Της Μαρίας Στάμου,
Τα προηγούμενα χρόνια η Ελλάδα αλλά και το μεγαλύτερο όλου του κόσμου πέρασαν μία περίοδο ύφεσης και βαθιάς οικονομικής κρίσης. Η φτώχεια, η ανεργία η μείωση των μισθών και οι επιπλέον φόροι ήταν φαινόμενα που και προβλημάτιζαν και προβληματίζουν ένα σημαντικό μέρος των πολιτών ανά τον κόσμο.
Μέσα σε μία νύχτα πολλοί άνθρωποι σε όλη την ελληνική επικράτεια έπεσαν από το φώς στην αφάνεια, επιχειρήσεις γύρω μας διαρκώς η μία μετά την άλλη έκλειναν, δουλειές χάθηκαν και άνθρωποι που μέχρι πρότινος είχαν μία κανονική ζωή ζώντας ήρεμα με τις οικογένειές τους βρέθηκαν άστεγοι και επαίτες με κύριο στόχο την επιβίωση τους.
Ελπίδα και βάρκα σωτηρίας στο επικρατούμενο χάος στάθηκαν οι φίλοι και οι εθελοντικές οργανώσεις, οι οποίες συστάθηκαν με σκοπό να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους σε μία τέτοια δύσκολη στιγμή.
Ο «θεσμός της φιλίας» ο οποίος πρεσβεύει αρχές και αξίες όπως η αφοσίωση, η κατανόηση και η αλληλοβοήθεια δυναμώθηκε περισσότερο σε μία τέτοια δεινή κατάσταση ενώνοντας περισσότερο τους ανθρώπους για να αντιμετωπίσουν την κοινή απειλή με το όνομα οικονομική κρίση. Οι φίλοι, έστω και με αυτά που διέθεταν τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ήταν πολλά αφού και εκείνοι βρισκόντουσαν σε δύσκολη κατάσταση, στήριξαν τους δικούς τους ανθρώπους οι οποίοι είχαν την ατυχία να βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι δεν βοήθησαν μόνο οικονομικά τα άτομα αυτά αλλά ηθικά και ψυχολογικά.
Μπορεί να μην αναιρείται το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της οικονομικής ύφεσης σημειώθηκαν πολλές αυτοκτονίες αλλά το σίγουρο είναι ότι πολλές αποφεύχθηκαν επειδή κάποιοι αφανείς ήρωες που ονομάζονται «φίλοι» έδωσαν ζωή και ψυχή για να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους αφού στάθηκαν ως σύμμαχοι δίπλα τους και επωμίστηκαν λίγο από το βάρος τους δίνοντάς τους το κίνητρο να συνεχίσουν να παλεύουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σύμφωνα με έρευνες που διεξήχθησαν ανά τον κόσμο υπέδειξαν ότι κατά την διάρκεια της κρίσης το ποσοστό του ελληνικού λαού που απευθύνθηκε σε ψυχολογική βοήθεια ήταν πολύ μικρότερο σε σχέση με άλλες χώρες με τους ειδικούς να αποδίδουν αυτά τα αποτελέσματα στην ύπαρξη σταθερών διαπροσωπικών σχέσεων και της φιλίας.
Ο «θεσμός της φιλίας» και η αγάπη για τον συνάνθρωπο είχε ως αποτέλεσμα την εθελοντική συσπείρωση των ανθρώπων σε μικρές ομάδες που κύριο στόχο είχαν την ανιδιοτελή προσφορά. Τα άτομα αυτά εκτός από βασικά είδη πρώτης ανάγκης όπως τροφή, ένδυση και κάποιες φορές και στέγη πρόσφεραν απλόχερα χαμόγελο και στήριξη δίνοντας σε αυτούς τους ανθρώπους το κίνητρο να συνεχίσουν.
Ο εθελοντισμός ως πράξη αυξήθηκε εκείνη την περίοδο αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι κινητοποιήθηκαν και εντάχθηκαν σε εθελοντικές ομάδες για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους. Μία βόλτα στο κέντρο της Αθήνας το βράδυ ήταν αρκετή για να διαπιστώσουμε πως απλοί, καθημερινοί άνθρωποι γίνονται αρωγοί βοήθειας και ελπίδας για τους συνανθρώπους τους που έχουν κυριολεκτικά την ανάγκη τους.
Γιατροί, νοσηλευτές αλλά και άτομα που δεν δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς έβαλαν όλες τις δυνατότητές τους για να βοηθήσουν έχοντας να αντιμετωπίσουν δυσκολίες όπως οι αρρώστιες και το κρύο ή αντίστοιχα την ζέστη.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι οι φίλοι ως η οικογένεια που επιλέγουμε ήταν αυτοί που βοήθησαν στις δύσκολες μέρες που πέρασαν και σε συνδυασμό με την εθελοντική προσφορά έδρασαν καταλυτικά στην άμβλυνση των προβλημάτων και στην σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Όπως αναφέρει και ο Επίκουρος: «Δεν έχουμε τόσο πολύ την ανάγκη από την βοήθεια των φίλων μας, όσο από την πίστη μας στην βοήθειά τους.»
Γεννήθηκε και διαμένει μόνιμα στην Αθήνα. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις διεθνών οργανισμών, ενώ έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων, συνεδρίων και ημερίδων. Της αρέσει η ανάγνωση βιβλίων, η μουσική, ο χορός και η άθληση.
