκτηση ασύλου.Πως όμως όλους αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να τους αφήσουμε εγκλωβισμένους στα σύνορα, δίχως να ενδιαφερθούμε για αυτούς;. Το γεγονός, ότι μέσα σε αυτά τα καραβάνια προσφύγων εντοπίζουμε και άτομα που στερούνται καλής ηθικής δεν υποδηλώνει ότι δεν υπάρχουν ανάμεσα τους άνθρωποι, μορφωμένοι, ευφυείς, οικογενειάρχες, γυναίκες και μικρά παιδιά, οι οποίοι αναζητούν ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης. Επίσης, γιατί η καταναγκαστική μετακίνηση των ατόμων σε ξένες χώρες να εντείνει την ξενοφοβία; Γιατί οι γηγενείς πολίτες να βιώνουν δυσάρεστα συναισθήματα, όπως την απειλή, τον πανικό και την ανασφάλεια από τη συνύπαρξη τους με άτομα άλλων εθνοτήτων, να διασαλεύεται η ασφάλεια και να εντείνονται τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είναι όλοι οι μετανάστες κακοί και πως θα πρέπει να τους δίνεται μία ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον. Αν και ζούμε στην εποχή των αμέτρητων διεθνών οργανισμών όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν ένα κράτος το οποίο ανέκαθεν πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί στην διακρατική συνεργασία με φαινομενικό της στόχο την βελτίωση των όρων ζωής στον πλανήτη μας, πώς αδυνατεί να δεχθεί άτομα που προβαίνουν σε εγκατάλειψη της πατρίδας τους, δίχως τη θέλησή τους αλλά λόγω αντίξοων συνθηκών που βίωναν εκεί, όπως για παράδειγμα εκείνοι που προέρχονται από την Βενεζουέλα ή το Σαλβαδόρ. Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να κάνει κάτι για αυτούς τους ανθρώπους και τους αφήνουμε στο έλεος του Θεού. Διερωτώμαι λοιπόν εγώ: μήπως ο Αμερικάνος πρόεδρος αντί να σπαταλάει χρήματα υψώνοντας τείχη στα σύνορα με το Μεξικό, με αυτά να ενίσχυε οικονομικά αυτές τις χώρες, ώστε κανείς να μην αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον τόπο του;
Η Αφροδίτη Μανιάτη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι τριτοετής φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και έχει επιλέξει την κατεύθυνση της πολιτικής επιστήμης. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει συνέδρια, ημερίδες και σεμινάρια ποικίλης θεματολογίας. Την απασχολούν ιδιαίτερα η διεθνής πολιτική, η κοινωνική πολιτική και οι διεθνείς οργανισμοί. Λατρεύει τον εθελοντισμό.
